با جوان ترین رهبران کشورهای مختلف جهان آشنا شوید

نخست وزیر ایرلند: لئو واداکار – ۴۴ سال

لئو واداکار وقتی به نخست وزیری ایرلند رسید ۳۸ سال داشت.

او اولین تخست وزیر ایرلند با اصلیت جنوب آسیایی محسوب می شود. واداکار گرچه متولد شهر دوبلین، پایتخت ایرلند اتس، اما پدرش اهل شهر بمبئی ِ هند است. نخست وزیر ایرلند که در رشته ی پزشکی تحصیل کرده، خود نیز دوران کارورزی پزشکی اش را در بمبئی گذرانده است.

امیر قطر: تمیم بن حمد بن خلیفه آل‌ ثانی – ۴۲ سال

تمیم بن حمد بن خلیفه آل‌ ثانی، امیر فعلی قطر وقتی در سال ۲۰۱۳ به این مقام منصوب شد، تنها ۳۳ سال داشت.

او فارغ التحصیل آکادمی نطامی سلطنتی ساندهورست در انگلیس است و بعدها به نیروهای مسلح قطر پیوست.

رئیس جمهور ترکنستان:  سردار بردی‌ محمداف  – ۴۱ سال

سردار بردی محمداف پسر رئیس جمهور پیشین ترکمنستان، قربانقلی بردی ‌محمداف است. او در دوره ی تصدی پدرش نیز معاون رئیس جمهور بود و بعد از او به ریاست جمهوری ترکمنستان رسید.

سردار بردی محمداف به دلیل اعمال محدودیت های مختلف از جمله در خصوص اینترنت و زنان مورد انتقاد گرفته است.

نخست وزیر گرجستان:  ایراکلی غاریباشویلی – ۴۰ سال

ایراکلی غاریباشویلی از سال ۲۰۲۱ نخست وزیر گرجستان است. او پیش از رسیدن به این منصب، وزیر دفاع گرجستان بود.

رهبر کره شمالی: کیم جونگ اون – ۳۹ سال

کیم جونگ اون که تصور می شود ۳۹ سال داشته باشد، از سال ۲۰۱۱ رهبری کشور کره شمالی را برعهده دارد.

درباره ی سن کیم جونگ بحث های زیادی وجود دارد، سال تولد رسمی او پیش تر ۱۹۸۲ عنوان شده بود که او را ۴۱ ساله می کند، اما وقتی در سال ۲۰۱۶ وزارت خزانه داری آمریکا او را به خاطر نقض حقوق بشر تحریم کرد، سال تولد او ۱۹۸۴ عنوان شد که به این معنا است که او حالا ۳۹ سال دارد.

ولیعهد و نخست وزیر عربستان سعودی: محمد بن سلمان – ۳۷ سال

محمد بن سلمان پسر شاهزاده سلمان بن عبدالعزیز است. او پیش از فعالیت سیاسی اش، در بخش خصوصی مشغول کار بود.

او همواره یکی از چهره های جنجالی دنیا بوده است، به ویژه به دنبال قتل جمال قاشقجی، روزنامه نگار عربستانی در کنسولگری عربستان در ترکیه در سال ۲۰۱۸.

رئیس جمهور شیلی:  گابریل بوریک – ۳۶ سال

گابریل بوریک از دوران دانشجویی فعالیت سیاسی داشته است. او در سن ۳۵ سالگی به ریاست جمهوری شیلی رسید.

این سیاسمتدار چپ گرا در سال ۲۰۲۲ پیشنهاد تغییر قانون اساسی شیلی به قانون اساسی چپ گرایانه را مطرح کرد که با مخالفت بیش از ۶۰ درصدی مردم این کشور رو به رو شد.