عارف همچنان مانع انحلال شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان/احتمال جدایی کارگزاران از شورا قوت گرفت/ورود چپ‌گرایان به انتخابات مجلس 98 با چند «لیست مستقل»

لیلا شریف- انگار قرار نیست اصلاح طلبان ساز وحدت را کوک کنند و با خیال راحت دور یک میز بنشینند و برای آینده سیاسی‌شان برنامه بچینند. تجربه نشان داده که مردان چپ تنها در روزگار بحران تن به همزیستی مسالمت آمیز می‌دهند و زمانی که از گردنه‌های سخت عبور می‌کنند، برای شنیدن صدای اختلاف‌هایشان چندان نیازی به سکوت نیست، چرا که نامداران اصلاح طلب از هر تریبونی نوای دلخواه خود را فریاد می‌زنند.

مدل شورایی؛ از محور وحدت تا محور اختلاف

اصلاح طلبان چند سالیست با تكيه بر مدل «شورایی» تلاش كرده‌اند از گعده‌هاي اصلاح طلبانه به نتيجه مطلوب خود دست پيدا كنند. از شواري هماهنگي و مشورتي گرفته تا شورايعالي سياستگذاري.

اگر شورای مشورتی سال 92 به کمک اصلاح طلبان آمد تا بر روی کاندیداتوری روحانی به اجماع برسند، شورایعالی سیاستگذاری به ریاست محمدرضا عارف هم برگ برنده اصلاح طلبان در بحبوحه انتخابات مجلس دهم بود و توانست دوبار دیگر در انتخابات شورای شهر پنجم و ریاست جمهوری دوازدهم شیرینی برد را برای چپ نشینان سیاست ایران، بچشاند.

اما افتاد مشکل‌ها...

شورای عالی سیاستگذاری اما کم کم از محور پیروزی اصلاح طلبان تبدیل به محور اختلاف آنها شد، اختلافاتی که گرچه در ابتدا زمزمه وار مطرح بود اما مدتی است که شکل جدی به خود گرفته و نه فقط انتقاد از سازوکار این شورا صریح و بلند مطرح می شود بلکه برخی چهره ها و تشکل های اصلاح طلب راه خود از این شورا را هم جدا کرده اند.

بیست و سومین روز آبان، جلسه شورای عالی اصلاح طلبان تشکیل شد اما غائبان جلسه از حاضران اهمیت بیشتری یافتند و خبرساز شدند تا زمزمه‌های اختلاف اصلاح طلبان بلندتر شود. مخالفان شورای عالی معتقدند پس از انتخابات مجلس دهم، عارف باید دست از ریاست می‌کشید و حکم انحلال شورا را صادر می‌کرد و از سویی دیگر به جای سنگین کردن وزنه اشخاص حقیقی باید عرصه را برای احزاب باز می‌کرد. توصیه هایی که قرار بود در قالب تشکیل پارلمان اصلاحات شکل عملیاتی به خود بگیرد تا شورای عالی سیاستگذاری در گام تکمیل یافته تر تبدیل به پارلمان اصلاحات شود.

هیچ کدام از انتقادهای مخالفان اما کارساز نشد، حتی نزدیک به انتخابات شورای شهر وقتی اختلافات اوج گرفت، اعضاي شوراي عالي سياستگذاري اصلاح طلبان براي يافتن راه حل به دفتر رييس دولت اصلاحات رفتند و در آن جلسه تصويب شد كه اين شورا پرچم اصلاحات را براي انتخابات شوراي شهر پنجم برافراشته نگه دارد. در واقع شرایط خاص بحرانی، منتقدان را مجبور به عقب نشینی و سکوت موقتی کرد تا در زمانی دیگر اختلاف‌ها سر باز کنند.

آنها که رفتند و آنها که ماندند

رسول منتجب نيا قائم مقام سابق حزب اعتماد ملي، سيد هادي خامنه اي دبيركل مجمع نيروهاي خط امام و محسن رهامي، دبيركل انجمن اسلامي مدرسين دانشگاه ها در كنار مصطفي كواكبيان دبير كل حزب مردمسالاري، اضلاع اصلي مخالفت با ادامه كار اين شورا را تشكيل مي‌دهند و پای ثابت انتقاد از فعالیت‌های شورای عالی هستند.

اما این روزها کنار کشیدن حسین مرعشی سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی از شورای عالی، وجه تازه‌‌ای از اختلافات را رونمایی کرده است، هر چند مرعشی درباره غیبتش در شورا می‌گوید که « به دلیل شرایط جسمی نمی‌توانستم به طور منظم در جلسات شورای عالی اصلاح‌طلبان شرکت کنم، به همین منظور دعوت دوستان برای عضویت را نپذیرفتم.» اما اختلاف نظرها در پشت پرده حکایت دیگری را روایت می‌کنند.

گستره اختلاف نظرها با شورای عالی چنان بسط یافته است که حتی به درون برخی تشکل ها هم نفوذ کرده و باعث چنددستگی شده است. اتفاقی که در حزب اصلاح طلب اعتماد ملی افتاد تا جایی که این حزب به دو دسته موافقان شورای عالی مانند الیاس حضرتی و مخالفان همچون رسول منتجب نیا تقسیم شد. منتجب نیا قائم مقام سابق حزب اعتماد ملی ریشه اختلاف‌های درون حزبش را اینگونه روایت می‌کند:«سیاری از کارشناسان و اندیشمندان زمانی که نظر من درباره تعارض شورای سیاست‌گذاری با بحث تحزب را می‌شنیدند نظر بنده را تصدیق می‌کردند و اذعان می‌کردند که این نظرات کاملاً اصولی و قانونی است، ولی متأسفانه به‌دلیل اینکه برخی آقایان درون حزب این اظهار نظرات را نمی‌پذیرفتند دست به اقداماتی زدند که موجب متلاشی شدن حزب شد. استارت اختلافات در حزب اعتماد ملی زمانی زده شد که عده ای از سران احزاب اصلاح‌طلب از جمله بنده با سازوکار حاکم بر شورای سیاست‌گذاری اعلام مخالفت کردیم.»

راه حلی به نام پارلمان اصلاحات

«من به شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان انتقاد دارم زیرا در این شورا فقط یک مشت افراد جمع شدن و هیچ اهمیتی به احزاب داده نمی شود و رئیس دائمی دارد و این ریاست دوره‌ای هم نیست. ما یک طرح با عنوان پارلمان اصلاح طلبان را برنامه ریزی کرده ایم که قرار است در کنگره حزب خود آن را مطرح خواهیم کرد.» این سخنان مصطفی کواکبیان از اولین اظهارنظرهایی بود که پارلمان اصلاحات را راهکار حل رهایی از انتقاداتی که به شورای سیاستگذاری وارد می شد می دانست. کلیات این طرح از سوی شورای هماهنگی اصلاح طلبان هم مهر تأیید گرفت.اما تأیید کلیات در شورای هماهنگی چاره ساز نبود و پارلمان اصلاحات شکل و شمایلی به خود نگرفت و نوانست در برابر شورای عالی قد علم کند.

مخالفان شورای عالی هر روز بیش از گذشته به دنبال برپا کردن خیمه پارلمان اصلاحات هستند،آنچنان که کواکبیان از تلاششان برای ایجاد پارلمان اصلاحات می‌گوید:«در تلاش هستیم تا هر چه زودتر پارلمان اصلاحات را تشکیل دهیم. اگر پارلمان اصلاحات به ثمر رسد، دیگر نیازی به شورای سیاست‌گذاری نیست. » اما هستند چهره‌هایی همچون علی صوفی عضو شورای عالی سیاستگذاری که هنوز روی خوش به ایده پارلمان اصلاحات نشان نمی‌دهند:« نهادی تحت عنوان پارلمان اصلاحات وجود ندارد، هر زمان که طرح پارلمان اصلاحات در کمیته سیاسی شورای هماهنگی بررسی شد و در صحن علنی شورای هماهنگی هم به تصویب رسید آن زمان می‌توان گفت نهادی به نام پارلمان اصلاحات وجود خارجی دارد..»

هر چند شواهد امر نشان از این واقعیت دارد که عارف و دوستداران شورای عالی سیاستگذاری تمایلی به جدایی از گعده‌ سیاسی‌شان ندارند اما رصد چهره‌های مهم اصلاح طلبی همچون مرعشی، کواکبیان و ... نشان از این واقعیت دارد که باید منتظر اتفاقات جدیدی در دورهمی‌های اصلاح طلبان بود.

انتخابات مجلس و چند لیست؟

جدا شدن یک به یک تشکل های اصلاح طلب از زیر سایه شورای عالی سیاستگذاری اما نگرانی هایی را در بین بزرگان اصلاحات ایجاد کرده است. بعید به نظر نمی رسد راه های جدا شده از شورای سیاستگذاری در انتخابات 98 به ارائه یک لیست جداگانه ختم شود. اتفاقی که می تواند شکست را برای اصلاح طلبان به همراه آورد و کرسی های پارلمان باردیگر به اصولگرایان تقدیم شود. آیا نگرانی ها از این بابت ممکن است در فاصله باقیمانده تا انتخابات مجلس یازدهم به تشکیل پارلمان اصلاحات منجر شود؟ سوالی که باید منتظر ماند و دید بزرگان اصلاحات بالاخره چه زمانی سکوت انتخاباتی خود را خواهند شکست

منبع: خبر فوری

42