قاچاق عروس‌ها و دختران/ آن چه در چین باید درباره اش سکوت کرد

به گزارش اکونومیست، اگر همه برای رهبران حزب کمونیست برنامه ریزی سال ۲۰۲۲ میلادی باید به جهان نشان دهد که چین نماینده آینده است. تلویزیون دولتی چین سال نو قمری را با تبریک کارکنان اعزامی «تیانگونگ» ایستگاه فضایی آن کشور با بیش از یک میلیارد بیننده آغاز کرد. در ماه فوریه، پکن پایتخت چین میزبان بازی‌های المپیک زمستانی در میانه شیوع کرونا بود.

ورزشکاران پیش از مسابقه در دامنه‌های با برف مصنوعی در حباب‌های قرنطینه‌ای با فناوری پیشرفته در فضایی خلوت قرار داشتند. برای تقویت نمایش جذابیت آن کشور به عنوان یک قدرت ورزشی، «آیلین گو» ۱۸ساله یک قهرمان اسکی آزاد متولد و بزرگ شده در آمریکا تصمیم گرفت برای چین، سرزمین مادری خود رقابت کند و دو مدال طلا و یک نقره به دست آورد.

با این وجود، فارغ از این گزارش‌ها و اخبار درباره اعتماد به نفس چین و وجود مدرنیته در آن کشور، از اواخر ژانویه میلیون‌ها چینی تلاش کردند با دور زدن سانسور اینترنت در چین داستان متفاوتی را دنبال کنند که شامل وحشتی است که به نظر می‌رسد از عصر و دوره دیگری به چین انتقال یافته است. این خبر زمانی منتشر شد که یک وبلاگ‌نویس از مادر هشت فرزندی فیلمبرداری کرد که علائم بیماری روانی داشت و از ناحیه گردن در یک روستای یخ زده در استان جیانگ سو در شرق چین بسته شده بود.

خشم عمومی در سراسر چین به سطحی رسید که از اولین هفته‌های پر هرج و مرج ناشی از همه گیری کووید-۱۹ در سال ۲۰۲۰ میلادی نیز چنین حجمی از نارضایتی مشاهده نشده بود. زمانی که مقام‌های محلی مجموعه‌ای از اظهارات متناقض درباره این زن و نحوه رسیدن او به روستای خود در نزدیکی شهر شوژو را مطرح کردند اعتراضات بالا گرفت. در نهایت، مقام‌ها به اینکه این زن برای ازدواج فروخته شده اعتراف کردند. مقام‌های دولتی اجازه ورود افراد خارج از آن روستا را به آنجا ندادند. دو شهروند نگران پس از تلاش برای مراجعه به بیمارستانی که اکنون این زن پس از تشخیص اسکیزوفرنی در آن بستری شده بازداشت شدند. سانسور کنندگان بسیاری از گزارش‌های مربوط به این پرونده را حذف کردند و تلاش ویژه‌ای برای جلوگیری از انتشار اخبار مربوط به یک اقدام جمعی انجام دادند: طوماری که توسط فارغ التحصیلان نخبه دانشگاه‌های چین امضا شده بود و امضا کنندگان آن خواستار تحقیق درباره قاچاق انسان در سراسر کشور شده بودند.

تحت فشار افکار عمومی، رهبران استان جیانگ سو سرانجام تحقیقات رسمی را آغاز کردند. گزارشی که در ۲۳ فوریه منتشر شد نشان می‌داد که این زن به نام یانگ «چینگ شیا» که با نام «شیائو هوآمی» به معنای «شکوفه آلوی کوچک» نیز شناخته می‌شود ۴۴ساله بوده و از منطقه زیبا، اما محروم یوننان استانی در جنوب غربی آمده است. او پیش از فروش و ازدواج با «دونگ ژیمین» کشاورز که هشت فرزند از او داشت دست کم دو بار قاچاق شده بود. دونگ و دست کم دو قاچاقچی دستگیر شده‌اند و ۱۷ مقام اخراج یا تنبیه شده‌اند که تقریبا همگی از سطوح شهرستان یا پایین‌تر بودند. در تلاش برای پایان دادن به موضوع در گزارش به یک نکته مثبت اشاره شده بود و آن آغاز کارزاری برای حمایت از حقوق زنان، کودکان، بیماران روانی و معلولان بوده است. واکنش‌های عمومی به این گزارش کاملا متفاوت بودند و نظرات انتقادی به شدت سانسور شده اند. خشم گسترده الهام گرفته از مصیبت وارده بر خانم «یانگ» آشکار است. این که در چین عروس‌ها و بچه‌ها قاچاق می‌شوند متاسفانه جای تعجبی ندارد.

این یک مصیبت تاریخی باستانی است که امروزه به واسطه نسبت ناهنجار جنسیتی و جمعیتی، جان تازه‌ای گرفته است به ویژه در مناطق روستایی که به دلیل دهه‌ها کنترل سخت گیرانه دولت بر زادوولد طبق برنامه ریزی درباره خانواده‌ها اشتیاق و ترجیح برای داشتن نوزاد پسر بیش‌تر است. هم چنین، در این مناطق سقط جنین مادرانی که نوزاد دختر دارند نیز بیش‌تر بوده است.

گزارش‌های زیادی درباره باعث ناپدید شدن ده‌ها میلیون زن در چین وجود دارند. جمعیت‌شناسان تخمین می‌زنند که از هر پنج مرد چینی یک نفر شانسی برای پیدا کردن عروس چینی ندارد. در سال ۲۰۱۵ میلادی، «چن یی کیانگ» قوم‌شناس از دانشگاه زنان شاندونگ نتایج مطالعه‌ای درباره عروس‌های مهاجر از منطقه زادگاه خانم یانگ در یوننان را منتشر کرد. نتایج پژوهش نشان داد معمولا در سنین ۱۵ تا ۲۰ سالگی تعداد وحشتناکی از دختران پیش از فروخته شدن فریب خورده یا ربوده شدند. بعدا بسیاری از آنان فرار کردند و برخی مجبور شدند از بچه دور شوند تا شوهران‌شان آنان تعقیب و پیدا نکنند. بسیاری از افراد دارای معلولیت در معرض خطر بالای قاچاق قرار دارند. در سال ۲۰۲۱ میلادی، «شیونگ وانرو» از دانشگاه پرینستون نتیجه بررسی ۱۲۱۵ پرونده قاچاق عروس را منتشر کرد که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ میلادی در دادگاه‌های چین ارزیابی شده بودند.

نتایج نشان می‌داد یک سوم قربانیان زن معلول ذهنی یا جسمی بودند و در نتیجه قیمت خرید آنان ۳۰ درصد پایین از میانگین قیمت خرید سایر افراد قاچاق شده بود. نیمی از زنان خارجی و اغلب اهل ویتنام بودند. بسیاری از خریداران مردان مسن‌تری بودند که فاقد تحصیلات یا مهارت‌های لازم برای ترک روستا و کار در شهر بودند. گاهی اوقات والدین برای پسران معلول یا معلول ذهنی خود عروس می‌خریدند و به دنبال نوه‌هایی برای تداوم میراث خانوادگی‌شان بودند. تعداد ناامیدکننده‌ای از مقام‌های محلی با چنین استدلال‌های سنت گرایانه موافق هستند. در گزارش اخیر هفته نامه اقتصادی چین، مجله‌ای که توسط حزب کمونیست اداره می‌شود توضیح داده شده که چگونه قضات در شهرستان فنگ محل اسارت خانم یانگ طلاق چند زن قاچاق شده را رد کردند و از آنان خواستند که به فکر فرزندان خود باشند و بیش‌تر تلاش کنند تا با همسران‌شان آشتی کرده و به زندگی با آنان ادامه دهند.

برای حزب و پدرسالاری

«ما ژیینگ» از دانشگاه شیکاگو که بیماری‌های روانی و ازدواج‌های غیرقانونی را در چین مطالعه کرده است خاطرنشان می‌گوید: «شگفت‌آور است که چگونه بسیاری از زنان در مورد دیدن تصاویر خانم یانگ و تصور خود به جای او در اینترنت نظرات‌شان را نوشته اند». برای ژیینگ این نشان دهنده ترس گسترده‌تر زنان جوان و شهرنشین است که از دولت می‌شنوند که آنان را به ازدواج و بچه دار شدن به خاطر ملت دعوت می‌کند. این موضوع باید رهبران حزب را نگران کند. در حالی که کاربران اینترنت سعی می‌کردند داستان خانم یانگ را درک کنند بسیاری از کاربران فضای مجازی بخش‌هایی از «کوه کور» فیلمی که روایت‌گر رویدادی در دهه ۱۹۹۰ میلادی در چین است را به اشتراک گذاشتند که در آن یک جوان فارغ التحصیل کالج را به تصویر می‌کشد که فریب خورده تا با یک روستایی فقیر ازدواج کند.

در جریان نقشه‌ای کدخدا و بزرگان محلی به منظور خنثی کردن تلاش‌های زن برای فرار با یکدیگر تبانی می‌کنند. در مقابل، رهبران امروزی ادعا می‌کنند که زوایای تاریک و پنهانی را که در آن فریادهای کمک شنیده نمی‌شود و فساد کنترل نمی‌شود حذف کرده و این موضوع حل شده است. حزب کمونیست چین به ساختن جاده‌های خوب حتی در دورافتاده‌ترین روستاها و فرستادن مقام‌های درستکار برای از بین بردن اختلاس به خود می‌بالد. پلیس چین با دوربین‌های نظارتی در هر روستا و اسکنرهای کارت‌های شناسایی در هر ایستگاه راه آهن به خود می‌بالد که هیچ مجرمی نمی‌تواند برای مدت طولانی پنهان شود.

دولتی که ظاهرا مدرن است و همه چیز را می‌بیند متوجه رنج خانم یانگ نشد یا بدتر از آن، ترجیح داد به نام «ثبات اجتماعی» محلی نگاه‌اش را برگرداند و به رنجی که بر او رفته نگاه نکند. برخی از کاربران اینترنتی تعجب می‌کنند که از زمان ساخت فیلم «کوه کور» زمانی که نوبت به اولویت‌های مقام‌های دولتی می‌رسد تا چه میزان تغییر رخ داده است. حاکمان امروز چین یک گروه محافظه کار اجتماعی هستند، اما درباره آینده بسیار صحبت می‌کنند. با این وجود، سیستم آنان از وحشتی که ریشه در گذشته دارند محافظت می‌کند.