خبرفوری گزارش می‌دهد:

جولان «روبان های قرمز» در استادیوم آزادی/چند سکانس از مواجهه هواداران فوتبال با تست رایگان «اچ آی وی» در کنار مستطیل سبز

روز گذشته در جریان مسابقه فوتبال تراکتور سازی- پرسپولیس داوطلبان پیشگیری از بیماری ایدز از تماشاچیان تست رایگان سلامت اچ آی وی گرفتند. برخورد مردم اما با این اقدام متفاوت بود؛ از استقبال تا خشم و فریاد.

جولان «روبان های قرمز» در استادیوم آزادی/چند سکانس از مواجهه هواداران فوتبال با تست رایگان «اچ آی وی» در کنار مستطیل سبز

سوگل دانائی - چمن‌های یک دست کوتاه شده ورزشگاه آزادی، بارش کم رمق باران، تصویر پاییزی باغ‌های اطراف استادیوم و شوروهیجان هواداران گواه این بود که فوتبال پرسپولیس و تراکتورسازی بیشتر از اینکه حکم بازی سرنوشت داشته باشد حال و هوایی شبیه سکانس های فیلم‌های رومانتیک دهه هشتاد هالیوود را به خود گرفته بود.

این تصویر تا حدودی به واقعیت مبدل شد درست تا زمانی که پای روبان قرمز در میان نبود. روبان قرمز که میان هواداران و تماشاچی ها دست به دست شد حال و هوای متفاوتی ایجاد شد. ابتدا تصور می‌شد که چون دو تیم پیروزی و تراکتور سازی قرمز هستند به همین خاطرهم پای روبان قرمز به استادیوم باز شده است. اما رفته رفته مشخص شد که روبان قرمز رسالت دیگری دارد. رسالتی که نه به فوتبال مربوط است و نه به فیلم‌های رومانتیک دهه هشتاد آمریکا.

سکانس اول؛ مواجهه اتفاقی با روبان قرمز
ساعت حوالی ۱۱ صبح روز ۴ آذر ماه درست ۵ ساعت مانده به بازی پیروزی و تراکتور سازی، اولین مواجهه هواداران با روبان قرمز رقم خورد. پیشتر اطلاع رسانی شده بود که انجمن باشگاه مهر قرار است آزمایش رایگان و کاملا محرمانه برای تشخیص اچ آی وی و ایدز انجام دهد. آزمایشی که بیشتر جنبه پیشگیرانه دارد و البته نشان می‌دهد که فرد احتمالا ناقل ویروس اچ آی وی هست یا نه؟

بدلیل ضوابط حاکم بر ورزشگاه‌های ایران اینبار هم زنان بیرون از ورزشگاه مانده بود، پس وظیفه اطلاع رسانی را به عهده گرفتند. اطلاع رسانی که گاه با برخورد خوب هواداران مواجهه می‌شد و گاه با خشم گاهی هم تعجب.

سکانس دوم؛ اندکی ترس، اندکی خشم
ساعت به ۱۲ نزدیک شد. گروه اول از هواداران سرخ پوش وارد استادیوم شدند. نزدیکشان رفتیم. از آن‌ها پرسیدیم که چه قدر از روبان قرمز می‌دانند؟

یکی از آن‌ها که به نظر جوانی ۲۰ می‌رسید گفت:« روبان قرمز همان نماد ایدز است، شما آمدید درباره این بیماری اطلاع دهید خب ما خودمان می‌دانیم!» گروه ۵ نفره‌ای که همراهش بودند خندیدند. از آن‌ها خواستیم که داخل استادیوم تست رایگان اچ آی وی دهند.»

پسر جوان این بار به خندیدن خاتمه داد و با چهره‌ای منقبض شده از خشم گفت: «ما ایدز نداریم. یعنی چی که تست دهید شما می‌خواهید با آبروی ما بازی کنید؟» پسر جوان صورتش سرخ شده بود. تمایل داشت که از ما فاصله بگیرد.»

پاسخ یاوران اطلاع رسانی انجمن اما این بود«تست سلامت اچ آی وی لزوما این را نشان نمی‌دهد که شما مبتلا به ایدز هستید. بسیاری از افراد بدون آنکه خودشان بدانند ناقل ویروس اچ آی وی هستند.»

به یکدیگر نگاه کردند و مشخص بود که رفته رفته سرخی و هیاهوی خشم از چهره‌شان دور شده و برای دادن تست کمی غلغلک شده باشند. شاید بهمین خاطر بود که پرسید: «تست و آزمایش اچ آی وی چه قدر قابل اطمینان است؟» پاسخ یاوران انجمن این بود«تست‌های اچ آی وی یا به صورت یک اسفنج دهانی است یا به صورت خراش سوزنی. بعد از ۲۰ دقیقه این تست به شما می‌گوید که آیا ویروس اچ آی وی در بدنتان وجود دارد یا نه. آزمایش‌ها کاملا محرمانه است و هیچ اسمی از هیچ فردی در جایی ثبت نمی‌شود.»

رغبت برای تست اچ آی وی این بار به جای تمام احساسات قبلی در چهره افراد که در حال شنیدن این گفتگو بودن مشهود بود.

سکانس سوم؛ رسانه‌ها هم به میدان آمدند
ساعت از ۲ بعد از ظهر گذشته بود. این بار مردان میانسال به سمت ورزشگاه می آمدند. روبان قرمز خودش را حسابی در مردمک چشمشان رفت و آمدکنندگان آن حوالی جا کرده بود، آنقدر که بپرسند «اچ آی وی چگونه منتقل می‌شود؟»
سوالی که گویی اعضای انجمن را بخاطر گرفتن این تصمیم دلگرم تر می کرد تا سریع پاسخ بدهند« اچ آی وی از طریق شیر دادن به نوزاد، سوزن آلوده خالکوبی، رابطه جنسی محافظت نشده و .... منتقل می‌شود.»

گرچه انتظار عمومی برخورد سلبی با این نوع تست دادن بود ولی گویا نگاه ها در طول زمان تغییر کرده و اصلاح شده است، می گویند دیدن فیلم و سریال و خواندن مطالب در این مورد در درک اهمیت این موضوع برایشان تاثیرگذار بوده است.

حتی یکی از آن‌ها چند روز پیش در یکی از موسسات تست اچ آی وی داده بود و پاسخ تستش منفی بوده است. او می‌گفت من رفتار پر خطری ندارم اما در سلمانی ممکن است توجه کافی در بهداشت وجود نداشته باشد چه بهتر که خودمان بیشتر مراقب باشیم که حتی اگر من هم مبتلا هستم این را به همسرم منتقل نکنم.

شاید تنها گروهی که برخوردی بدون عصبانیت نشان دادند همین گروه بودند. گروهی که تست سلامت را به نفع خود و شریک جنسی‌شان می‌دانستند و به نظر می‌رسید که با حضور روبان قرمز در زندگی کنار آمدند.

سکانس چهارم؛ عصبانیت و باز هم عصبانیت
گروه بعدی از هواداران در ساعات نزدیک به بازی به استادیوم رسیدند، عجله داشتند، تنها چند دقیقه تا شروع بازی مانده بود اما روبان قرمز آن‌ها را هم کنجکاو کرده بود. أخرین مواجهه با روبان قرمز اینبار اندکی متفاوت بود.

پسران جوان بعد از شنیدن ارتباط روبان قرمز و بیماری اچ آی وی، رفتاری متفاوت با باقی داشتند. رفتاری که به نظر می‌رسید هم از ترس نشات می‌گیرد و هم ناآگاهی«ما ایدز نداریم. شما می‌خواهید چه چیزی را ثابت کنید؟ اصلا از زن‌ها هم تست می‌گیرید؟ چرا سراغ ما آمدید؟» واکنشی که چندان دور از انتظار به نظر نمی رسید.

با صدای بلند فریاد می زدند و بروشورها را از اعضای انجمن گرفته و پاره کردند و گفتند تست نمی‌دهیم، «شما در همه چیز زندگی مردم سرک می‌کشید به شما هیچ ارتباطی ندارد.»

سکانس آخر؛ برخورد‌های دور از انتظار اما امیدوارکننده

در جریان اطلاع رسانی برای بیماری اچ آی وی از سوی اعضای انجمن برخوردهای متنوع بود، بسیاری می ترسیدند و برخی دیگر هم به سرعت خشمگین می شدند. در این میان بودند افرادی که برخورد معقولی داشتند اما بازهم تردید در دادن یا ندادن تست مشهود بود.

این ترس‌ها و البته برخوردهای نامعقول که به عقیده روانشناسان از ناخودآگاه افراد نشات می‌گیرد نشان می‌دهد آنطور که باید فرهنگسازی درباره روبان قرمز موفق نبوده است.

سوت بازی سرخ‌ها در ساعت ۳ بعد از ظهر به صدا درآمد و حواس از روبان قرمز منحرف شد. ترس و اضطراب از تست رایگان به اچ آی وی در جریان بازی حل شد و ناپدید شد. شاید عده‌ای تست رایگان نداده باشند اما می‌توان امیدوار بود که این مساله در پستوی ذهنشان باقی بماند. پستوی ذهنی که بعد از این روبان قرمز را توهین به خود تلقی نکند.

33

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها