واکنش مسیح مهاجری به یادداشت حسین شریعتمداری علیه آیت الله سیستانی:
بزرگترین دشمن استقلال فکری، افراد خودخواه، مستبد، خودبزرگ‌بین و انحصارطلب هستند
مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی در واکنش به یادداشت حسین شریعتمداری علیه آیت الله سیستانی نوشت: بزرگترین دشمن استقلال فکری، افراد خودخواه، مستبد، خودبزرگ‌بین و انحصارطلب هستند.
حجت الاسلام مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی در واکنش به یادداشت حسین شریعتمداری علیه آیت الله سیستانی نوشت:
*افرادی که این چهار ویژگی منفی را در خود جمع کرده‌اند، هرگز چشم دیدن کسانی که قدرت مستقل فکر کردن داشته باشند را ندارند و می‌خواهند تمام افراد تابع آنها باشند و هرگز برخلاف نظر آنها نه نظری بدهند و نه حتی چیزی بفهمند!
*زشت‌تر اینست که این افراد انحصارطلب، به محیطی که خود در آن زندگی می‌کنند اکتفا نمی‌کنند و می‌خواهند سلطه فکری خود را حتی به خارج از مرزها نیز گسترش دهند. اینان می‌گویند هرچه من معتقدم، همه باید در سرتاسر جهان آن را قبول داشته باشند و چیزی برخلاف آن نگویند.
* در یک کشور نمی‌توان سرنوشت سیاسی و مدیریتی را به چند تفکر و نظریه متفاوت سپرد. به همین دلیل است که در شرایط امروز جامعه ایران با اینکه بعضی علما و مراجع و صاحبان تفکر و نظر، در مورد کلی‌ترین موضوعات نظرهای متفاوتی دارند، از ابراز آن به صورت علنی و رسانه‌ای خودداری می‌کنند تا تعارضی با نظر حاکمیتی پیش نیاید. اما در کشورهای دیگر، ضرورتی ندارد صاحبان تفکر و نظر و طرح، از ابراز آنچه می‌فهمند و از اِعمال آن در داخل آن کشورها خودداری نمایند. آنها حق دارند براساس تشخیصی که در زمینه اقتضائات مکانی و زمانی دارند، آنگونه که مصلحت می‌دانند سخن بگویند و عمل کنند.
*در عراق، تفکر و مشی عملی حضرت آیت‌الله سیستانی، از آغاز تحولاتی که به سقوط صدام و حزب بعث منجر شد، دارای ویژگی‌هائی بود که با آنچه در ایران عمل شد در مواردی تفاوت‌های اساسی داشت. ایشان با تفکر و روش خاص خود، عراق را از دوران حاکمیت حاکم نظامی آمریکائی به سلامت عبور دادند، زمینه را برای قانون اساسی جدید عراق با تکیه بر همین روش به نفع ملت عراق فراهم کردند، اختلافات مذهبی و قومی و فرقه‌ای داخل عراق را با همین روش حل و فصل کردند و تا امروز توانستند عراق را از خطرهای زیادی برهانند. این خدمات بزرگ و تاریخی را این مرجع بزرگ و دوراندیش، بدون آنکه دارای جایگاه قانونی و منصب و مقام خاصی در حاکمیت عراق باشد، انجام داده است و اکنون نیز با تکیه بر روش خاص خود و با توجه به مقتضیات زمان و مکان درصدد عبور دادن بی‌خطر عراق از انتخابات مجلس، دور از طمع‌ورزی‌های آمریکا است.
*اینکه این مرجع دوراندیش، با تکیه بر نظارت دقیق دستگاه‌های نظارتی خود عراق بر انتخابات با معیارهای بین‌المللی - نه زیرنظر مجامع بین‌المللی - درصدد خلع سلاح آمریکای سلطه‌طلب برآمده، برگ دیگری از شیوه موفق رهبری معنوی ایشان برای نجات عراق از توطئه‌ایست که آمریکا برای این کشور تدارک دیده است. صاحبان قلم و سخن، باید قدر این هوشمندی را بدانند. غیر از این، هرچه باشد، استفاده نادرست از قلمی است که خدا در قرآن کریم با «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ» از آن سخن گفته است.
66
یک دیوانه سنگی انداخته به چاه هزارتا عاقل نمیتونن درآورن مصداق حکایت ای یارویه مغز نخوده
یه ایرانی که توی عراق با اون تعصبات قومی بدون اینکه منصب تحمیلی حکومتی داشته باشه اونقدر مشروعیت و مقبولیت پیدا کرده که از خیلی از حکام دنیا قوی تره طوری که نخست وزیر عراق بخاطر خواست اون استعفا میده بدونید آدم بزرگ و کاریزماتیکیه
چی بگم وقتی هر بیسوادی به شخصیتهای بزرگ داخلی و مرجعیت دینی عراق پا پیچ میشه آنوقت انتظار وحدت شیعه را جار میزنیم یادتان نیست با فتوای همین مرجعیت عراق بسیج عمومی در عراق شکل گرفت آیا میخواهید آنان را در مقابله با ایران شیر کنید.اینجاست که میگم شریعتمداری ناخواسته شده جاسوس موساد.وفتنه گر.برادر گرانقدر کمی مثبت اندیشی کن بخدا واسه قلبت ضررداره واسه دنیا آخرتت همچنین
این اقا چهل ساله هر چه دل خواه خودشان بوده گفته به هرکسی فارغ از جایگاه ومنزلت شان توهین کرده ومصونیت هم داشته اند به یاد حکایت وزیر وپادشاه وجوان بی ادب ونادان افتادم ،که روزی هنگام گذر وزیر از بازار شهر جوان نادان وبی ادب پرادعا انگشتی به وزیر فرو کرد وزیر سکه ای طلا به او داد ملازمان به وزیر خرده گرفتند که این عمل زشت تنبیه خواهد ونه پاداش ،وزیر پاسخ داد این مجازاتی بزرگ است ،فرداروز ی پادشاه از بازار گذر کرد وجوان پاداش گرفته از وزیر که سکه طلا خوش امده بود با خود گفت چنین عملی وزیر را چنان خوش امد که یک سکه طلا پاداش داد بی شک پادشاه را که خوش اید چند سکه پاداش دهد لذا انگشتی بسیار محکم تر که در خور وشایستگی وبزرگی پادشاه باشد فرو برد به امید پاداشی چند برابر ،اما ساعتی بعد مدعی نادان بی ادب طناب دار بر گردن در ملآ عام اویزان بود وبیچاره فرصت عذر خواهی در روزنامه کیهان را نیافت.....