فال تاروت چیست؟

در اواخر قرن ۱۸ میلادی، برخی از انواع تاروت، به عنوان روشی برای پیشگویی و دست یابی به اهداف غیبی و اسرار آمیز، از طریق خواندن کارت ها و فال گیری با ورق مورد استفاده قرار گرفت.

مانند تمام بازی های کارتی، تاروت نیز ۴ دسته کارت (خال) دارد که از لحاظ منطقه ای با هم متفاوت بوده و عبارتند از:

* کارت فرانسه در اروپای شمالی
* کارت لاتین در اروپای جنوبی
* کارت آلمانی در اروپای مرکزی

هر خال، شامل ۱۴ کارت است که ۱۰ عدد از آن ها، با استفاده از اعداد ۱ (آس) تا ۱۰ شماره گذاری شده و ۴ کارت دیگر، بر اساس عکس ها (شاه، بیبی، شوالیه و سرباز یا جک) نام گذاری می شوند.

«تاروت» مجموعه‌ای از کارت‌های بازی است که از نیمه قرن ۱۵ام میلادی در قسمت‌های مختلف اروپا مانند فرانسه و ایتالیا برای ورق بازی گروهی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است. از اواخر قرن ۱۸ام تا به امروز پیروان آن و نهانجویان (کاوشگران دانش‌های مخفی و راز آلود)، تاروت را وسیله‌ای برای پیشگویی یا حتی گذرگاهی در سیر بعد ذهنی و روحانی قلمداد می‌کنند.

به‌طور کلی کارت‌های تاروت در اروپا بیشتر به منظور بازی استفاده می‌شود ولی در کشورهای انگلیسی زبان و مناطقی که بازی آن انجام نمی‌شود، تاروت اصولاً جنبه فالگیری دارد. برخی محققان سرچشمه کارت‌ها را از مصر باستان یا کابالا می‌دانند ولی مدرکی دال بر استفاده آن برای پیشگویی و طالع بینی قبل از قرن ۱۸ وجود ندارد؛ و محققان استفاده از آن برای فال‌گیری را جنبهٔ تفریحی می‌دانند.

تاروت از ۴ دسته خال که هرکدام شامل ۱۰ کارت شماره دار (از آس تا ۱۰) و ۴ کارت تصویر دار است، تشکیل می‌شود. به‌علاوه تاروت دارای ۲۱ خال حکم متمایز ویک کارت به نام «دلقک» نیز می‌باشد (بسته به نوع بازی دلقک می‌تواند نقش بالاترین حکم را داشته ویا اصلاً نقشی نداشته باشد). نهانجویان خال‌های حکم و دلقک را «بزرگ آرکانا» و نیز باقی کارت‌های یادشده را «کوچک آرکانا» نامیده‌اند.

تاریخچه تاروت

کارتهای بازی احتمالاً از قاهره در اواخر قرن ۱۴ وارد اروپا شده‌است. این کارت‌ها خالهایی بسیار مشابه با ۴ خال تاروت دارند که عبارت از شمشیر، ترکه، جام و سکه هستند. خال‌های تاروت هنوز در ورق بازی سنتی ایتالیا، اسپانیا و پرتغال وجود دارد.

ورقهای مصور احتمالاً بین سال‌های ۱۴۱۸ تا ۱۴۲۵ به‌وجود آمده‌اند. این دست ورق با ۱۶ کارت از تصاویر خدایان یونانی و خالهایی به شکل ۴ نوع پرنده توصیف شده که رایج نبوده‌است.

نخستین کارت‌های شناخته شده تاروت بین سال‌های ۱۴۳۰ تا ۱۴۵۰ میلادی در میلان، فرارا و بولونیا خلق و در این حین تصاویر نمادین به دست رایج دارای ۴ خال افزوده شدند. کارت‌های جدید «خال حکم» نام گرفتند؛ کهن‌ترین تاروت بجا مانده به پانزده دست ورق چندپاره بازمی‌گردد که برای خانواده «ویسکانتی- اسفورزا»، حکمرانان میلان، نقاشی شده بوده‌است. به نظر می‌رسد این بازی در ۱۴۵۰ که سال شاد و پرجشن و سروری در تاریخ ایتالیاست، اهمیت یافته‌است.

در ۱۴۹۱ نقش‌های ویژه‌ای که نشانگر فلسفه، اجتماع، تخیل، طالع بینی و پیشگویی و همچنین قهرمانان رومی، یونانی یا بابلی بودند، به تاروچی ایتالیا افزوده شد.

کارتهای دست ساخت تاروت در قرن ۱۴ مورد حمله شدید خطبایی که مدعی وجود ذات شیطان در آن بودند، قرار گرفت. با وضع موجود بیشتر حکومت‌ها تاروت را آزاد و بعضی آن را قدغن اعلام کردند. با آمدن صنعت چاپ، تولید انبوه دست ورقها میسر شد که ورقهای این دوره از شهرهای مختلف فرانسه بجا مانده‌است. محبوترین الگوی چاپ دست ورق‌های اولیه متعلق به شهر مارسی می‌باشد که به «تاروت مارسلی» معروف است.

پیش‌گویی و اسرارآمیزی تاروت

هر کارت تاروت دارای یک تصویر ویک عنوان است که هرکدام بیانگر مفهوم ویژه‌ای می‌باشد. باور پیشگویی تاروت این است که کارت‌های رو شده برای شرکت‌کننده دیدگاهی از آینده و حتی وضعیت کنونی او را در اختیارش قرار می‌دهد. پیشگویی با کارت‌های بازی احتمالاً اولین بار به کتابی به نام «الهامات فرانچسکو مارکولینی» مربوط می‌شود که روشی ساده را از انتخاب تصادفی کارتهایی که جدا از فال بی‌معنی بودند، ارائه می‌داد. اما دست نوشته‌هایی از سال‌های ۱۷۳۵ و ۱۷۵۰ مدارکی ناقص از استفاده تاروت طبق ترتیب کارت‌ها برای پیشگویی هستند. همچنین در خاطرات ژاکامو کاسانووا[۱۳] در۱۷۶۵ آمده که معشوقه روس او با ورق تاروت فال می‌گرفته‌است.[۱۴] کارتهای تاروت بعدها با عرفان و جادو تلفیق شدند.[۱۵] البته تاروت تا قرون ۱۸ و۱۹ مورد اقتباس نهانجویان، رمز شناسان ویا انجمنهای سری قرار نگرفته‌است. این سنت هنگامی باب شد که دی جبلین مطالعات خود را در سال ۱۷۸۱، دربارهٔ نمادهای مذهبی و آثار آن در دنیای امروزی منتشر کرد. او نخست اثبات کرد که نمادهای تاروت مارسلی بیانگر رازهایی از خدایان مصری، ایسیس و تحوت است. از شناسایی کارت‌های تاروت به وسیلهٔ «کتاب تحوت» صریحاً به این نتیجه می‌رسیم که تا به امروز تاروت در سیر تلاش نهانجویان برای عروج و کمال وجود داشته‌است. همچنین در کتاب بریدا از پائولو کوئلیو آمده‌است که شخصیت اصلی داستان بریدا برای مراقبه و ورود به جهان روحانی از کارت‌های تاروت استفاده می‌کرده‌است.

تاروت امروز

امروزه تاروت دارای گونه‌های بینهایتی است که توسط هنرمندان، عکاسان و طراحان مختلف جهان بنابر فرهنگ‌ها و سلیقه‌های گوناگون خلق شده‌اند. مانند تاروتهای بیسبال، کیتی، هکر، گربه نما ،کیمیاگری و تعداد بیشماری مدل دیگر که طرفداران بسیاری را به خودشان جلب کرده‌اند. اخیراً جند بازی کامپیوتری نیز از بازی تاروت ساخته شده‌است.

درکل دنیای امروز به تاروت کمتر به عنوان بازی و سرگرمی بلکه بیشتر به عنوان مجموعه‌ای مرموز و اسرارآمیز در امر طالع بینی و پیشگویی نگاه می‌شود؛ به نحوی که حتی در داخل ایران نیز فال تاروت و از آن گذشته، فال ورق، بسیار رایج است و افراد زیادی با تعابیر گوناگون از آن برای طالع بینی استفاده می‌کنند.

ملکه غارها در کارت‌های فال تاروت

علاوه بر این، تاروت دارای ۲۱ کارت به نام خال آتو (suit trump) و یک کارت تک، به نام دلقک نیز هست.

بسته به بازی، دلقک ممکن است به عنوان برترین خال آتو عمل کرده یا از پیروی خال قبلی جلوگیری کند.

این دسته از کارت های تاروت، هنوز در سراسر اروپا برای کارت بازی معمولی (بدون فال گیری) مورد استفاده قرار می گیرد.

در بین کشورهای انگلیسی زبان که این بازی به طور مداوم استفاده نمی شود، کارت های تاروت در درجه اول برای اهداف جدید و طالع بینی مورد استفاده بوده و معمولاً بسته های مخصوص و طراحی شده دارند.

برخی از علاقه مندان به طالع بینی ادعا می کنند که تاروت ریشه در مصر باستان، کابالا، تانترا هند، ای چینگ یا بسیاری موارد دیگر دارد، با این حال، هیچ گونه مدارک مستندی، استفاده از تاروت، قبل از قرن ۱۸، در این مناطق، برای پیشگویی را به صورت علمی و استاندارد ثابت نکرده است.

ریشه یابی کلمه تاروت

کلمه تاروت (Tarot) و تاروک آلمانی (German Tarock)، از واژه ایتالیایی تاروکی (Tarocchi) نشات گرفته شده که منشأ آن نامشخص است، اما تاروک (taroch) به عنوان مترادف حماقت، در اواخر قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶ مورد استفاده قرار گرفت.

این کارت ها، در طول قرن پانزدهم، به عنوان تریونفی (Trionfi) شناخته می شدند.

عنوان جدید تاروکو (Tarocho)، برای اولین بار، در شهر برشا به کار برده شد.

در طول قرن شانزدهم، بازی جدیدی با استفاده از کارت های استاندارد انجام شد که به دلیل استفاده از عنوانی بسیار مشابه (Trionfa) به سرعت مورد علاقه مردم قرار گرفت.

این اتفاق با بازی قدیمی تری همزمان شده و به عنوان تاروکی (tarocchi) تغییر نام داد.

تاروکو (Tarocco) از نظر دستور زبان نوعی اسم بوده و به معنی پرتقال خونی (blood orange) می باشد.

تاریخچه کارت تاروت

کارت های بازی برای اولین بار در اواخر قرن ۱۴ وارد اروپا شده و محققان منشا آن را مملوک مصر می دانند.

این کارت ها دارای ۴ خال به نام عصا یا چوب چوگان (در پیشگویی از طریق تاروت، به عنوان چوب دستی در نظر گرفته می شوند)، سکه (که به عنوان دایره یا ستاره پنج پر در طالع بینی شناخته می شود)، شمشیر و فنجان می باشد.

این خال ها، بسیار شبیه کارت های تاروت امروزی برای پیشگویی بوده و هنوز هم در ایتالیا سنتی، اسپانیا و پرتقال مورد استفاده هستند.

اولین دسته از کارت های تاروت ثبت شده در تاریخ، مربوط به سال ۱۴۴۰ تا ۱۴۵۰ در میلان، فرارا، فلورانس و بولونیا بوده و در آن زمان، کارت های حکم (خال آتو) فرعی با تصاویر نمادین، به ۴ خال اصلی اضافه شدند.
همچنین بخوانید: فال تاروت پنج کارتی | تاروت ۵ کارتی

این کارت های جدید به نام های carte da trionfi یا کارت های پیروزی نامیده شده و کارت های فرعی به عنوان trionfi یا به انگلیسی خال آتو (حکم) شناخته شدند.

مدارک

اولین مدارک مربوط به trionfi در بیانیه کتبی در پرونده های دادگاه فلورانس، در سال ۱۴۴۰، در مورد انتقال دو خال به سیگیسموندو پاندولفو مالاتستا یافت می شود.

قدیمی ترین کارت های تاروت به جامانده، مربوط به ۱۵ کارت تاروت ویسکانتی اسفورزا (Visconti-Sforza tarot) بوده که در اواسط قرن ۱۵، برای دوک های میلان نقاشی شده است.

بسته تاروت گم شده که توسط فیلیپو ماریا ویسکانتی سفارش داده شده را مارتیانو دا تورتونا، مربوط به سال های ۱۴۱۸ یا ۱۴۲۵ می داند، اما جالب است بدانید نقاشی که او می گوید، میشلینو دا بوسوتزو در سال ۱۴۱۸ به میلان بازگشته و خود مارتیانو در سال ۱۴۲۵ فوت کرده است.

این بسته کارت ۶۰ تایی، دارای ۱۶ کارت با تصویر خدایان رومی و ۴ نوع پرنده می باشد.

این ۱۶ کارت به عنوان خال آتو (حکم یا برگ برنده) در نظر گرفته می شدند و سخنان جاکوبو آنتونیو مارسلو در سال ۱۴۴۹، که می گفت دوک فوت شده نوعی پیروزی جدید و نفیس (a novum quoddam et exquisitum triumphorum genus) به وجود آورده، گواه این مسئله است.

سایر کارت های اولیه که نقوش کلاسیک را نیز به نمایش می گذارند شامل کارت های Sola-Busca و Boiardo-Viti از دهه ۱۴۹۰ می باشد.

در فلورانس از کارت هایی به نام Minchiate استفاده شد.

این بسته شامل ۹۷ کارت با نمادهای نجوم (طالع بینی از طریق ستارگان)، چهار عنصر و همچنین نقوش سنتی تاروت است.

اگرچه یک واعظ دومینیکنی در خطبه ای در قرن پانزدهم علیه خطرات و یا حتی حضور شیطان در کارت ها (عمدتا به دلیل استفاده از آن ها در قماربازی) صحبت کرد، در اوایل تاریخ پیدایش آن، هیچ نوع محکومیتی علیه تاروت پیدا و ثبت نشد.

از آن جایی که اولین کارت های تاروت به صورت دستی نقاشی می شدند، تعداد کمی از آن ها در دسترس بود، اما بعد از اختراع دستگاه چاپ، این کارت ها به صورت انبوه تولید شدند.

در طول جنگ های ایتالیا، تاروت به خارج از مرز های آن ها گسترش یافته و در ابتدا به فرانسه و سوییس رفت.

مهم ترین الگوی تاروت مورد استفاده در این دو کشور، مربوط به تاروت منطقه مارسی میلان بود.

کارت‌های بازی

هدف اصلی تولید کارت های تاروت، بازی کردن بود.

توضیحات مختصری درباره قوانین بازی در دست نوشته های مارتیانو دا تورتونا قبل از سال ۱۴۲۵ آورده شده است.

این توصیفات مبهم تا دو قرن بعد مورد استفاده بود، تا این که در سال ۱۶۳۷ توضیحات دقیقی برای بازی تاروت فرانسوی منتشر شد.

بازی تاروت در هر منطقه ای متفاوت است.

تاروچینی همچنان در بولونیا، پیمونت و سیسیلی بازی می شود، اما در ایتالیا، نسبت به مناطق دیگر، از محبوبیت کمتری برخوردار است.

در قرن ۱۸ تاروت به شدت احیا و به یکی از محبوب ترین بازی های کارتی در اروپا تبدیل گشت و در همه جا به جز ایرلند و انگلیس، شبه جزیره ایبری و بالکان عثمانی بازی می شد.

در دهه ۱۹۷۰، تاروت فرانسه مجددا رواج یافته و فرانسه دارای بزرگ ترین انجمن تاروت گردید.

بازی های منطقه ای تاروت، که اغلب تاروک (tarock, tarok, tarokk) نام دارند، در اروپای مرکزی و در مرزهای امپراتوری سابق اتریش - مجارستان به طور گسترده ای بازی می شوند.

کارت های ایتالیایی بازی تاروت

این ها قدیمی ترین شکل ورق های تاروت بودند، که اولین بار در قرن پانزدهم در شمال ایتالیا ساخته شد.

کارت های تاروت برای پیشگویی نیز مبتنی بر این ورق ها تولید گردیدند.

سه دسته از کارت های این گروه، هنوز برای بازی های خاصی استفاده می شود که عبارتند از:

تاروکو پیمونتی از ۴ خال به نام شمشیر، عصا یا چوب دستی، فنجان و سکه تشکیل شده است که هر کدام دارای کارت عکسی به نام پادشاه، ملکه (بیبی)، شوالیه و جک (سرباز) هستند و با ورق های شماره دار، در کل ۷۸ کارت می شوند. برگ برنده در اکثر بازی ها ۲۱ بوده و دلقک، هیچ وقت خال برنده نبوده و صفر در نظر گرفته خواهد شد.
تاروت سوئیسی ۱JJ مشابه مورد قبلی بوده اما پاپ را با مشتری (ژوپیتر)، پاپ زن با جونو (خواهر یا زن ژوپیتر) و فرشته (سکه فرشته نشان) با داوری جایگزین می شود. خال های حکم به ترتیب عددی رتبه بندی شده و برج (قلعه) به عنوان خانه خدا شناخته می شود. کارت هایی مانند تاروکو پیمونتی دورو نیستند.
در تاروکو بولونیایی کارت های شماره دار دو تا پنج، در خال های ساده حذف شده و تعداد ورق ها به ۶۲ رسیده است، همچنین تا حدی ورق های حکم (خال آتو) متفاوت بوده، همه عدد نیستند و چهار کارت از نظر امتیاز با هم مساوی می باشند. طراحی گرافیکی این کارت ها با دو دسته بالا متفاوت بوده و از تاروت مارسی گرفته نشده است.

کارت های تاروت ایتالیایی - پرتغالی

کارت های تاروت سیسیلیایی تنها دسته ای هستند که از سیستم کارت های پرتغالی، که از خال های اسپانیایی نشات گرفته شده اند، استفاده می کند، اما مانند خال های ایتالیایی تقسیم بندی می شوند.

برخی از برگ های برنده، مانند پایین ترین برگ برنده (خال آتو) به نام Miseria (محرومیت)، با هم متفاوت هستند.

در این حالت، کارت شماره دو و سه از خال سکه و شماره یک تا چهار از خاج (گشنیز)، شمشیر و فنجان حذف می گردد.

بنابراین، بازی دارای ۶۴ کارت است، اما از برگ آس سکه استفاده نشده و به عنوان تمبر مالیاتی در نظر گرفته می شود.

این کارت ها تا حدی کوچک بوده و دورو نیستند.

کارت های تاروت فرانسوی

تصاویر برگ های حکم تاروت فرانسوی، از طرح های قدیمی تاروت ایتالیایی فاصله گرفته و نقوش تمثیلی رنسانس را رها می کند.

به استثنای کارت های جدید، ورق های تاروت فرانسه تقریباً فقط برای کارت بازی استفاده می شوند.

اولین نسل تاروت های فرانسوی، روی برگ های حکم تصاویر حیوانات ترسیم می کردند، از این رو، Tiertarock ("Tier" به زبان آلمانی به معنی حیوانات است) در حدود سال ۱۷۴۰ پدید آمد.

در حدود سال ۱۸۰۰، با استفاده از هنر ژانر یا ویتوتا (منظره ای با جزییات) کارت های بیشتری ها تولید شد.

دسته های ورق تاروت فرانسه اخیر از الگوهای زیر پیروی می کردند:

کارت های تاروت صنعت و شانس (The Industrie und Glück) در اروپای مرکزی، با استفاده از هنر ژانر، از اعداد رومی برای نمایش برگ های حکم استفاده می کنند. این دسته از کارت ها دارای ۵۴ ورق بوده و کارت های ۵ تا ۱۰ خال قرمز و ۱ تا ۶ خال سیاه حذف شده اند.
تاروت حیوانات Adler-Cego که در جنگل سیاه آلمان استفاده می شود، دارای ۵۴ کارت بوده و به همان شیوه تاروت صنعت و شانس سازماندهی شده است. برگ های حکم با اعداد عربی، در شاخص های محوری، شماره گذاری شده اند.
تاروت نوو ۷۸ کارت دارد و معمولاً در فرانسه بازی می شود. ورق های حکم با استفاده از هنر ژانر و اعداد عربی در گوشه شماره بندی شده اند.

ورق های تاروت آلمانی

کارت های تاروت آلمانی مانند بائرن تاروک، وورتمبرگ تاروک و تاروک باواریایی با هم متفاوت هستند.

این کارت ها تاروت واقعی نیستند، اما تاروت باواریایی و وورتمبرگ با توجه به استاندارد های تاروت آلمانی بوده و ۳۶ کارت دارند؛ کارت های عددی از ۶ تا ۱۰، سرباز (Unter)، بیبی (Ober)، شاه و آس.

در این بازی از رده بندی بازی کلاورجاس (Klaverjas) استفاده شده و در آن آس بالاترین امتیاز یعنی ۱۰ را داشته و شاه، بیبی و سرباز امتیاز ۹ تا ۶ را می گیرند.

خال دل، به صورت قراردادی به عنوان خال حکم در نظر گرفته می شود.

تاروت باواریایی برای بازی Schafkopf، به جز Sixes، نیز مورد استفاده است.

تفسیر کارت ها

اولین شواهد استفاده از کارت های تاروت برای فال گیری، از دست نوشته های گمنامی بدست آمده که در آن، اصول اولیه پیشگویی و معانی کارت های تاروکو بولونیایی ذکر شده است.

تاروت محرمانه، با استفاده از تاروت مارسی، توسط آنتونی کرت و ژان باپتیست آلیته (اتیلا)، در دهه ۱۷۸۰، در پاریس محبوب شد.

بازیکنان تاروت فرانسوی، حدود سال ۱۹۰۰، تاروت مارسی را به نفع تاروت نووو کنار گذاشتند، در نتیجه، الگوهای تاروت مارسی اکنون بیشتر توسط پیش گویان مورد استفاده قرار می گیرد.

برخی از کارت ها، در درجه اول به عنوان اثر هنری بوده و فقط شامل ۲۲ کارت Major Arcana است.

سه دسته کارت متداول مورد استفاده در طالع بینی با این کارت ها، تاروت مارسی، تاروت Rider-Waite-Smith و تاروت توت می باشد.

آلیستر کرولی، که به همراه لیدی فریدا هریس تاروت توت را ابداع کرده است، در مورد تاروت می گوید:

"منشا این بسته کارت ها بسیار مبهم است، برخی معتقدند این کارت ها ریشه در اسرار مصری داشته و عده ای دیگر، آن را هم دوره اواخر قرن ۱۵ یا ۱۶ می دانند، اما تنها نظریه نهایی در مورد تاروت این است که این کارت ها یک تصویر نمادین و تحسین برانگیز از جهان، بر اساس داده های قبله مقدس، می باشد."

آیا می‌توان به فال تاروت اعتقاد داشت؟

من تاروت را دوست دارم و درباره آن می‌خوانم و با آن فال می‌گویم و در عین حال هم به روند علت و معلولی جهان و علم اعتقاد دارم. مگر ممکن است؟‌ بعله به سادگی.

فال تاروت یک علم نیست. یک فراعلم است. مثل شعر، مثل ادبیات، مثل دین، مثل رابطه جنسی. زیبا است ولی قابل بررسی علمی نیست. شما حق ندارید شعری را بد بدانید چون به راحتی اثبات پذیر است که اعتقاد به قدی مانند سرو بی معناست.