لزوم توسعه سالن‌های گروه «هنر و تجربه»

مهدی افشار نیک درباره بازخورد نمایش این فیلم در گروه «هنروتجربه» به ایسنا بیان کرد: فیلم من بازخورد خوبی از سوی مردم و منتقدان در گروه «هنروتجربه» داشته است و بسیار از این بابت راضی‌ام.

وی با اشاره به کمبود سالن‌های سینمای «هنروتجربه» در مناطق مختلف ایران بیان کرد: فیلم من مربوط به مناطق عرب نشین جنوب کشور و منطقه اهواز، سوسنگرد، بستان، هویزه، دشت آزادگان و.. میشود و بخش مهمی از مخاطبان من در این مناطق زندگی میکنند اما متاسفانه گروه هنروتجربه در این شهرها سینمایی در اختیار ندارد و این فیلم به همین دلیل نتوانسته است با گروه اصلی مخاطبانش ارتباط بگیرد اما با این حال اکران فیلم به ویژه در تهران بازخوردهای خوبی داشته است.

افشارنیک در ادامه اظهار کرد: فیلمسازانی دیگری هم هستند که آثارشان مرتبط با مناطق خاصی از ایران است ولی متاسفانه «هنروتجربه» پوشش منطقه ای در سراسر ایران ندارد و امیدوارم که شرایطی فراهم شود که در همه مناطق ایران سالن‌های سینما برای نمایش فیلمهای گروه هنروتجربه اختصاص یابد.

او با اشاره به لزوم نمایش فیلمهای هنروتجربه برای مخاطبان در استان‌های مختلف یادآور شد: برخی فیلمها نیاز به اکران منطقه‌ای دارند مثل فیلم من و لازم است که حتما در این مناطق نیز به نمایش درآید. خوب است که هنروتجربه برای پوشش منطقه ای این فیلم‌های مستند هم فکری کند و سینماهای بیشتری را برای اکران فیلم‌ها در سراسر ایران در نظر بگیرد.

این فیلمساز درباره اکران فیلمهای مستند روی پرده سینما بیان کرد: چند مستند قبل از این فیلم ساخته بودم و در سالن‌های مختلف با ویدئوپروجکشن و یا تلویزیون های بزرگ به نمایش گذاشته بودم اما این اولین بار است که فیلم من روی پرده سینما اکران میشود که برای خودم بسیار شگفت انگیز است و نمی‌توانم ذوقم را از این بابت پنهان کنم. اما تغییر مدیوم از قاب تلویزیون به سینما فقط تغییر قاب نمایش فیلم نیست، بلکه تغییر قاب دوربین و کیفیت فیلم و نوع فکر کردن به فیلم هم هست.

این مستندساز با اشاره به تفاوت نمایش فیلمهای مستند در سینما و تلویزیون بیان کرد: مستندهای تلویزیونی شکل و زبان عام تری دارد ولی در سینما به شکل دیگری از مستندها پرداخته میشود. من هم ترجیح میدهم که فیلمهایم در سینما به نمایش درآید حتی اگر مخاطب کمتری داشته باشد. به این دلیل که جادوی پرده سینما بسیار عجیب و غریب است و از سوی دیگر به نظر من احترام به سینما بیشتر روی پرده اتفاق می افتد. همچنین با توجه به شرایطی که تلویزیون ایران دارد، کار کردن در زمینه مستند با محدودیتهایی از جمله در انتخاب سوژه ها مواجه است و اما واگرهایی که مدیوم تلویزیون به مستندساز تحمیل می‌کند باعث میشود که مستندساز را از واقعیت و فیلمسازی دور کند اما در "سینماحقیقت" و "هنروتجربه" این باید و نبایدها کمتر است و دست فیلمساز بازتر است.

افشارنیک در پایان گفت: اگر میخواستم خودم را با چارچوب‌های تلویزیون هماهنگ کنم، منطقه «زیر صفر مرزی» را نمی‌توانستم بسازم.

منبع: ایسنا

66