چرا نخست وزیر هند به رهبران گروه 20 شال کتان هدیه داد؟

سی ان ان در گزارشی کوتاه به بررسی این اقدام میزبان پرداخته و می نویسد که این هدیه ریشه در تاریخ و تمایل مودی به نمادگرایی دارد.  در حالی که رهبران کشورهای گروه 20 (G20) وارد بنای یادبود مهاتما گاندی – در محل ترور او در سال 1984- می شدند، با شال هایی که  نماد اصلی کمپین مقاومت غیرخشونت‌آمیز گاندی بود، مورد استقبال قرار گرفتند.

از مودی در حال پوشاندن پارچه‌های نخی دست‌بافت دور گردن جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده و ریشی سوناک، نخست‌وزیر بریتانیا تصاویر زیادی منتشر شد.

برای گاندی، مردی که به نماد جهانی صلح و عدم خشونت تبدیل شده است، این روسری‌ها نمادی از اتکا به خود بودند، لباس‌هایی که توسط هندی ها دوخته شده و به تحریم محصولات وارداتی یا ساخت بریتانیا کمک کردند. این به هندی ها نشان داد که می توانند پتانسیل صنعتی خود را افزایش دهند و کشور را از وابستگی به فرمانداران استعماری قبلی خود رها کنند. اندی اغلب لباس  خود را بر روی چرخ ریسی می بافت، وسیله ای که نماد رهایی سیاسی و اقتصادی کشور است.

رهبران جهان در سکوت با روسری‌هایی دور گردن خود، در مقابل یک سکوی مرمری مرتفع که برای نشان دادن محل سوزاندن گاندی ساخته شده بود، ایستادند.

مودی همزمان با این مراسم در شبکه اجتماعی ایکس ( توئیتر) نوشت: در حالی که کشورهای مختلف به هم نزدیک می شوند، آرمان های جاودانه گاندی ما را برای  جهانی هماهنگ، فراگیر و مرفه راهنمایی می کند.

در داخل کشور، میراث گاندی اثری پاک نشدنی بر فرهنگ هند بر جای گذاشته است. چهره او بر روی هر اسکناس روپیه هند چاپ می شود، در حالی که ساختمان ها، موزه ها، خیابان ها و مکان های دیدنی معمولاً به نام او نامگذاری می شوند.

سی ان ان در بخشی از این گزارش می نویسد : در حالی که مودی،  گاندی را به بخشی جدایی ناپذیر از نشست سران گروه 20 در آخر هفته تبدیل کرد، میراث این مبارز راه آزادی در حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) که مودی رهبر آن است چندان جایی ندارد. بی جی پی ریشه در  یک سازمان مبلغ ناسیونالیست هندی دارد، ایدئولوژی ای که اکثریت هندوهای کشور را مورد حمایت قرار می دهد و برخلاف دولت سکولاری که گاندی پیش بینی کرده و به ایجاد آن کمک کرده بود، از دیدگاه یک دولت صریحاً هندو حمایت می کند.

هنگامی که هند در سال 1947 استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد، ناسیونالیست های راستگرای هندو برای تقسیم هند  به دو ایالت مجزا گرد آمدند: هند با اکثریت هندو و پاکستان با اکثریت مسلمان. گاندی مخالف تقسیم کشور بود و در عوض از یک هند متحد از همه مذاهب دفاع می کرد.