لامبورگینی چطور لامبورگینی شد؟/ از ساخت تجهیزات کشاورزی تا خودروهای لوکس امروزی
فروچیو لامبورگینی در سال ۱۹۶۲ با برداشت ذهنی از کسب‌وکار مکمل، شروع به پایه‌گذاری شرکت خود کرد.
فروچیو الیو آرتورو ، فردی بدنیا آمده در یک خانواده کشاورز بود که پس از اسارت در جنگ در جهت حمایت از کشاورزان اقدام به ساخت تجهیزات کشاورزی کرد و امروزه برند وی توانسته دنیا را فتح کند.
فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی که بود؟
فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی در ۲۸ آوریل ۱۹۱۶ در شمال ایتالیا و در خانواده‌ای کشاورز دیده به جهان گشود. تاثیر محیط در اطراف وی سبب شد تا فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی به حقایق زندگی کشاورزی پی ببرد.
وی از خود استعداد‌های مکانیکی نشان می داد بگونه ای که تجهیزات کشاورزی به خودی خود از نظر فروچیو چیزی بیش از فقط تجهیزات کشاورزی بودند و این دید به وی کمک فرویانی کرد. فروچیو در طول جنگ جهانی دوم به نیروی هوایی ایتالیا پیوست و در رودس یونان مستقر شد.
کار وی در آنجا رسیدگی به تعمیر و نگهداری خودرو‌ها بود که همین امر موجب بهبود بیش از پیش توانایی‌های مکانیکی فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی شد. زمانی که رودس توسط بریتانیا اشغال شد، انگلیسی‌ها به توانایی‌های وی پی بردند و از وی در ساخت خودرو‌ها استفاده کردند. فروچیو الیو آرتورو لامبورگینی پس از مدت ها آزاد و به خانه خود برگشت و یک گاراژ باز کرد.
وی شروع به ساخت تراکتور برای حمایت از عوام کشاورز کرد و در سال ۱۹۴۸ موفق به تاسیس کمپانی لامبورگینی تراتوری شد. برای موفقیت در شرایط پس از جنگ تجهیزات صنعتی نیاز به بازسازی و ترمیم داشتند و در نتیجه موفقیت لامبورگینی با تاسیس یک کارخانه تولید هیتر‌های نفتی و تجهیزات گرمایش و تهویه در سال ۱۹۵۹ ادامه یافت.
ساخت خودروهایی با قدمت لامبورگینی!
حتما الان در حال فکرکردن به این نکته هستید که چطور یک نفر با چنین کسب و کار‌هایی موفق به ساخت خودروهایی فوق‌العاده شده است؟!
همانند بیشتر صاحبان کسب و کار، لامبورگینی نیز با احساس و علاقه خود موفق به پر کردن خلا‌های بازار شد. همان گاراژی که برای ساخت تراکتور‌های لامبورگینی تراتوری استفاده می‌شد، تبدیل به محلی برای ویلین تجربه خودرویی فروچیو شد.
این خودرو یک فیات توپولینوی اصلاح شده بود که وی با آن وارد مسابقه میله میلیا ۱۹۴۸، یک مسابقه استقامت ۱۰۰۰ مایلی در ایتالیا شد. همین‌طور که کسب و کار فروچیو پرسودتر شد، وی به یکی از ثروتمندترین افراد در ایتالیا تبدیل شد و به صورتی کاملا پایدار شروع به خرید خودرو کرد.
در سال ۱۹۶۲ فروچیو با برداشت ذهنی از کسب‌وکار مکمل، شروع به پایه‌گذاری شرکت خود کرد. در ماه می ۱۹۶۳ وی شرکت فروچیو لامبورگینی "اتومبیلی" را بنیان نهاد و زمین بزرگی را هم در سن‌آگاتا بولونیز برای راه‌اندازی فروشگاه خود خرید.
فروچیو در آن هنگام طراحی فوق مدرن و تاسیسات تولید را در کنار فضای اداری خود مد نظر قرار داد. در طی چند ماه بعد از پایه گذاری فروشگاه خودرو خود در سال ۱۹۶۳ لامبورگینی توانایی‌های تیم خود را مورد سنجش قرار داد.
این سنجش در قالب یک طرح مفهومی خودرو برای نمایشگاه اتومبیل تورین؛ در نوامبر همان سال به اجرا درآمد. با وجود شانس کم و زمان محدود، فروچیو لامبورگینی و تیمش به گونه‌ای موفق به ادامه کار خود و غلبه کردن بر مشکلات گردیدند.
با گسترش به موقع برای نمایشگاه خودروی تورین ۱۹۶۳، ویلین خودروی لامبورگینی با نمونه ویلیه لامبورگینی ۳۵۰جی‌تی‌وی فعالیت خود را آغاز کرد. این مدل خودرو در نمایشگاه، نظر منتقدان را به سوی خود معطوف نمود. در کل این خودرو نه فقط به عنوان تلاش فوق‌العاده فروچیو لامبورگینی به شمار می‌رفت؛ بلکه به سهم خود یک خودروی عالی هم بود.
موتور ۳۶۰ اسب بخار ۱۲ سیلندر، نیروی کافی برای این مدل خودرو را تامین می‌نمود؛ که از سوی مهندس سابق فراری، "جیوتو بیتزارینی" طراحی گردیده بود و همچنین تاثیر بسزایی هم در پروژه‌های آینده لامبورگینی داشته است. بعد از نمایشگاه اتومبیل تورین، فروچیو لامبورگینی قصد تولید مدل ۳۵۰ جی‌تی‌وی، اما با طراحی فرانکو اسکالیونه را داشت.
وی پس از آن با مشهورترین موسسه طراحی میلان، کاروزریا تورینگ، تماس برقرار نمود. فیلیس بیانکی آندرلونی از کاروزریا تورینگ، طراحی ۳۵۰جی‌تی‌وی را برای تولید مدل جدید لامبورگینی ۳۵۰جی‌تی و در ادامه آن [لامبورگینی ۴۰۰جی‌تی]را مکفی دانست.
در طی سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۶۵ شرکت لامبورگینی برای نخستین بار حس احترام و تقدیر را از سرتاسر دنیا دریافت نمود و مورد توجه بزرگان صنعت خودروسازی واقع شد. بعد از چندین بررسی کیفیت به وسیله نشریات اتومبیل و روزنامه‌های آمریکایی و اروپایی، محصولات شرکت لامبورگینی آغاز به جذب خریدار نمود.
در اوایل سال ۱۹۶۵ لامبورگینی دائما تاکید می‌نمود که هرگز علاقه‌ای به انجام پروژه‌های مربوط به آینده و یا عجیب، نداشته است. فروچیو لامبورگینی به طرح‌های مفهومی (نمایشی) علاقه‌مند نبود. وی به راحتی می‌خواست که اتومبیل‌های معمولی فوق العاده سریع و بی عیب و نقص را بسازد.
دو مهندس باهوش جوان از بولونیا، فروچیو را درک کردند و بر روی یک طراحی مفهومی در ذهن خود به کار پرداختند. ایده این بود که یک خودروی مسابقه‌ای، اندکی رام‌تر برای جاده‌ها و همچنین کاربردی در حومه شهر طراحی نمایند.
پروژه آن‌ها به شکل مخفیانه با نام تی‌پی ۴۰۰ و یک طراحی موتور رده متوسط، با موتور ۱۲ سیلندر ۴ لیتری ۴۰۰جی‌تی که به صورت اریب در پشت کابین تعبیه گشته بود، آغاز گردید.
این جای قرارگیری موتور، از ویژگی‌های خاص و یکتا در این خودرو بود. چرا که تا آن هنگام هیچ خودرو جاده‌ای اسپرت، موتور خود را در پشت کابین نصب کرده بود. شاسی لامبورگینی میورا از ورق فلزی خم شده و جوش داده تولید شده بود که سبب کم شدن وزن بیشتر و بهبود کارایی و امکان هندلینگ می‌گردید.
برای فراهم نمودن سابقه‌ای برای اکثر لامبورگینی‌های آینده، نام این خودرو مدل جدید "میورا" برگرفته از کلمه گوی‌های مسابقه‌ای بود.
گوی‌های میورا از قوی‌ترین گوی‌های نر مسابقه‌ای بودند و همچنین به عنوان باهوش‌ترین و درنده‌ترین آن‌ها نیز به حساب می‌آمدند. هنگامی که به اتومبیل میورا از جلو با درب‌هایی که رو به جهت بالا باز می‌شوند می‌نگریم؛ نام آن بسیار مطلوب و مورد پسند است.
مجددا با وجود زمان کم و فشرده، بدنه خودروی میورا برای نمایش در نمایشگاه خودروی تورین در اکتبر ۱۹۶۵، سر موعد تکمیل گردید.
این نمونه ویلیه، هدفی لحظه‌ای بود. اما منتقدان مخالف، به طراحی موتور جلوی آن انتقاد کردند و قانع نشدند که میورا بتواند به صورت یک ماشین جاده‌ای موفق عمل کند. نوچیو برتون و تیم طراحی وی، طرح میورا را اندکی عجیب‌تر از طرح‌های امروزی تولید کردند، ولی مارچلو گاندینی، میورا را به یک ابر خودرو جاده‌ای پایدار مبدل کرد.
مدت‌ها بعد گاندینی اظهار داشت که از اکتبر ۱۹۶۵ تا فوریه ۱۹۶۶، تمام کارکنان لامبورگینی در هفت روز هفته و ساعت‌ها جهت آماده کردن میورای مناسب جاده برای رونمایی در نمایشگاه اتومبیل ژنو و بلافاصله بعد از آن برای انبوه سازی تلاش می‌کردند.
در سال ۲۰۰۳ میزان فروش شرکت نسبت به سال قبل از آن ۳ برابر رشد یافت و از ۴۲۴ دستگاه در ۲۰۰۲ به ۱٫۳۰۵ دستگاه اتومبیل در ۲۰۰۳ نایل شد؛ که سهم فروش مدل گایاردو، ۴۰۰ خودرو بود.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
728
