به بهانه سالروز مرگ خودخواسته ابراهیم منصفی؛

مردی که با سایه خودش تنها شد

مدام می‌گفت: «رامی، رامی» و چنان با ذوق از رامی حرف می‌زد که کم‌کم با رامی آشنا شدم. عصرها، در آن دفتر خیابان ولی‌عصر که پنجره‌اش درست به خیابان باز می‌شد می‌نشست و از رامی می‌گفت و اهمیتش.

مردی که با سایه خودش تنها شد

ناصرعبداللهی عاشق ابراهیم منصفی بود و هر وقت با ذوق و شوق از چیزی یا کسی می‌گفت مردمک‌ چشم‌هایش بزرگ می‌شد؛ انگار دارد از پسرش نوید حرف می‌زند یا خانواده‌اش. رامی کولی بود. کولی به نظر می‌رسید، نه آن‌طور که جیپسی‌های امریکای لاتین. صدایش از یک ایل و بوم جنوبی می‌آمد و گیتاری دستش می‌گرفت و از چیزی می‌خواند که حتی اگر نمی‌فهمیدی، حتی اگر فالش بود و سر ضرب و میزان نبود، یک جای روح را تلنگری می‌زد که این تلنگر اندوه با شکوهی نصیب آدم می‌کرد که نمی‌دانستی باید با آن چه کنی. بعدتر، گاه‌ گداری پای صحبت‌های رضا صادقی هم که می‌نشستم و فرصت گفت و لطفی بود، حرف از منصفی و زندگی غمگنانه‌اش کم به میان نمی‌آمد.

منصفی، الگوی موسیقی و شعر جنوب بود و با آن عصاره اندوهی که داشت و نبوغ ذاتی‌اش در روایت درد، اتفاقی بود در جنوب. اتفاقی که روی دست خودش مانده بود و هیچ چیز انگار التهاب درونش را ساکن نمی‌کرد. منصفی را ندیده‌ام. عمرمان مطابق به هم نگذشت. اما منصفی را حالا در زمزمه‌های هرکس که می‌بینم گوشم تیز می‌شود و به یاد مردی می‌افتم که رفت با سایه خودش تنها شود. رامی، شعر نوشت و خوب نوشت، آنقدر که شاملو برایش در «خوشه» جا باز کرد و مورد تحبیب بود این مرد گوشه‌نشین جنوب. اما آشنایی و تقریباً همه گیر شدن رامی، شاید به آلبومی که سهیل نفیسی با نام «ترانه‌های جنوب» منتشر کرد. پیش از انتشار آلبوم «ترانه‌های جنوب»، ابراهیم منصفی که شهرت به رامی داشت، شاید خواننده‌ای مهجور بود که آنچنان کسی توجهی به آن نداشت و اگر هم بود در خانه‌ بعضی محدود بود و روی کاست‌هایی آبی یا قرمز بین طرفداران محدودش می‌چرخید.

هر چقدر این آلبوم‌ها دست به دست می‌شد شهرت پس از مرگ و طبق معمول منصفی هم بیشتر می‌شد و همان سال‌ها بود که سهیل نفیسی شاگرد و رفیق منصفی تصمیم گرفت دومین آلبومش را اختصاص دهد به بازخوانی و بازسازی شعرها و نغمه‌هایی از ابراهیم منصفی. نفیسی نزدیک به ۲۰ سال در بندرعباس زندگی کرده و با ترانه‌های منصفی اخت بود. آلبومی که در نبود منصفی، بسیار بسیار همه‌گیر شد و بارها و بارها توسط دیگر موزیسین‌ها بازخوانی و اجرا شد. هر ترانه‌ای از جنوب و «ترانه‌های جنوب» هنوز و همچنان شنیدن دارد. نفیسی در این آلبوم ترانه های «همه فصلُن»، «گپ شو»، «گله»، «گِریخُم نَهُندِن»، «وصل»، «شَبُنَه»، «غوغای سکوت»، «دل خراب» و «یار عزیز» را بازخوانی کرده است.

منبع: روزنامه ایران

24

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها