چرا عمو پورنگ در سینما بازی نکرد؟

داریوش فرضیایی یا همان «عموپورنگ» سرشناس تلویزیون، همه‌ وقت شاد و بشاش و فعال و پرانرژی است. می‌توان گفت یکی از پرانرژی‌ترین مجری‌های تلویزیون است. عمویی که خودش بالا و پایین می‌پرد، شادمانی می‌کند، هیجان دارد و بچه‌ها هم در برنامه‌هایش کودکانگی‌هایشان را به میدان می‌آورند.

سهم زیادی از این نشاط و شادی هم مربوط به موسیقی‌ها و آوازخوانی‌هایی است که در برنامه‌هایش اجرا می‌کند؛ ترانه‌هایی مثل «اردک تک تک» یا «لب خندون، در قندون» که با ریتم شاد و کودکانه خوانده شدند و احتمالاً شمار زیادی از طرفداران عمو پورنگ آن‌ها را حفظ هستند.

فرضیایی سه فصل با برنامه «محله گل و بلبل» در شبکه دو حاضر شده است و ما به بهانه تولدش با او گفتگو کردیم؛

او گفت: یک مرداد روز تولدم است و مانند همه افراد برای تولدم خوشحال هستم؛ البته همیشه نگرانم که یک سال از عمرم کم می‌شود (خنده)

وی افزود: مهم این است که با فرا رسیدن این روز، همه چیز از نو در وجود و افکارم رشد پیدا می‌کند و بیشتر به این موضوع فکر می‌کنم.

عمو پورنگ درباره خاطره‌اش از جشن تولد خود عنوان کرد: یک بار پخش زنده داشتم و کارگردان و همه عوامل می‌دانستند که قرار است برای من تولد بگیرند؛ اما من اطلاع نداشتم. در اوج برنامه شگفت زده شدم و شعر تولد تولد پخش شد.

وی درباره پیشنهادهای بازیگری که به او می‌شود، بیان کرد: در این سالها به من برای بازی در فیلم‌های سینمایی پیشنهاد زیادی شده است. بیشتر آنها فیلم‌های تجاری و گیشه‌ای بود؛ فیلمنامه‌ها خوب نبودند و برای همین آنها را نپذیرفتم. اما در آینده اگر فیلمنامه‌ای خوب پیشنهاد شود، پیشنهاد بازیگری‌شان را قبول می‌کنم.

عموپورنگ در پایان با اشاره به آرزوی خود برای کودکان توضیح داد: آرزوی من این است که هیچ بچه ای مریض نشود؛ اصلا دوست ندارم بچه‌ها را روی تخت بیمارستان ببینم. دومین آرزوی من عاقبت بخیری بچه‌هاست؛ امیدوارم آینده خوبی داشته باشند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

24