سامانه مطالبات عمومی پیشکش، به پیام های رسانه ای مردم پاسخ دهید

یکی از چهره های دولتی خبر داده است که دولت می خواهد سامانه مطالبات عمومی (سمع) برای آشنایی با مطالبات مردم ایجاد کند. اما واقعا دولتمردان نمی توانند با رصد کامنت ها و پیامهای مردمی متوجه مطالبات مردم شوند؟حسام الدین آشنا را شاید بتوان سخنگوی غیررسمی دولت نامید. چهره ای که این روزها در نبود سخنگوی رسمی، بار اصلی اطلاع رسانی درباره برنامه های دولت را بردوش می کشد.

او به تازگی در توییتر خود که مرجع اصلی اعلام مواضع اش به شمار می رود، گفته دولت در راستای برخورداری از گوش شنوا برای شنیدن صدای مردم درنظر دارد سامانه ای جدید راه اندازه کند. سامانه ای که در آن مردم مطالبات خود را ثبت کنند.

این اولین بار نیست که چنین سازوکاری برای ارتباط دولت و مردم طراحی می شود. پیش از این نیز محمود احمدی نژاد با مکانیزم نامه نگاری، دفتری راه انداخته بود تا با رسیدگی به نامه های مردم، به مطالبات مردمی پاسخ دهد.

این راهکار البته به نتیجه نرسید چون حجم نامه های ارسالی و محتوای عمدتا تکراری آن، به کارشناسان دولتی فرصت نمی داد ابتکار خاصی در پاسخگویی به خرج دهند.

تجربه همه این مکانیزم های دولتی، در نهایت صرف بودجه بیشتر، بزرگ کردن دولت و ناامید کردن مردم در پاسخگویی مدیران است.

در حال حاضر بخش قابل ملاحظه ای از دستگاه های دولتی حاضر نیستند از سامانه دسترسی به اطلاعات آزاد که یک دهه است قانون مصوب دارد، تبعیت کنند، چه برسد به آنکه حالا بخواهند مطالبات ثبت شده مردم در یک سامانه تازه را جدی بگیرند.

برای اینکه دولت خود را از ایجاد چنین سازوکارهایی رها کرده و به صورت چابک تر به مطالبات مردم رسیدگی کند، این پیشنهاد مطرح شده که دولتمردان از کامنت ها و پیام های مردمی در رسانه ها استفاده کرده و با پاسخ به این نیازهای مردم، هم محبوبیت دولت را بالا ببرند و هم از انباشته شدن مطالبات خودداری کنند.

در شرایط فعلی کشور که فشار اقتصادی به مردم بیشتر شده، دولت برای اطلاع از مشکلات مردم و مطالبات آنها کار سختی پیش رو ندارد. مثلا مجموعه خبر فوری به طور میانگین روزانه یکهزار پیام مردمی دریافت می کند که می تواند همه این پیام ها را با حفظ اصول حریم خصوصی در اختیار دولت قرار دهد.

این پیام ها با حجم کمتری از سانسور نوشته شده و بنابراین برای دولتمردان صادقانه تر است.

کارشناسان دولتی با تحلیل محتوای همین حجم از پیام های روزانه تا حد زیادی می توانند متوجه نیازهای مردم شوند. حالا اگر به خبر فوری دیگر رسانه ها نیز افزوده شوند، نتیجه می شود موجی از پیام های مردمی که دولت به واسطه رسانه ها و بی نیاز از منابع مالی جدید می تواند به ان دسترسی داشته باشد.

به نظر می رسد که حسام الدین آشنا که خود از اساتید علم ارتباطات است، باید بیشتر به ظرفیت رسانه ها آگاه بوده و بدون هزینه تراشی برای دولت در این شرایط اقتصادی، به جای اقداماتی که بیم نمایشی بودن را به ذهن متبادر می کند، زمینه را برای ارتباط بهتر دولتمردان و رسانه ها فراهم کرده و از این ظرفیت برای نزدیک تر کردن دولت و مردم استفاده کند.

17