تسلیت‌هایی برای درگذشت میرعابدین کابلی
جامعه باستان‌شناسی و میراث فرهنگی ایران در پیام‌هایی درگذشت میرعابدین کابلی را تسلیت گفتند.
محمدحسن طالبیان ـ معاون میراث‌فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ـ درگذشت میرعابدین کابلی از مفاخر و استادان پیشکسوت باستان‌شناسی ایران با نزدیک به نیم قرن حضور موثر و فعال در عرصه‌های پژوهش، آموزش و فعالیت‌های میدانی باستان‌شناسی را تسلیت گفت و نوشت: با نهایت تاسف جامعه و خانواده میراث‌فرهنگی در سال جدید بار دیگر در سوگ یکی دیگر از مفاخر علمی و خدمتگزار خود نشست. خبر درگذشت استاد فرهیخته و پیشکسوت باستان‌شناسی و میراث‌فرهنگی، شادروان میرعابدین کابلی پس از یک دوره بیماری سخت در آغازین روزهای فصل رویش و بالندگی در پی در گذشت یکی دیگر از استادان مرمت کشور در سال جدید موجب تاثر و تاسف عمیق شد.
استاد کابلی از جمله باستان‌شناسان پرتلاش عرصه علم و فرهنگ با بیش از چهار دهه فعالیت در حوزه پژوهش و آموزش بود که از نخستین سال‌های حضورش در سال ۱۳۵۱ در مرکز باستان‌شناسی ایران و پس از آن در سال ۱۳۶۷ در سازمان وقت میراث‌فرهنگی و سپس در پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری علاوه بر مسؤولیت‌های خطیر پژوهشی و مدیریتی در ستاد سازمان وقت، با شرکت در بسیاری از کاوش‌های باستان‌شناسی و فعالیت‌های میدانی به عنوان سرپرست کاوش یا باستان‌شناس دستاوردهای علمی درخور توجهی را به جامعه باستان‌شناسی و علمی کشور تقدیم کرده بود.
شرکت در کاوش‌های هفت تپه خوزستان، کاوش‌های ابوفندوا در خوزستان، کاوش‌های شهداد کرمان در سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۲ و ۱۳۵۵ و ۱۳۵۶ و ۱۳۷۳ به عنوان باستان‌شناس، سرپرست و معاون هیأت، بررسی‌های هلیلان در ایلام، به عنوان سرپرست مشترک هیأت در سال ۱۳۵۳، کاوش‌های تپه یحیی کرمان (پیش از تاریخ)، کاوش‌های تپه حصار دامغان (پیش از تاریخ)، کاوش‌های شوش خوزستان (پیش از تاریخ) به عنوان نماینده مرکز باستان‌شناسی، کاوش‌های سنگ سیاه برازجان (هخامنشی) به عنوان باستان‌شناس و نقشه‌بردار، کاوش‌های تپه جلدو در خرم‌آباد لرستان (پیش از تاریخ، ایلامی، ایلامی نو) به عنوان سرپرست هیأت، کاوش‌های ارجان بهبهان (ایلامی نو)، کاوش‌های شوش (هخامنشی، پارتی ، اسلام) به عنوان سرپرست هیأت در سال‌های ۱۳۶۲، ۱۳۶۳، ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵، تعیین حریم محوطه باستانی شهداد کرمان به عنوان سرپرست، کاوش‌های ارجان خوزستان (ایلامی نو) به عنوان سرپرست هیأت، بررسی محوطه باستانی قمرود در قم به عنوان سرپرست هیأت در سال‌های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۳ و... از جمله فعالیت‌های میدانی این باستان‌شناس فرهیخته و پرتلاش است که نتایج دستاوردهای آن در بسیاری از همایش‌ها و نشست‌های علمی در قالب مقاله و سخنرانی ارائه شده است.
علاوه بر تلاش‌ها و فعالیت‌های ارزشمند باستان‌شناسی و معرفی شایسته محوطه‌های بسیار بااهمیت ایران، استاد کابلی مدیریت مسئولانه سایت‌هایی چون شوش و هفت تپه را نیز در دوره طولانی بر عهده داشت و کار حفاظت و مرمت و آموزش به جوانان را توامان انجام می‌داد. از این رو دکتر کابلی در حوزه پژوهش و حفاظت و مرمت جزو پیشکسوتان دلسوز عرصه میراث‌فرهنگی بود که تکرارشدنی نیست.
ضایعه درگذشت این استاد فرهیخته را به جامعه میراث‌فرهنگی و باستان‌شناسی کشور، همکاران و شاگردان او و فرهنگ‌دوستان تســـلیت عرض کرده و از درگاه خداوند متعال برای آن مرحوم رحمت واسعه الهی و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسألت دارم. روحش شاد.
انجمن علمی باستان‌شناسی ایران نیز درگذشت استاد میرعابدین را تسلیت گفت. در پیام این انجمن آمده است: از دست دادن استادی خوش‌قلب، مهربان و تأثیرگذار که به روایت دوستان نزدیکش، تاریخ شفاهی باستان‌شناسی ایران بود، ضایعه‌ای ناگوار برای باستان‌شناسی ایران و فرهنگ‌دوستان این سرزمین است.
استاد میرعابدین کابلی، پیشکسوت باستان‌شناسی ایران، بیش از ۵۰ سال از عمر خود را در راه آموزش و پژوهش باستان‌شناسی ایران سپری کرد. او که در سال ۱۳۲۲ در شهرستان بابل زاده شده بود، پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در این شهرستان، در سال ۱۳۴۳ وارد دانشگاه تهران شد و با باستان‌شناسان بنامی چون شادروان دکتر مسعود آذرنوش و حسین بختیاری هم‌دوره بود. شادروان کابلی مدرک کارشناسی خود را در رشته باستان‌شناسی در سال ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران دریافت کرد. کابلی پس از گذراندن خدمت سربازی، در سال ۱۳۵۰ خورشیدی به استخدام اداره کل باستان‌شناسی درآمد و سرپرستی فعالیت‌های مهم و تأثیرگذاری در حوزه فرهنگ و تمدن ایران زمین را بر عهده داشت. کاوش‌های باستان‌شناسی در شهداد، هفت‌تپه، ابوفندوا، شوش و قره‌تپه قمرود و بررسی‌های میدانی در شمال خراسان و درّه هلیلان از مهم‌ترین فعالیت‌های میدانی ایشان در سال‌های پیش و پس از انقلاب اسلامی ایران بود.
او در میان باستان‌شناسان به حسن خلق شهره بود و در عین جدیت در سیما و ظاهر، شخصیتی شوخ‌طبع و طناز داشت. هم‌کلامی با او، برای بسیاری از باستان‌شناسان دلنشین بود و کیست که خاطرات شیرین هم‌کلامی با او را فراموش کند.
سرانجام پس از تحمل بیماری کلیوی، در دوازدهمین روز از بهار سال ۱۴۰۰ هجری خورشیدی، خزان عمر این استاد فرزانه در سن ۷۸ سالگی فرارسید و در زادگاه خود بابل، جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و به دوستان آسمانی‌اش پیوست.
رییس و اعضای هیأت مدیره انجمن علمی باستان‌شناسی ایران، ضایعه فقدان این استاد فرهیخته را به خانواده و به‌ویژه خاندان محترم ایشان، پیشکسوتان، دانشجویان و جامعه علمی باستان‌شناسی ایران و کلیه فرهنگ‌دوستان ایران عزیز تسلیت عرض می‌کند.
همچنین اکبر افتخاری ـ مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری ـ در پیامی برای درگذشت میرعابدین کابلی نوشته است: درگذشت باستان‌شناسِ گرانقدر و پیشکسوت، زنده‌یاد میرعابدین کابلی که عمری را وقف شناختن و شناساندن تاریخ و تمدن میهن عزیزمان کرد، ضایعه‌ای ناگوار برای همه دوستدارانِ فرهنگ ایران‌زمین، به‌ویژه جامعه بازنشستگان کشوری است.
همچنان که نائل شدن به افتخار بازنشستگی، پایان کوشش‌های پربهای او در عرصه باستان‌شناسی نبود، مرگ نیز، نام و یادش را از ذهن دوستدارانش محو نخواهد کرد و میراثی که با سال‌ها کاوش در محوطه‌های باستانی فراهم آورد، جاودانه خواهد ماند.
از طرف خود و جامعه بازنشستگان کشوری، فقدان مرحوم کابلی را به خانواده ایشان و خانواده بزرگ باستان‌شناسی ایران تسلیت می‌گویم.
منبع: ایسنا
72
