پول نیست چطور بیمارستان ساخته می‌شود
به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم ، دکتر علی جعفریان - رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران براساس شیوه مدیریتی که دارد، پایان هر ماه گزارشی ولو مختصر ولی مفید، از اقدامات مدیدیتی خود اعلام می‌کند، براین اساس با پایان اسفند ماه سال 95 چهل و دومین گزارش این جراح که امروز در منصب ریاست یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های کشور تکیه زده است در قالب مطلبی خطاب به همکاران و دانشجویان آورده است: در طول دو ماه گذشته بنده به اتفاق دکتر توکلی معاون توسعه و سرکار خانم چترروز - مدیر مالی دانشگاه هر هفته در یک جلسه وضعیت نقدینگی را بررسی و بر اساس اولویت‌ها در مورد هزینه‌کرد برنامه‌ریزی کردیم.
تکرار مکررات است ولی ناچارم دوباره بیان کنم دانشگاه با بیش از 700 میلیارد تومان طلب از بیمه‌ها وارد سال 96 می‌شود و این یعنی بدهی قابل‌توجه بیمارستان‌ها به ستاد دانشگاه و پیمانکاران خارجی و البته پرداخت کارانه کارکنان تا شهریور 95 و کارانه پزشکان تا مرداد امسال. پرداخت دوکارانه در اسفندماه با زحمت فراوان و قبل از تأمین منابع عملی شد و در نهایت توانستیم فاصله پرداخت را به 6 ماه برسانیم.
اگرچه از تأخیر در پرداخت به مدت 6 ماه بسیار ناخرسندم، اما از این موضوع خوشحالم که توانستیم با استفاده از همه روش‌های ممکن دو پرداخت در آخرین ماه سال داشته باشیم و جزء دانشگاه‌های پیشرو در این زمینه باشیم.
بااین‌حال از تمام کارکنان و اعضای هیئت‌علمی بخصوص گروه تمام‌وقت جغرافیایی که به دلیل تأخیر در پرداخت‌ها ممکن است با چالش‌هایی روبرو شوند به سهم خود عذرخواهی می‌کنم و امیدوارم کسانی که مرتب بر تمام‌وقتی اجباری برای تمام طول خدمت اعضای هیئت‌علمی پافشاری می‌کنند کمی دقیق‌تر راجع به این پیشنهاد خود فکر کنند.
بیان دو نکته در مورد پرداخت‌های پرسنلی را لازم می‌دانم. اول آنکه برخی همکاران ممکن است فکر کنند اگر منابع مالی کافی وجود ندارد چطور بعضی هزینه‌های دیگر مثل ساخت‌وساز و تعمیرات ادامه دارد. توضیح این است که منابع ماهیت متفاوت و هزینه‌کرد مختلف دارند و نمی‌توانند بجای هم استفاده شوند. مثال ساده آن پولی است که پدر به فرزند می‌دهد تا لوازم‌التحریر بخرد. فرزند نمی‌تواند این پول را صرف خواسته‌ها و حتی نیازهای دیگر ضروری خود کند چراکه محل هزینه توسط پدر تعیین شده است.
منبع پرداخت کارانه «درآمد اختصاصی» است و سایر منابع دانشگاه که البته چندان زیاد هم نیست و توسط دولت در قانون بودجه مشخص شده فقط در همان محل ذکر شده قابل هزینه هستند؛ بنابراین دوستان در جریان باشند که پروژه‌هایی نظیر ارتقاء هتلینگ، کلینیک‌های ویژه، بیمارستان رازی، فارابی، امیراعلم 2 و مهدی کلینیک از محل دیگری تأمین اعتبار می‌شوند و این منابع ازجمله ردیف‌های بودجه‌ای وزارت بهداشت، وام بانکی و درآمد حاصل از فروش املاک اهدایی یا مازاد دانشگاه نمی‌توانند در پرداخت‌های پرسنلی هزینه شوند. در سایر هزینه‌های پرسنلی مانند فوق‌العاده‌ها نیز همین روال جریان دارد. مشکل فعلی عدم تحقق درآمد اختصاصی دانشگاه است.
نکته دوم اینکه در دانشگاه ما پرداخت کارانه در همه واحدها به‌صورت متمرکز و هم‌زمان صورت می‌گیرد به جز مرکز قلب تهران که سیستم مالی مستقل دارد و تمام هزینه‌های پرسنلی را از محل درآمد اختصاصی خود می‌پردازد.
این موضوع ازیک‌طرف خوب نیست چون ممکن است بیمارستان‌های مختلف عملکرد متفاوتی داشته باشند و برخی بتوانند زودتر از بقیه پرداخت کنند و از طرف دیگر خوب است چون همه ما در زیر یک چتر بزرگ کار می‌کنیم و این هم‌زمانی باعث عدم بروز اختلاف بین واحدهای مختلف و به‌تبع آن کاهش درخواست جابجایی بین مراکز می‌شود.
از طرف دیگر به دلیل همین تمرکز است که ما توانستیم از سرجمع منابع دانشگاه کارانه‌های معوقه را پرداخت کنیم و اگر قرار بود بیمارستان‌ها از محل درآمد وصول شده خود این کار را بکند به‌طور متوسط 7 ماه عقب‌تر از وضع فعلی بودند و برخی مراکز اکنون باید کارانه بهمن و اسفند سال 94 را می‌پرداختند! بنابراین جمع‌بندی من و همکاران این بود که در مجموع ادامه روال پرداخت متمرکز به نفع پرسنل است اگرچه زحمت زیادی در ستاد ایجاد می‌کند.
بحث تلخ و شیرین مالی را با این عبارت تمام می‌کنم که ما تمام سعی خود را برای پرداخت کلیه مطالبات قانونی کارکنان در کوتاه‌ترین زمان ممکن کرده و می‌کنیم.
منبع: تسنیم
10
