تبعید مقام معظم رهبری به دست رژیم ستم شاهی/زندان و شکنجه تا تبعید؛ بخشی از شناسنامه طاغوت‌ستیزی رهبر انقلاب

تبعید مقام معظم رهبری به دست رژیم ستم شاهی/زندان و شکنجه تا تبعید؛ بخشی از شناسنامه طاغوت‌ستیزی رهبر انقلاب


رهبر معظم انقلاب با ایثارگری‌ها و مجاهدت‌هایشان نقش بی‌بدیلی در پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی داشته‌اند.


به گزارش خبرنگار احزاب و تشکلهای گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب در مسیر به ثمر رساندن انقلاب اسلامی، مجاهدت‌های زیادی را صورت داده و رنج‌های بسیاری را متحمل شدند. مجاهدت‌هایی که گاه با به زندان رفتن‌های سخت همراه بود و در ادامه نیز شکنجه و تبعیدهای طولانی را به‌دنبال داشت. نخستین دستگیری ایشان به زمانی بر می‌گردد که در محرم سال 1342، با یاران امام (ره) مأموریت یافته بودند که در منابر علیه سیاست‌های دولت وابسته و جنایات مدرسه فیضیه اطلاع‌رسانی کنند.

در آن زمان آیت‌الله خامنه‌ای عازم بیرجند شد، مسئولان امنیتی آن شهر در شب تاسوعا، ایشان را بازداشت و پس از یک شب به شرط ترک منبر آزاد کردند. با وجود چنین چالش‌هایی رهبر انقلاب هیچ‌گاه دست از مبارزه برنداشتند و در ادامه مصمم‌تر از گذشته به مبارزه علیه حاکمیت طاغوت پرداختند.

مبارزات مردم علیه رژیم شاه در سال 56 آهنگ تندتری گرفته بود، اما هم‌زمان شهادت حاج‌آقا مصطفی خمینی در مهر ماه همان سال نیز شتاب بیشتری به مبارزات بخشید. رژیم شاه در واکنش به تجلیل مردم و حوزه‌های علمیه از فرزند امام(ره)، جمعی از روحانیون را دستگیر و عده‌ای را تبعید کرد.

در 23 آذر همان سال حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز در منزل خود دستگیر و به ایرانشهر تبعید شدند. پس از نقش پررنگ روحانیون در کمک‌رسانی به مردم سیل‌زده ایرانشهر، ساواک تصمیم گرفت محل تبعید تعدادی از آنان را تغییر دهد؛ لذا در ادامه آیت‌الله خامنه‌ای به جیرفت منتقل شدند. دوران 285 روزه‌ تبعید ایشان در اول مهر57 پایان یافت. در این مدت خبرهای خوب و بدی از شهرهای مختلف به رهبر معظم انقلاب می‌رسید. از انتشار مقاله‌ی توهین آمیز علیه امام(ره) تا قیام مردم قم در ۱۹ دی و...

آخرین خبر همان روز یکم مهر رسید: «خانه‌ی امام‌ خمینی در نجف توسط رژیم صدام محاصره شده است»؛ مردم و کسبه‌ی بازار در اعتراض به این اقدام رژیم صدام، همه‌ی مغازه‌ها و بازارها را تعطیل کردند. آیت‌الله خامنه‌ای نیز پس از توقفی چند روزه در کرمان، یزد و تهران راهی مشهد شدند.»

اعتصاب گسترده‌ی کارکنان شرکت نفت از شهریورماه آغاز شد که مورد حمایت امام (ره)، علما و مردم قرار گرفت. پاییز 57 راهپیمایی و تظاهرات افزایش یافت و شدت گرفتن مبارزات مردم و بازگشت آیت‌الله خامنه‌ای از تبعید همه چیز را فراهم کرد تا «مسجد کرامت» دوباره به قلب مبارزات مشهد تبدیل شود. مسجد کرامت و مثلث مبارزاتی آیت‌الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و حجت‌الاسلام واعظ طبسی؛ مدیریت میدانی فعالیت‌های انقلابی مشهد را بر عهده‌ داشتند و تجمعات اقشار مختلف مردم با هماهنگی و سخنرانی آنها هدایت می‌شد.

در همین راستا ستادى در مسجد کرامت براى هدایت کارهاى مشهد و مبارزات علیه رژیم طاغوت تشکیل شد. در آنجا مرحوم شهید هاشمى‌نژاد و حجت الاسلام طبسى و آیت الله خامنه ای و دیگر انقلابیون جمع مى‌شدند و مردم همواره در رفت و آمد بودند، این گونه بود که نظامی‌ها و پلیس جرأت نمى‌کردند از هیجان مردم به آنجا نزدیک شوند.

سخنرانی مقام معظم رهبری در مشهد مقدس

تجمعات و راهپیمایی‌ها همچنان ادامه داشت. آیت‌الله خامنه‌ای و روحانیون انقلابی مشهد هرروز در یک گوشه از شهر برای مردم سخنرانی و راهپیمایی‌ها و تجمعات را هدایت‌ می‌کردند. آیت‌الله خامنه‌ای 4 آبان در تجمع اعتراضی مردم به مناسبت سالروز تولد شاه در خانه‌ی آیت‌الله سیدحسن قمی و پنجم ‌آبان برای مردم در صحن عتیق حرم امام‌ رضا علیه‌السلام سخنرانی کردند. محور سخنرانی‌ها تبیین ظلم و ستم‌ و خیانت‌های رژیم شاه بود. هفته‌‌ی دوم آبان «هفته‌ی همبستگی ملت ایران» نام گرفت. به همین مناسبت اساتید دانشگاه و پزشکان بیمارستان شهناز مشهد دست به اعتصاب غذای ۴۸ ساعته در بیمارستان زدند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و شهید هاشمی‌نژاد از سخنرانان این مراسم بودند. آیت‌الله خامنه‌ای در سخنرانی خود در دانشگاه فردوسی مشهد می‌گویند: «اینى که بعضى‌ها هِى فریاد مى‌زنند، زحمتکشان، کارگران، کشاورزان؛ اینى که بعضى سعى مى‌کنند انقلاب را فقط به یک دسته‌ى خاصى منحصر کنند؛ این یک غلط واضح و بیّن است. آنها خیال مى‌کنند چون کارگر و چون کشاورز بیشترین کسى است که بر او ستم مى‌رود و هر کسى که بر او ستم مى‌رود مبارزه مى‌کند، پس بنابراین کارگر و کشاورزند که مبارزه مى‌کنند و مبارزه‌ى آنها تداوم پیدا مى‌کند. و اما مردم دیگر چون آنقدر مورد ستم نیستند، لذاست مبارزه نمى‌کنند یا مبارزه‌ى آنها دوام پیدا نمى‌کند، پس بنابراین باید روى کارگر و کشاورز تکیه کرد و این اشتباه بزرگى دارد.

مبارزه‌ى مردم ایران را چگونه و توى چه قالبى توجیه مى‌کنند این آقایان؟ در این مبارزه‌هاى بزرگ تاریخى، در نهضت صدر اسلام، در نهضت‌هاى قبل از اسلام، نهضت انبیاء الهى در تمام جنبش‌هاى بزرگ شیعه در طول تاریخ سیاه اموى و عباسى، کارگرها و کشاورزها کجا بودند؟ آنها هم قشرى مانند دیگر قشرهاى مردم. آنها نمى‌توانند بفهمند - آن کسانى که اینجور تحلیل مى‌کنند - نمى‌توانند بفهمند که آنچه انسان را به یک مبارزه‌ى سخت وادار مى‌کند فقط این نیست که از لحاظ مادى مورد ستم قرار گرفته باشند؛ وقتى شرف کسى را پایمان مى‌کنند، وقتى ایمان و عقیده‌ى انسانى و جامعه‌اى را بر خاک مى‌گذارند و لگدکوب مى‌کنند، وقتى به حیثیت ذاتى انسان‌ها اعتنا نمى‌کنند، انسان همان‌طور مبارزه مى‌کند که گویا مالش را برده‌اند و گاهى بیشتر و گاهى بیشتر. چقدرها حاضرند مال را صرف کنند تا حیثیتشان محفوظ بماند؛ تا تحقیر نشوند.

این رژیم منحطِ دیکتاتورى استبدادى ایران و همه‌ى رژیم‌هاى منحط طاغوتى با مردم خود چه کردند؟ آیا فقط مال را از اینها گرفته؟ آیا فقط ظلم مالى به آنها کرده؟ البته ظلم مالى خیلى کرده، اما نه فقط به دهقان و کشاورز، نه فقط به کارگر و دهقان، به همه‌ى قشرهاى مردم، به همه‌ى مردم ظلم شد در طول این چندین سال حکومت جبار این خاندان پلید و خبیث، به همه. فقط کسانى که دُمشان را به دُم آنها بستند برخوردار شدند و بهره‌مند شدند، بقیه همه مظلوم واقع شدند. این اولاً؛ ثانیاً آیا فقط مال را از مردم گرفتند؟ این‌که عقیده‌ى مردم را پایمال کردند، این‌که مقدسات مردم را مورد اهانت قرار دادند، این‌که حیثیت ذاتى انسان را در این مملکت پایمال کردند، این‌که تمام دوستان و هم‌پیاله‌گان و هم‌کاسه‌گان خود را بر دوش این مردم مسلط کردند، اینى‌که یک جوان نظامىِ ارتشىِ برادر مسلمان ما را وادار کردند که از مستشار آمریکائى اطاعت بکند؛ چه ننگى بالاتر از این؟»

سخنرانی مقام معظم رهبری درباره انقلاب اسلامی در سعد آباد
دو روز پس از سرکوب تظاهرات مردم در کشور یعنی 15 آبان به مناسبت سالگرد تبعید امام، ارتشبد ازهاری به نخست‌وزیری منصوب شد. «جامعه‌‌ی فرهنگیان مشهد» در اعتراض به این انتصاب در میدان سعد‌آباد مشهد دست به اعتصاب غذای 48 ساعته زدند. سایر اقشار مردم نیز با این اقدام اعلام همبستگی کردند و در میدان سعدآباد جمع شدند. آیت‌الله خامنه‌ای سخنران روز دوم بودند. ایشان با اشاره به سخنرانی چند روز پیش شاه که گفته بود «من صدای انقلاب شما را شنیدم» می‌گویند: «این یک انقلاب است، این یک جنبش انقلابى است، این را باور کنید. و البته باور کردید و گفتید، گفتید ما هم آهنگ و صداى انقلاب شما را شنیدیم؛ باید مى‌شنیدید، باید مى‌شنیدید. خیلى گوشِ‌تان سنگین بود که تا حالا نشنیده بودید. انقلاب است، نه هرج و مرج. جنبش است، قیام است، نه آشوب؛ آشوب نیست. مردمى قیام کردند، مردمى حقشان را مى‌گویند، حقشان را مى‌خواهند. این اسمش آشوب نیست. این اسمش هرج و مرج نیست. هرج و مرج را تاکنون شما در این مملکت به وجود آورده بودید. این اختناقى که شما به وجود آورده بودید، هنوز هم با همه‌ى این نشانه‌ها و بشارت‌هاى جنبش انقلابى خلق مسلمان ایران درس نمى‌گیرید. هنوز در زندان‌هاى شما شکنجه است، هنوز کارهاى غیرانسانى به شدت دارد انجام مى‌گیرد.»


در سال 57 با اوج‌گرفتن مبارزه، شبکه‌ای از روحانیون و علمای شهرهای مختلف برای هماهنگی امور تشکیل شد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز مسئول هماهنگ‌کننده‌ی بین شهرهای مشهد و تهران شدند. ساواک خراسان از سویی از قوت گرفتن نبض انقلاب در مشهد و مسجد کرامت خشمگین بود، اما آنقدر ضعیف شده بود که نمی‌توانست اقدام قابل توجهی برای مقابله با آن انجام دهد، همان شد که در آبان‌ شورای تأمین استان تبعید ۸ تن از روحانیون مشهد از جمله آیت‌الله خامنه‌ای، شهید هاشمی‌نژاد و حجت‌الاسلام واعظ طبسی را تصویب کرد. مصوبه‌ای که حتی اعضای جلسه نیز به بی‌فایده بودن و عدم امکان اجرایی شدنش اعتراف کردند.

محرم؛ ماه مبارزات مردمی
آیت‌الله خامنه‌ای اواخر آبان‌ و چند روز مانده به محرم برای تکمیل کارهای تشکیلاتی که از سال 56 قصد راه‌اندازی‌اش را داشتند، به تهران آمدند. این طرح ایجاد یک گروه جهادی 20 نفره بود که رهبری تشکیلاتی جنبش مبارزه را برعهده داشته باشد، اما به علت احتمال دستگیری و برخورد با اعضا، تشکیلات به دو گروه 10 نفری تقسیم شدند که در صورت برخورد با گروه اول، گروه دوم جایگزین آنها شود. آن ها تصمیم داشتند که آغاز فعالیت تشکیلات همزمان با ماه محرم اعلام شود، اما بیانیه‌ی امام رحمه‌الله به مناسبت حلول ماه محرم و تأکید بر مردمی‌شدن و گسترش مبارزه، آنها را منصرف می‌کند.

پس از صدور پیام امام خمینی (ره)، آیت‌الله خامنه‌ای به همراه شهید هاشمی‌نژاد به بجنورد، شیروان و قوچان سفر کردند و هماهنگی‌های لازم را با مبارزین و روحانیون مبارز این شهرها انجام دادند.

بیانیه‌ی حضرت امام رحمةالله کارِ خود را کرده بود؛ مردم 10 شب محرم در شهرهای مختلف نیم ساعت بالای پشت‌بام‌ها فریاد الله‌اکبر سرمی‌دادند.

روز یکم محرم امام (ره) در پیامی ضمن تأکید بر اینکه محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر است، از مردم و وعاظ می‌خواهند در این ماه از فرصت استفاده کرده و با اعلام بیانیه ای می فرمایند: «مجالس بزرگداشت سید مظلومان و سرور آزادگان که مجالس غلبه سپاه عقل بر جهل و عدل بر ظلم و امانت بر خیانت و حکومت اسلامى بر حکومت طاغوت است، هر چه باشکوهتر و فشرده‌تر بر پا شود، و بیرق‌هاى خونین عاشورا به علامت حلول روز انتقام مظلوم از ظالم، هر چه بیشتر افراشته شود. خطباى محترم و گویندگان عزیز، بیش از پیش به تکلیف الهى خود که افشاگرى جرایم رژیم است عمل فرمایند، و خود را در پیشگاه خداوند تعالى و ولى عصر- عجل‌اللَّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف- سرافراز و رو سفید نمایند.»

خطبه‌خوانی شب عاشورا به نام امام‌ خمینی(ره)

۱۹ آذرماه، روز تاسوعا، راهپیمایی عظیم چندصدهزارنفری با شعارهای «مرگ بر شاه» و «این شاه آمریکایی اعدام باید گردد» توسط مردم برگزار شد. ساعت سه بعد‌ازظهر آیت‌الله خامنه‌ای و شهید هاشمی‌نژاد برای جمعیت حاضر سخنرانی کردند و حجت‌الاسلام واعظ ‌طبسی قطعنامه‌ی پایانی را قرائت کرد. در پایان تجمع مراسم خطبه‌خوانی در حرم‌ مطهر نیز توسط آیت‌الله خامنه‌ای برگزار شد.

آیت‌الله خامنه‌ای صدایشان از بلندگوهای سراسری حرم در حال پخش بود و مسئولان دولتی حاضر در حرم را مورد خطاب قرار داده و فرمودند: «بگذار از میان شما ده‌ها هزار جمعیت، این حقیقت روشن را در مقابل امام على‌بن‌موسى‌الرضا به آنان بگویم. آقایانى که جزو مهره‌هاى این رژیم در خراسان و در مشهدید، بدانید، بدانید که این رژیم نابودشدنى و از بین رفتنى است... بدانید این دستگاه، این نظام، دیگر با این قیام ملت قابل بقا و دوام نیست. بدانید که دروغ‌هایى که در رسانه‌هاى گروهى به خورد این مردم مى‌دهید، هرگز به خورد آنها نمى‌رود. بدانید مردم حالا دیگر اگر شما اتفاقاً و استثنائاً راست هم بگوئید از شما چیزى را باور نمى‌کنند. دروغ‌هاى شما امروز براى مردم شناخته شده است. مسلم است که شما حاضر نیستید فردا در رادیوتان بگوئید که چهل پنجاه هزار جمعیت در صحن مطهر عظیم على‌بن‌موسى‌الرضا، در شب عاشورا اظهار بیزارى خود را از رژیم بیان کردند. حاضرید بگوئید در رادیو این مجلس را؟ مردم مى‌بینند که این اجتماع آنها را که یک واقعیت است به چشم خود مشاهده مى‌کنند شما نمى‌گوئید، اما وقتى که سه نفر، چهار نفر، سى نفر، چهل نفر از مزدورانتان، از مأمورانتان، با ترس و لرز راه مى‌افتند توى خیابان، دو بار، سه بار، یک کلمه‌اى را که شما نام آن را شعار میهنى مى‌گذارید، تکرار مى‌کنند بعد هم از ترس جوانان ما مى‌گریزند، این را با آب و تاب در رادیو تکرار مى‌کنید. خب مردم اینها را مى‌بینند، مردم کور و کر که نیستند.»

همزمان با این اتفاق تعدادی از مردم در نقاط مختلف شهر مجسمه‌‌های شاه را پایین کشیدند. روز عاشورا نیز تظاهرات گسترده‌ای برگزار شد و آیت‌الله خامنه‌ای و شهید هاشمی‌نژاد برای مردم سخنرانی کردند.

موارد ذکر شده تنها بخش کوچکی از ایثارگری ها و مجاهدت های رهبر باصلابت و مبارز انقلاب اسلامی ایران در مبارزه علیه رژیم ستم شاهی بود. بدون تردید یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در پیروزی انقلاب و نهضت اسلامی ملت ایران به رهبری امام خمینی (ره)، نقش آفرینی و مبارزه های بی امان شخصیت هایی همانند رهبر عالیقدر انقلاب است. مقام معظم رهبری به طور قطع با مجاهدت ها و رشادت هایشان نقش بی بدیلی در پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی داشتند؛ ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم با همان صلابت و اقتدار حکیمانه، رهنمودها و راهبردهای امام راحل(ره) را در عرصه های گوناگون ادامه دادند و این گونه است که امروز هم ایران اسلامی با گذشت قریب به 40 سال از پیروزی خود، توانسته با رهبری و رهنمودهای راهگشای ایشان، مسیر پر پیچ و خم گذر از فتنه ها و دشمنی ها را با پیروزی و اقتدار طی کند و به قدرت اول منطقه و حتی یکی از عوامل تاثیرگذار در عرصه بین المللی تبدیل شود.

15

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها