مصرف روزانه آب شرب تهران به اندازه دریاچه چیتگر است

محمدرضا بختیاری با بیان اینکه سال آبی 97-96، در 59 سال اخیر هم از نظر بارش و هم از لحاظ درجه حرارت سالی خاص وکم نظیر بود؛ گفت: بارندگی بویژه بارش به‌صورت برف در این سال کم بود. در تهران تقریباً با 90 درصد کاهش ذخایر برفی رو به رو بودیم. برای مثال در حوضه سد لار که یک شاخص است، اسفند 95 ارتفاع برف حدود 6.5 متر بود اما در اسفند 96 این رقم به 65 سانتیمتر می‌رسید.

وی ادامه داد:البته در تمام کشور وضعیت همین بود. حتی این موضوع، نیروگاه‌های برقابی را از مدار بهره‌وری خارج کرد، به‌همین دلیل خاموشی داشتیم. سد لتیان تهران هم 20 فروردین تقریباً خشک شد. لذا پایان فروردین ماه به این نتیجه رسیده بودیم که باید جیره‌بندی آب انجام شود.

وی خاطر نشان کرد: اما اینکه چرا کم آبی برجسته نشد، دو علت داشت. اول به این خاطر که بر اساس محاسبات می‌توانستیم از تابستان در نقطه سر به سر عبور کنیم.

بختیاری اظهار کرد: دوم؛ سیاست دولت این بود که مردم با توجه به مشکلات اجتماعی، اقتصادی و قطعی برق از نظر تأمین آب دچار مشکل نشوند. لذا تنش زیادی به ما وارد شد و تابستان امسال را با چنگ و دندان گذراندیم اما سعی کردیم که این تنش‌ها به مردم وارد نشود.

وی با بیان اینکه سدهای تهران امسال حدود 919 میلیون متر مکعب ذخیره داشتند. یعنی 233 میلیون مترمکعب کمتر از سال گذشته؛ متذکر شد: ما در آن بازه زمانی با 700 میلیون متر مکعب کاهش روان آب مواجه بودیم، اما همان طور که اشاره کردم به خاطر حساسیتی که وجود داشت، مدیریت روزانه انجام شد، مخازن روزانه کنترل می‌شد و به سیستم فشار بیشتری وارد کردیم اما در نهایت موفقیت‌آمیز بود.

بختیاری اظهار کرد: هرچند که امسال باران به داد تهران رسید اما سدهای استان اغلب برقابی هستند. برداشت کمتر از منابع آب زیرزمینی می‌تواند به طرح تعادل بخشی کمک کند اما برای جلوگیری از طغیان سدها در زمستان حتی در برخی از مواقع مجبور به رها‌سازی آب هستیم. الان در حال برنامه‌ریزی برای سال‌جاری آبی هستیم. امیدواریم که بارندگی بیشتر شود و بتوانیم امسال را هم بخوبی بگذرانیم.

وی با اشاره به اینکه در شهر تهران 70 درصد آب از منابع سطحی سدهایی نظیر لار، لتیان، امیرکبیر، طالقان و ماملو تأمین می‌شود؛ گفت: 30 درصد دیگر این آب ها هم از منابع آب زیرزمینی تامین می شود، اما این نسبت برای سال‌های نرمال است. در سال‌های کم آب و پرآب این نسبت تغییر می‌کند.

بختیاری اظهار کرد:مصرف شهر تهران روزانه حدود 3 میلیون متر مکعب است. این رقم معادل دریاچه چیتگر است و اگر مصرف از این میزان بالاتر برود دچار مشکل می‌شویم. چراکه باید در هر شرایط کیفیت آب را حفظ کنیم.به عبارت دیگر، سالانه حدود یک میلیارد و 500 میلیون مترمکعب آب شرب در تهران مصرف می‌شود که 300 میلیون مترمکعب آن از سفره آب زیرزمینی است. پتانسیل برداشت از آب‌های زیرزمینی بالاتر از این رقم است و تا 430 میلیون متر مکعب هم می‌توانیم برداشت آب زیرزمینی داشته باشیم اما هرچه از این رقم بالاتر برداشت شود، کیفیت آب کمتر خواهد شد. ضمن آنکه چاه‌های جنوب تهران نیترات بالایی دارند. به همین خاطر در صورت نیاز فشار شبکه را کاهش می‌دهیم تا کیفیت را دچار مشکل نکنیم.

وی با بیان اینکه در تهران 60 درصد مردم زیر خط نرمال و 20 درصد نرمال و کمی بیشتر از آن مصرف می‌کنند؛ گفت: اما 20 درصد اصلاً رعایت نمی‌کنند و گاهی مصرفشان 6 برابر حد استاندارد است. این پرمصرف‌ها عمدتاً در شمال شهر تهران زندگی می‌کنند و آب با بهترین کیفیت را مصرف می‌کنند. این در حالی است که اکثر ساختمان‌های بالاشهر تهران چاه دارند و درصد کمی برای استخر و.. از آب لوله کشی مصرف می‌کنند. به نظر می‌رسد آنها از آب شرب برای شست‌و‌شوی پارکینگ و کوچه استفاده می‌کنند. متأسفانه برای برخی اصلاً جا نیفتاده که کم آبی است و مشکل داریم.

وی ادامه داد:به طور کلی استان تهران حدود 4 میلیارد متر مکعب آب در سال مصرف می‌کند که از این میزان یک میلیارد و 500 میلیون متر مکعب در شرب است.

بختیاری متذکر شد: جدا سازی آب شرب از آب مصرفی به لحاظ فنی و اقتصادی کار درستی نیست. اینکه شما فکر کنید یک آب بی‌کیفیت در تهران وجود دارد تا برای مصارف غیر شرب استفاده کنیم، صحت ندارد. تمام منابع آبی البرز جنوبی با کیفیت است.

وی خاطر نشان کرد: باید روی مصرف حساسیت ایجاد شود. هلند یکی از کشورهای اروپایی است که منابع آبی زیادی دارد و یکی از بزرگترین مشکلات شهرهای آن این است که غرق در آب هستند. حتی دیوار زده‌اند که آب وارد خیابان نشود. با این حال می‌بینیم که مردمش برای جمع کردن آب باران در سقف خانه‌هایشان گراول/شن ریخته‌اند تا از این آب برای سیفون دستشویی استفاده کنند. اما مشکل ما کم آبی است و با وجود این بد مصرف می‌کنیم. به طوری که سرانه مصرف آب هر شهروند اروپایی 150 لیتر و هر شهروند تهرانی 250 لیتر است.

بختیاری اظهار کرد: با این شرایط راهی جز ایجاد فرهنگ و گفتمان نداریم. باید واقعیت را به مردم بگوییم. باید بیان کنیم که سد لتیان چه وضعی داشت. شاید اگر شرایط اجتماعی اجازه می‌داد و وضع اقتصادی به مردم فشار وارد نمی‌کرد، بهترین کار این بود که امسال تابستان شرکت آب و فاضلاب 4 ساعت در روز آب را قطع می‌کرد، تا مردم کم آبی و بی‌آبی را لمس کنند. همیشه آب وجود داشته و هر وقت شیر را بازکردیم دیدیم که آب هست.

وی اضافه کرد:فرهنگسازی لزوماً با خواهش و درخواست نیست. اما بخشی از فرهنگ‌سازی مربوط به قیمت است. در این راستا اخیراً وزیر نیرو طرحی را پیشنهاد داده که بر اساس آن پرمصرف‌ها جریمه و کم مصرف‌ها تشویق می‌شوند.

بختیاری تصریح کرد:70 درصد آب‌های شیرین دنیا در کاناداست. این کشور مهد آب است اما هر متر مکعب آب در کانادا 7 دلار است. یعنی 70 برابر قیمت آب در ایران است.

وی ادامه داد: کشوری که بارندگی آن 10 برابر ایران و جمعیتش 35 تا 40 میلیون نفر است اما 90 درصد کشور ما خشک، فراخشک و نیمه خشک است و برخی از مناطق از 365 روز فقط به اندازه 5 دقیقه بارندگی دارند.

منبع: ایران آنلاین

10