طالبان در سیلاب هم آب را روی سیستان بست؟
سال‌هاست که ذخایر آبی کشور دچار بحران شده و حتی سازمان‌های بین‌المللی هم هشدار‌هایی مبنی‌بر وقوع این بحران در کشور داده‌اند. سیستان‌وبلوچستان یکی از استان‌هایی است که با این بحران دست‌وپنجه نرم می‌کند.
یکی از بزرگترین مشکلات استان سیستان و بلوچستان، خلف وعده مقامات کشور همسایه یعنی افغانستان در رهاسازی حقابه ایران از رودخانه هیرمند است. البته قسمت‌هایی از این استان به‌طور میانگین هر سه سال یکبار بیش از ۳ تا ۵ میلیارد مترمکعب بارش باران را تجربه می‌کند و حتی سیل نیز خسارت‌های قابل توجهی به این نقطه از کشور وارد کرده است.
اما به دلیل مدیریت نه‌چندان مناسب، این حجم از آب وارد دریا شده و فرصت استفاده از آن از بین میرود. همین بارش‌ها در صورت مدیریت صحیح می‌تواند استان را از بحران اولیه آبی نجات دهد، اما ضعیف بودن راهبرد‌های مدیریتی باعث شده تا سیستانی‌ها بهره چندانی از این نزولات آسمانی نداشته باشند.
از سوی دیگر مسائل امنیتی که پس از ناآرامی‌های سال ۱۴۰۱ در سیستان‌وبلوچستان شکل گرفت و حملات تروریستی که در راسک و چابهار صورت گرفت، نگاه توسعه‌ای استان را به امنیتی تغییر داده و اولویت‌ها را جابه‌جا کرده است.
نیم قرن چانه‌زنی بر سر آب
به دنبال کشمکش‌های تاریخی بر سر ذخایر آبی در منطقه، معاهده حقابه میان افغانستان و ایران بر سر رود هیرمند که از کوه‌های هندوکش سرچشمه می‌گیرد در اسفندماه سال ۱۳۵۱ به امضای نخست‌وزیران دو کشور رسید و سه ماه بعد در خردادماه ۱۳۵۲ مجالس قانونگذاری دو کشور این معاهده را تصویب کردند. تصویب این معاهده شرایط حقوقی استفاده از هیرمند را برای ایران و افغانستان مشخص کرد. براساس این معاهده، حقابه ایران ۲۶ مترمکعب در ثانیه آن هم در سال‌های معمولی و نرمال آبی است.
این معاهده، سال معمولی و نرمال آبی را نیز تعریف کرده که براساس سنجش مرکز سنجش دهراوود مشخص میشود و آن هم طوری است که یک سال نرمال آبی در حوضه آبی هیرمند چیزی حدود شش میلیارد و ۵۰۰ میلیون مترمکعب آب می‌باشد. براساس محاسبه حقابه ایران سالانه به ۸۲۰ میلیون مترمکعب می‌رسد. با این حال از زمان به امضا رسیدن این معاهده تاکنون، دولت افغانستان آنچنان که باید به مفاد آن عمل نکرده است. چنانچه در سال‌های اخیر با وجود دیدار‌ها و گفتگو‌های متعدد میان مقامات دو کشور بر سر احقاق حقوق ایران و رهاسازی آب هیرمند به سوی دریاچه هامون، در سال آبی جدید، ۱۱ درصد از حقابه ۸۲۰ میلیون مترمکعبی به سمت ایران روانه شده است.
ماجراجویی اردوغان در چهارراه آسیا
کارشناسان معقتدند مساله آب در سیستان به دلیل قرارگیری در شرایط خاص و بحرانی، تبدیل به یک ابزار سیاسی و انتفاعی شده است. چنانچه بسیاری از سد‌هایی که در افغانستان ساخته میشود به صورت سفارشی هستند. در این میان، کشور‌هایی مثل هندوستان و ترکیه به دلایل سیاسی، اقتصادی و استراتژیکی در سدسازی‌های افغانستان روی کانال هیرمند و سد‌های دربندی‌خان و هریرود نقش بسزایی دارند.
درواقع افغانستان با این سرمایه‌گذاری‌های خارجی موفق به اجرای برنامه‌های آبی خود شد و ایران یکی از کشور‌هایی است که از این پروژه‌ها متضرر میشود. امنیتی‌سازی موضوع آب در کابینه کابل، مردم این کشور را نیز تحت تاثیر قرار داده است. مردم افغانستان و حتی دانشجویان افغانستانی که در خارج از این کشور زندگی میکنند نیز نسبت به کوچک‌ترین کنش آبی در منطقه، واکنش نشان می‌دهند. این درحالی است که کشور ما از چنین نیرو‌های فعالی کم‌نصیب است و متاسفانه نسبت به دغدغه‌ها و طرح‌های همان تعداد محدود هم بی‌توجهی میشود. برای درمان مشکل آب، طی دهه‌های اخیر سرمایه‌های زیادی به بهانه اجرای طرح‌های توسعه‌ای روانه جنوب شرق کشور شده، اما این طرح‌های پرهزینه تقریبا هیچ آورده‌ای برای مردم این منطقه نداشته است.
مقامات: امیدواریم ادامه داشته باشد
در روز‌های اخیر تصاویر منتشر شده حاکی از رهاسازی آب هیرمند به سمت هامون است. این اتفاق درحالی رخ داده که در سال جاری افغانستان شاهد بارش‌های قابل توجهی بوده و برخی از کارشناسان بر این باورند که این رهاسازی آب تحت اختیار مقامات افغانستان نبوده و به عبارتی آنها چاره‌ای جز روانه کردن آب‌های سرریز شده به سمت ایران نداشته‌اند. با این حال مقامات دو کشور واکنش‌های مثبتی نسبت به این موضوع نشان داده‌اند.
ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی نخست‌وزیر طالبان، در دیدار با حسن کاظمی قمی، سفیر ایران در افغانستان اعلام کرد که آب رودخانه هیرمند پس از پایان خشکسالی چندساله، به استان سیستان‌وبلوچستان رسیده است. کاظمی قمی نیز در دیدار با امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان ضمن تشکر از تعهد و اقدامات کابل به تامین حقابه ایران، ابراز امیدواری کرده که این روند رهاسازی آب از سد‌ها تداوم داشته باشد و حقابه ایران از رود هیرمند تامین شود.
علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست هم با ابراز امیدواری از ادامه‌دار بودن روند رهاسازی آب، از رایزنی‌ها و نشست‌های متعدد میان مقامات دو کشور خبرداد و اعلام کرد که مسئولان حاکم بر افغانستان رویکرد مناسبی نسبت به مساله حقابه داشتند.
درویش: طالبان اراده مثبتی ندارد
محمد درویش فعال محیط‌زیست با تاکید بر اینکه هیرمند رودخانه‌ای است که آورده‌اش بیش از ۵ میلیارد مترمکعب در سال است، گفت: «حقابه ایران از مجموع آورد سالانه رودخانه هیرمند ۱۴ درصد است؛ بنابراین کشورما از این حقابه ۸۲۰ میلیون مترمکعب سهم دارد. در حال حاضر گفته میشود که از ۸۲۰ میلیون متر مکعب ۷ درصد و در خوش‌بینانه‌ترین حالت ۱۱ درصد وارد کشور شده، یعنی چیزی حدود ۸۰ تا ۹۰ میلیون مترمکعب. پس هنوز بخش قابل توجهی از آن حقابه وارد ایران نشده است.
دلیلش هم این است که دولت طالبان به کمک سد «کمال خان» توانسته مسیر رودخانه هیرمند را تغییر دهد و سرریز آبی که از سد «کجکی» و سد کمال خان خارج میشود به جای اینکه مسیر طبیعی خود را طی کرده و وارد ایران شود، به سمت تالاب «گود زره» در مرز بین افغانستان و پاکستان میرود. گزارش‌هایی که دریافت شده حاکی از آن است که بیش از یک میلیارد مترمکعب آب به سمت گود زره رفته است، یعنی بیش از حقابه ایران که ۸۲۰ میلیون متر مکعب است. متاسفانه ایران هم نتوانسته که حقابه را از طالبان بگیرد و این آبی که اخیرا آمده بیشتر از رودخانه «فراه‌رود» آمده.
فراه‌رود یکی دیگر از رودخانه‌هایی است که از افغانستان جاری میشود و به ایران و تالاب «هامون صابوری» که در مرز ایران و افغانستان و یکی از تالاب‌های تشکیل‌دهنده دریاچه هامون است، می‌رسد. بارندگی در آن ناحیه خیلی زیاد بوده و افغانستان هم هنوز آنجا سد ندارد، بنابراین آب از کنترلش خارج شده و وارد ایران شده است. پس هیچ اراده مثبتی در دولت طالبان برای این مقدار آبی که وارد ایران شده نبوده و آنها اگر می‌توانستند این آب را هم نمی‌دادند.
در حال حاضر هم یک پروژه برای ساخت سد روی فراه‌رود دارند و به محض تکمیل شدن ساخت این سد، یک قطره آب هم از افغانستان وارد خاک ایران نخواهد شد. گود زره محصول طبیعی رودخانه هیرمند است. یعنی هیرمند در طول سالیان سال با طی کردن مسیرش وارد هامون می‌شده و سرریز آن به سمت گود زره جریان پیدا می‌کرده. گود زره هم یک تالاب مثل بقیه تالاب‌ها است. وقتی آب داشته باشد، پوشش هم ایجاد می‌کند و پرندگان برمی‌گردند.
اگر گود زره شوره‌زار است، پس هامون هم شوره‌زار حساب میشود. بالاخره اگر آب نداشته باشد تبدیل به شوره‌زار میشود. اتفاقا دیالوگی که ایران باید با طالبان برقرار کند این است که ما مخالف گود زره نیستیم و می‌خواهیم مسیر طبیعی رودخانه طی شود. یعنی آب وارد هامون شود، در هامون سرریز کند و وارد گود زره شود. اگر آن مسیر طبیعی اتفاق می‌افتاد، هم ایران از آن نفع می‌برد و هم افغانستان. حتی پاکستان هم می‌توانست از آن منتفع شود و کل منطقه سرسبز و خرم میشد و چشمه‌های گرد و خاک هم مهار میشد.
اما افغانها میانبر زده‌اند و اجازه نمیدهند که آب وارد ایران شود و می‌خواهند آن را مستقیم وارد گود زره کنند. این اتفاق می‌تواند در کوتاه‌مدت میزان ورودی آب به گود زره را بهبود ببخشد، اما چشمه بزرگ گرد و خاک در ایران به وجود میآید و با توجه به اینکه باد غالب از غرب به شرق است، بخش‌های غربی افغانستان و منطقه هرات متاثر خواهند شد و آنها هم آسیبش را خواهند دید.»
رهاسازی آب به نفع افغانستان است
متاسفانه مذاکره‌کنندگان ایرانی بلد نیستند که یک مذاکره برد-برد با دولت افغانستان و طالبان انجام دهند که ورود آب به ایران درنهایت به نفع هر سه کشور ایران، افغانستان و پاکستان خواهد بود. این اتفاق می‌تواند به شکل گرفتن حسن همجواری بهتر کمک کند. ما باید به سمتی برویم که بتوانیم با یکدیگر وارد تعامل شویم و نیاز‌های خود را به شکلی مطرح کنیم که حل آنها منجر به ضرر برای کشور دیگر نباشد؛ بلکه یک منفعت مشترک ایجاد کند. چنانچه از سمت خراسان جنوبی رودخانه‌هایی هستند که وارد افغانستان میشود و ایران هم جلوی آنها را نگرفته.
اما چه دلیلی دارد که افغانستان جلوی این آب‌ها را بگیرد؟ ما باید رفاقت خود را به همدیگر اثبات کنیم و تلاش کنیم که بگوییم هر چقدر حال این کشور‌ها بهتر باشد و وضعیت رفاهی‌شان بهبود پیدا کند، به نفع همدیگر است و می‌توانند به یکدیگر کمک کنند که درنهایت تجارت قوی‌تری شکل بگیرد. افغانستان باید بداند که بزرگترین شریک تجاری آن در منطقه ایران است و بنابراین بهتر است که هوای ایرانی‌ها را داشته باشد تا آنها هم هوای افغانستانی‌ها را داشته باشند. تروریسم در منطقه کنترل شود و امنیت برقرار شود. به این ترتیب یک معامله برد-برد تعریف میشود.
می‌توانیم حتی بیشتر حقابه بگیریم
درویش معتقد است که افغانستان به‌شدت به انرژی نیاز دارد. وی در این باره گفت: «در آن منطقه باد‌های ۱۲۰ روزه وجود دارد که الان به باد‌های ۱۶۰ روزه تبدیل شده. خوشبختانه اخیرا چندین توربین بادی در آنجا جانمایی کرده‌اند و ما می‌توانیم از انرژی بادی آنجا برق تولید کنیم و البته باید تعداد این توربین‌ها زیاد شود. سپس برق را به کشور‌های همسایه صادر کنیم و در ازای آن حتی حقابه بیشتری از آن ۸۲۰ میلیون مترمکعب بگیریم. افغانستان هم می‌تواند به مردم خودش توضیح دهد که اگر ما داریم به ایرانی‌ها آب میدهیم، در عوض از آنها برق می‌گیریم و این یک معادله برد-برد است.
به این ترتیب اگر پوشش طبیعی هامون برگردد و چشمه‌های تولید گرد و خاک مهار شود کیفیت دریافت انرژی هم بهتر میشود و حتی می‌توان در آنجا پنل‌های خورشیدی احداث کرد و تولید برق را افزایش داد. مشکل و خطایی که در ایران اتفاق افتاده این است که می‌خواستند از حقابه برای تامین آب نه‌فقط در زابل بلکه در کرمان و زاهدان استفاده کنند و طرف افغانستانی هم متوجه شد که این آب هرگز به گودزره نمی‌رسد و ایرانی‌ها می‌خواهند برای توسعه شهر‌های خودشان از آن استفاده کنند؛ بنابراین حقابه‌ای به تالاب بین‌المللی هامون نرسید و چشمه‌های تولید گرد و خاک افزایش یافت.
باید توجه داشته باشیم که بخش قابل توجهی از متخصصان آب افغانستان در دانشگاه‌های ایران و در همین دانشگاه تهران تحصیل کرده‌اند و ما خودمان این فهم بوم‌شناختی را به آنها منتقل کردیم. اگر تا الان هم اجازه دادند آبی وارد ایران شود به دلیل این است که آنها وزارت نیرویی مثل وزارت نیروی ما نداشتند که اگر داشتند ۳۰ سال پیش همان بلایی که ما بر سر زاینده‌رود آوردیم و گاوخونی را از بین بردیم؛ بلایی که با زدن سد‌ها روی «کر» و «سیوند» بر سر «بختگان» آوردیم؛ همان بلایی که با زدن سد روی کرخه و کارون بر سر «هورالعظیم» و «چادگان» آوردیم؛ افغانستانی‌ها همین بلا‌ها را بر سر هیرمند و هریرود می‌آوردند و اجازه نمی‌دادند که یک قطره آب به سمت ایران بیاید. ما متوجه نیستیم که باید یک معامله برد - برد تعریف کنیم تا ضمن احترام به قوانین طبیعت، همگی از آن سود ببریم.»
حداقل آب شرب این استان را تصفیه کنید
درویش با اشاره به اینکه بیش از ۹۵ درصد بارندگی که امسال در استان سیستان‌وبلوچستان اتفاق افتاد، در قسمت بلوچستان بود، گفت: «در این استان شیب زمین به نحوی است که امکانی برای هدایت آب به سمت بالا فراهم نمی‌کند. سیستان منطقه بسیار کم‌بارشی است و میانگین بارندگی‌هایش زیر ۵۰ میلیمتر است و همیشه مدیون ورودی آب هیرمند بوده که از سمت افغانستان و ارتفاعات هندوکش می‌آمده. ما باید سعی کنیم با بجا آوردن حسن‌همجواری کاری کنیم که این حقابه به ایران برسد و در عین حال کار دیگری که باید بکنیم این است که سیستم تصفیه‌خانه فاضلاب را در زابل راه بیندازیم. شما اگر وارد زابل شوید با پدیده عجیبی روبه‌رو می‌شوید و آن بوی تعفنی است که در شهر هست. این به دلیل این است که آب شربی که مردم استفاده میکنند تصفیه نمی‌شود و به صورت کنترل نشده در معابر عمومی جاری میشود و به این ترتیب بوی بد آن امکان زیست باکیفیت را سلب کرده است. چرا ما آنجا یک تصفیه‌خانه نزنیم و با بازچرخانی این آب ارزشمند، دوباره از آن استفاده نکنیم؟ دست‌کم برای کشاورزی میشود از آن استفاده کرد. این کار‌های مهمی است که ایرانی‌ها باید در آن منطقه انجام دهند.»
ضعف سیاستمداران ما بر طالبان افغانستان بیش از پیش مسجل گشته لذا در صدد ذهن کجی و گستاخی بیشتر به سیاستمداران ما بر آمده اند! طالبان افغانستان هر روز که می گذرد در صدد تحقیر بیشتر سیاستمداران ماست! یک روز خبرنگار ما را در کنسولگری مزار شریف افغانستان می کشد روز دیگر به سمت مرزبانان ما تیراندازی. و برخی از آنها را می کشد و روز دیگر شش تن از آنها را دستگیر و بازداشت و سپس با عذرخواهی مقامات ما آنها را آزاد می کند و حالا حقآبه ما را از رودخانه هیرمند طبق معاهده نامه دوجانبه نمی دهد و فردا روزی نه چندان دور هم حتماً به خاک ایران ما حمله خواهد کرد!
خلایق هرچه لایق
اب میخاییم چکار ؟ این غارنشینان عصر حجر برادران ما هستند و باید سیمان بیشتری به انها بدهیم برای ساخت سد. و در عوض ما با داشتن ۱۰ میلیون افغانی نان و اب ملت خودمان را به این مفت خورهای رادیکال میدیم
عجب.حالا حساب کن اگه جامون عوض میشد چه بلا هایی سرمون می آوردن.
آب را گل آلود نکنید آی آدمهای خوشبخت منم یه روزی روزگاری داشتم جووون بودم چه روزگاری داشتم
به اسم من پیام نگذار قرص شاد گرگی فرویدی
مگه فقط تو یکی فاطمه حیدری هستی؟
طی ۴۵سال گذشته قدرت دیپلماسی ایران بسیار کاهش یافته‌است!!! طالبان شپشو هم حق آبه ایران زمین را تصرف کردند!!!
مسئولان تا به فکر جیب خود هستند وقت ندارند روی این موضوع تمرکز کنند تازه دارند از طالبان الگو میگیرند
خوب انچه که مشخص است طالبان برای مقامات ما ارزشی قائل نیستند حتی شیر خاورمیانه هم نتوانست کاری کند سیاه بخت مردم هموطن خصوصا سیستان
دولت فعلی بجای گرفتن حق ابه سیستان از طالبان ایده و تفکرات و اندیشه های طالبانی را از انها گرفته
عجيب اين است افغانستان مهاحر مي فرستتد ولي اب نمي دهد خدااقل اب مهاجرين را بدهد
ازحقابه قانونی ایران ممانعت می کننددریغ از اینکه حاضر نیستند یک قطر ه آب به ایران برسد اما مردم آنها سر سفره ایرانی ها می خورند ومیلیون هامتر مکعب آب در کشورمصرف می کنند پرنده فاخته جنگلی وقتی ماده آن متوجه می شود در لانه پرنده آوازا خوان نیست تخم می گذارد وپس از بیرون آمدن جوجه ازتخم جوجه های پرنده های آواز خوان را می کشد تا خود غذای بیشتر نسیباشان شود حالاحکایت ایران این قوم هستند که نه سربازی می روند ونه مالیات می دهند وروز به روز جمعیت آنها بیشتر می شوداما خود ایرانی ها درفقر باشند.
پس خط و نشون رئیسی چی شد؟؟
خط و نشان از این بالاتر که نماینده اش رفت و از طالبان تشکر کرد که راه سیل را بر ایران نبسته بود!
اقتدارتان را...
من تمام نیروی‌های افغانی را اخراج کردم واز نیروی ایرانی استخدام کردم.
آب هم که نمیدهند به جاش مصرف کننده هم به صورت مهاجر به کشور ما صادر میکنند دولت مردان ما هم در اوج بی تدبیری به سر می برند .همین الان آب از ایران به سمت چند شهر و روستای افغانستان میرود .برق میرود .سوخت می رود و اگر دولت چند میلیون مهاجر را اخراج کند و به افغانستان برگردند طالبان باید به فکر منافع آنها باشند و دولت باید از اهرم فشار به آنها استفاده کند نه اینکه با دادن روزانه پنج هزار ویزا افغانستان.را خالی و کشور هم پر از مصرف کننده کنه
افغانهاروبیرون کنید
شما فقط زورشون به اسراییل میرسه اونم برای منافع فلسطین وگرنه برای مردم ایران کاری نمی‌تونید بکنید
بگذارید از تثبیت عمق استراتژیک در سمت باختری کشورمان فارغ شویم,ان گاه برای نگاه به شرق و بازی برد -برد با طالبان یک فکر بکری خواهیم کرد!
از بی کفایتی دولتمردان ایران است که طالبان آب برملت ما بسته. افغان های مهاجر قانونی و غیر قانونی را از ایران اخراج کنند طالبان آدم میشوند
به جای آب برای مسئولان تریاک شیر می‌فرستند.
تریاک ناب محمدی
افغانها را بیرون کنید آبی که اینها مصرف میکنند از آب هامون بیشتر است فقط برا مردم ایران شاخ و شانه می کشید
سیستان آب نیاز ندارد آبی که سیستان میآید شور میشود و قابل مصرف کشاورزی و تصفیه نیست
دولت که ضعیف باشه همسایه ها حساب نمیبرند الان ايران ضعیف ترین کشوره
لعنت به اول واخرتون شما یه کاری بکنید کمی مققتدر باشید بهطالبان تروریست هم باج میدید
اینا اقتدارشون فقط در مقابل امثال تو است بدبخت
اینا یه گروه ترریست هستن که افغانستان مارو تصرف کردن حتا ماازترس نمیتونیم بریم کشور مون خدا رو سرشون خراب کنه
عیب ندارد. طالبان برادر ماست. همینکه آمریکا را با آن ذلت فراری داد. برای ما. کافی است. طالبان مسلمان است هیچ گاه اب. را به روی برادران خود نمی بندد. خشکسالی هم تمام می شود. فتنه انگیز آن هم رو سیاه
هرچه هست دوستان خودتانه شما هرچی داشتید ریختید به پاشون آوردین سر کار دگه حرف مفت نزنید
چرا درد ومرض اصلی افغانها را به مردم نمی‌گویید که چه مرگشان است اینهمه کینه ودشمنی باایران وایرانی مگر ارث پدرانشان راخورده ایم یامهریه ننه شان را نه اینکه۴۵سال است افغانیا گله گله وارد ایران شده اند وتمام منابع کشور رامفت زهرمار میکنند وبه تاراج میکشند دوقورت ونیم شان هم اضافه است عجب جونورایی هستن این قوم نمک نشناس کینه شتری ها فراموش کرده اند که در دههاسال تجاوز شوروی وامریکابه کشورشان ایران درکنارمردم افغانستان ویارویاورشان بوده
راست گفتن خوبی که ازحدبگذرد ابله گمان بدبرد
سیستان زجر تو به گوش مسئولان بی کفایت ترسو نمی‌رسد افغانستان اب بر شما می‌بندد شما نفت وگاز بیشتر بدید اینهارو کافیست دولت یک هفته مرز ببندد نان خوردن ندارن آفتابه از ایران براشون میرود کافیست بسست تحقیر مردم سیستان کلی یارانه نقدی وغیر نقدی خرج این عوضی ها نکنید به عنوان برادر هم زبان هنو زود شما بشناسید جهل جماعت خود تاغیر پایانی ندارد امروز سیستان تشنه اب صدقه نمیخواد حقش میخواد بی بفایی مسئولین نامردی همسایه، کارد به استخوان سیستان زده
اگر وضعیت آوارگی ایران و افغان ها بر عکس بود بخدا قسم به پیر و جوان و مونث و مذکر تجاوز میکردند الان که بیش از ۵۰ سال است داریم لقمه دهانمان را به آنها میدهیم با پر رویی میگویند اگر ما نباشیم ایرانی ها از گرسنگی میمردند
کار طالبان با رفتار یزیر فرقی نداردنیازی به حسن همجواری نیست طالبان وافغانستان همچنان در حال خنجر زدن به ایران هستند سران بی غیرت فقط،سعی در گفتار درمانی دارند،باید به افغانستان گوشی مالی داده شو