یک استاد دانشگاه:

مسئولان ما می‌توانند فقط دو - سه شهر را اداره کنند/ ثروت مملکت صرف عده‌ معدودی می‌شود

استاد اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز گفت: بی‌عرضگی در عرصه‌ی مدیریتی کار را به اینجا کشانده است؛ انگار مسئولان در طول این مدت فقط توانسته‌اند دو سه شهر را اداره کنند و باقی را به حال خود رها کرده‌اند.

مسئولان ما می‌توانند فقط دو - سه شهر را اداره کنند/ ثروت مملکت صرف عده‌ معدودی می‌شود

مرتضی افقه در خصوص علت ایجاد فقر و محرومیت در مناطقی مثل خوزستان و سیستان بلوچستان گفت: مسئولان مسائل اجتماعی و اقتصادی و سیاسی را خیلی ساده گرفته‌اند. یکی از اهداف انقلاب کاهش فقر و به خصوص نابرابری بود؛ قرار بود به جز نابرابری فردی، نابرابری منطقه‌ای را هم از بین ببریم به همین دلیل در همان اوایل انقلاب جهاد سازندگی ایجاد شد تا به این مسائل رسیدگی کند. اما امروز به جایی رسیدیم که به دلیل ندانم کاری‌ها، ساده‌انگاری‌ها و ناآشنایی‌ها هم نابرابری بین افراد و اقشار جامعه و هم بین مناطق افزایش پیدا کرده است.

بی‌عرضگیِ مدیریتی/ فقط توانسته‌اند دو - سه شهر را اداره کنند

وی یکی از دلایل افزایش نابرابری منطقه‌ای راعدم وجود مسئولان و مدیران باتجربه در این مناطق دانست و گفت: تصور حاکم این است که با تخصیص بودجه به این مناطق مشکل این مناطق حل می‌شود و توسعه پیدا می‌کند اما قبل از تخصیص بودجه افرادی که مدیریتِ مناطق محروم را به دست گرفته‌اند مهم هستند، این افراد معمولا تسلط و آشنایی لازم به مسائل ندارند و ضعف مدیریتی دارند. در این وضعیت حتی منابع محدودی هم که به این مناطق تخصیص داده می‌شود، به هدر می‌رود.

افقه بیان کرد: تقریبا منافعِ اکثر سرمایه‌گذاری‌هایی که در مناطق محروم شده است به تهران و یکی دو شهر دیگر می‌رود و مردم این مناطق خودشان محروم می‌مانند نهایتش این است که جاده‌ای می‌سازند و تمام.

این استاد دانشگاه همچنین با اشاره به مدیریتِ صنایع در مناطقی مثل خوزستان گفت: عمده‌ی پیمانکارانی که در این مناطق فعالیت می‌کنند افراد صاحب نفوذ و سوءاستفاده‌گرانی هستند که همواره به دنبال سود و بهره‌مندی از رانت بوده‌اند و معمولا هم پایتخت‌نشین هستند، در نتیجه همانطور که گفتم منافع حاصل از این صنایع هم در نهایت به پایتخت سرریز می‌شود.

افقه اظهار کرد: حاصل این وضع شکاف منطقه‌ای است که به تدریج افزایش پیدا کرده و امروز نتایج این شکاف را در تنش‌های سیاسی و اجتماعی می‌بینیم.

این استاد دانشگاه در ادامه بیان کرد: بی‌عرضگی در عرصه‌ی مدیریتی کار را به اینجا کشانده است؛ انگار مسئولان در طول این مدت فقط توانسته‌اند دو سه شهر را اداره کنند و باقی را به حال خود رها کرده‌اند. توان مدیریتی آن‌ها در اندازه‌ی کشور پهناوری مثل ایران نیست اما در دوره‌های مختلف ادعا می‌کنند که ما بودجه به این مناطق تخصیص و اقدامات موثری انجام داده‌ایم در صورتی که محرومیتِ شدید این مناطق چیز دیگری می‌گوید. دلیل مهاجرت از مناطق دیگر به شهرهای نسبتا برخورداری مثل تهران و اصفهان و تبریز هم همین است.

اهداف ایدئولوژیک مقدم بر توسعه/ در تصمیم‌گیری‌ها اولویت با معیشت و رفاه مردم نیست

وی در پاسخ به این سوال که علت‌ عدم موفقیت برنامه‌های توسعه در ایران چیست، گفت: بعد از شش برنامه و چشم‌انداز و ده‌ها سند بالادستی مثل اقتصاد مقاومتی و الگوی اسلامی ایرانیِ پیشرفت و چندین مورد دیگر شرایط به مراتب بدتر از قبل شده است. به اعتقاد من یکی از مهم‌ترین دلایلی که ما به اینجا رسیده‌ایم این است که در کشور ما ایدئولوژی بر مسائل اقتصادی و پیشرفت و توسعه اولویت دارد.

افقه ادامه داد: وقتی ایدئولوژی بر معیشت و رفاه مردم سایه می‌افکند و بخش عظیمی از بودجه‌ی مملکت بلعیده می‌شود، واضح است که مردمِ برخی مناطق و اصلا مردم کل ایران به چنین فلاکتی می‌رسند. اولویت تصمیم‌گیران در مملکت معیشت و رفاه مردم نیست؛ مرورِ ردیف بودجه نشان می‌دهد که اولویت تصمیم‌گیران ما چه چیزهایی است.

این استاد دانشگاه افزود: ببیند همین نگرش باعث شده ساختارهای اداری، اجرایی، قضایی و نظارتی همه با همین نگرش شکل بگیرند؛ نگرشی که ساختارهای ناکارآمد ضد تولید و ضد توسعه ایجاد کرده است و با این ساختارها ده برنامه توسعه دیگر هم که بیاید کاری از پیش نمی‌برد و تنها نتیجه‌ی آن اتلاف منابع و فرصت‌سوزی است. در سالهای آخر چشم‌انداز بیست‌ساله هستیم، ایده‌ال‌های بسیار متوهمانه‌ای در این سند در نظر گرفته بودند اما نه تنها به آن نرسیدیم بلکه عقب‌تر هم رفتیم.

افقه با اشاره به اینکه ما سال‌ها در تنش با دنیا بوده‌ایم، گفت: امروز تنش با دنیا به اوج خود رسیده و این اصلا به نفع ما نیست. البته ما از ابتدای انقلاب این تنش را داشتیم اما از زمان دولت آقای احمدی‌نژاد وضعیت بدتر شد این در صورتی است که ما به شدت به درآمد نفتی خود وابسته هستیم و اگر اقتصاد ما بخواهد همینقدر وابسته به درآمد نفتی بماند حتما باید روابط تجاری خود را با دنیا گسترش دهیم.

وی تاکید کرد: امروز این وابستگی به خارج نه تنها کم نشده بلکه بیشتر هم شده است و طبیعی است که اولین عامل تاثیرگذار بر اقتصاد و معیشت مردم داشتن رابطه معمول و مرسوم و مطلوب با جهان خارج است. هیچ کشوری نمی‌تواند بدون اینکه با جهان خارج روابط تجاری و اقتصادی داشته باشد به رفاه برسد چون هیچ کشوری نمی‌تواند نیازهای خود را به تنهایی تامین کند.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه در دوران ریاست‌جمهوری خاتمی تنش ما با دنیا کمتر بود، گفت: بیشترین سرمایه‌گذاری خارجی در آن دوران انجام شد. عسلویه هم حاصل روابط خوب آن دوره با کشورهای دیگر بود. اما از زمانی که قطعنامه‌ها و تحریم‌ها تشدید شد، رشد اقتصادی هم منفی شد و نرخ تورم به چیزی حدود ۴۳ درصد رسید.

ثروت مملکت صرف عده‌ی معدودی می‌شود

افقه تاکید کرد: در چنین شرایطی کاملا طبیعی است که انبوهی از مردم در کشور به زیر خط فقر ریزش کنند و در اینجاست که می‌توانیم بگوییم این محرومیت فقط مربوط به استانهایی مثل خوزستان و سیستان و بلوچستان نیست اگرچه در آنجا به مراتب وضعیت بدتر است.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: در این وضعیت مقدار پولی هم که وارد کشور می‌شود به دلیل بی‌تدبیری‌ها و بی‌کفایتی‌ها سهم عده‌ی معدودی می‌شود که یا دسترسی به قدرت دارند و یا راه و چاه‌های دور زدن قوانین را بلد هستند و البته با چراغ سبز صاحبین قدرت درآمدهای کلان پیدا می‌کنند. طبق گزارش‌های معتبر منتشر شده درآمد برخی از این ثروتمندان به اندازه‌ی ثروتمندان مطرح دنیا است. این درحالیست که طبق محاسبات وزارت کار و رفاه اجتماعی ۶۰میلیون از ۸۰میلیون نفر از جمعیت ایران مشمول دریافت سبد حمایتی هستند؛ یعنی بیش از ۷ دهک در جامعه زیر خط فقر قرار دارند و این وضعیت حاصل همین سیاستهایی است که تا به امروز اجرا کرده‌ایم.

منبع: ایلنا

25

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

نظرات شما - 9
  • میلاد
    0

    حالا ببینیم بادولت رئیسی واژه ای وقلیباف چه میشه

  • كمرر
    0

    خيلي از مسيولين حتي دوتا روستا را هم نمي توانند بگردانند

  • ناشناس
    0

    کاملا درست فرمودید

  • ایرانی
    0

    کو گوش شنوا دکترجان!!!!! شاید هم خودشون همه ی این چیزها رو میدونن اما هدفشون همینه

  • کیان
    0

    بند خدا مگر ساده ای پول و ثروت در شهر های بزرگ و پایتخت هست چرا شالیباف نیامد در خوزستان شهردار بشه چون نون تو تهران بود چرا فرماندهان جنگ نیامدن در آبادان زندگی کنند چون بالا شهر تهران رو عشق هست زمین و پول ساخت رو هم که شالیباف میده ما هم چیکار داریم زنش چندتا خیریه داره و بچش 5000 متری مدرسه غیره انتفاعی داره اینم که میگن در تهران نذر و بخش داشته خوب بیشترشو داده خودمون پس رسم رفافت هست بریم تو دادگاه پرونده هاشو مختومه کنیم شالیباف هم که میبینه پشتش پر هست رو میکنه به وکیل شهرداری میگه زیپ دهنتو میکشم

  • نا شناس
    0

    کو گوش شنوا

  • براخاص
    0

    متاسفانه از ابتدا تاالان چالشهایی مانند اشتغال بیکاری ومخصوصا بیکاری جوانان تحصیل کرده رونق افتصادی تولید وصادرات،محیط زیست،رفاه عامه مردم صرفا لقلقه زبان مسئولین کشوربوده ودرکشور عملا اتفاق انچنانی نیافتاده است دلیلش هم همین است که بودجه های مملکت به طور کلان درجاهایی هزینه می شوند که اولویت ودرمان دردهای مردم نیستند وبیشتر خواست سردمداران کشور است،دلایلش هم کاملا واضح است ،زیرا روز به روزبر بیکاران افزوده می شود،رونق اقتصادی از بین می رود تولید فلج وصادرات نابود شده است،گرانی وتورم بیداد می کند،افزون بر اینها اگر بتوان به سر فصلها وردیفهای بودجه نگاه کنی متوجه خواهید شد که این بودجه ها بجای اینکه در جهت رفاه وشکوفایی اقتصاد وساخت زیر ساختهای اساسی و...مصرف شوند در کجاها مصرف می شوند

  • رودار
    0

    مردم هزینه زیاد دادن ۸سال جنگیدن فرزندانشان را دادن اما ثروت ایران توجیب کسانی رفت که بهایی ندادن وفقط فقر وناامیدی نصیب مردم شد

  • متوهم
    0

    داد اگر داد تو و ناله اگر ناله من...انچه هرگز به جایی نرسد فریاد است.جانا شما که میدانی اهداف نظام سیاسی کشور چیست.به همین گفتار بسنده و دلخوش باش.......پی مصلحت مجلس اراستند..نشستند وگفتند وبرخاستند.

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها