واکنش رئیس ستاد انتخابات میرحسین موسوی به یک عکس جنجالی

پایگاه خبری خبر فوری (khabarfoori.com)

قربان بهزادیان نژاد در خصوص توهین نشریه تهران تایمز به میرحسین موسوی، اظهار داشت: درون این مساله دو نگاه وجود دارد یکی "خود حق پنداری" است که نویسندگان و دست اندرکاران نشریه دارند و می خواهند از هر رخدادی به نفع خود و جناحی که به آن تعلق دارند استفاده کنند.

فرقی ندارد که از امام حسین(ع) و کربلا باشد یا  کشتاری در فلان جزیره یا انتخابات امریکا، همیشه این وضعیت را دارند. در تصویرسازی اخیر که اولین مورد نبوده و احتمالا آخرین هم نخواهد بود، همین رویکرد به چشم می خورد: یک روز مهندس موسوی را در کنار مسعود رجوی و روز دیگر در کنار ترامپ می گذارند.

 وی افزود: اگر واقعا قرار است از قرینه سازی و مشابه سازی استفاده کنیم، اولا انتخابات آمریکا با انتخابات ایران قابل مقایسه نیست و مواضع و شفافیت عملکرد، مراحل بعد از آن. اما فرض می کنیم همه اینها مشابه باشند، آیا در پروسه انتخابات آمریکا نقش و موقعیت ترامپ، نقش و موقعیت مهندس موسوی بود یا جور دیگری است؟

بهزادیان نژاد گفت: شما توجه کنید که ترامپ یک شرایط کاملا غیر متعارف را در کشورش به وجود آورده و همه نظام های جهانی را به چالش کشیده است. خودش هیچ نظمی را قبول ندارد و مصداق و نماینده دروغگویی در کشورش به حساب می آید. به نظر می آید که همه نخبگان آمریکا، حتی جمهوری خواهان اصیل، از ترامپ حمایت نمی کنند؛ تا کسی که به ناحق و بر مبنای یک جریان پوپولیستی کشورشان را گروگان گرفته را از مسند حکومت بیرون کنند و کشورشان را نجات بدهند.

وی تاکید کرد: اگر بخواهیم قرینه سازی کنیم، آیا واقعا سال 88 در کشور ما این جوری بود؟! و یا برعکس، همه مصادیقی که دوستان در این نشریه برای ترامپ مطرح می کنند برای شخص دیگری بود؟ اگرچه من این را  نمی پسندم  ولی واقعیت دارد به کار ببرم اما این وجه که همیشه حق با خودشان هست را باید تجدید نظر کنند.

این فعال سیاسی افزود: اگر دوستان ادعای خیانت می کنند باید پاسخگو هم باشند که چه خیانتی و بر چه مبنایی؟ خودشان قاضی و خودشان هم مدعی هستند؟ این که نمی شود.

وی اظهار داشت: لذا این حق پنداری بدون زمینه های اجتماعی و عینی دارد صورت می گیرد. حتی در مشابهت سازی های  تاریخی جاها را کاملا تغییر می دهند و بدون هیچ توجهی دوستان این کار را انجام می دهند . آنها از پیامدهای این رفتارشان و تاثیر سویی که بر جامعه ایرانی می گذارد عموما و بر نیروهای مذهبی می گذارد خصوصا یا بی اطلا ع آن و یا عمدی در تخریب اعتماد عمومی دارند. حتما این بزرگواران میزان افت سرمایه های اجتماعی و اعتماد را بهتر از من و امثال من می دانند؛ و باز از تاثیر معکوسی که بر همان مخاطبانشان می گذارد هم مطلع اند.

وی افزود: سالها پیش یکی از نشریات وابسته به یک موسسه دینی مقاله ای منتشر کرده بود و در گوشه ای از آن اسم من را هم زده بود و بعد زیرنویس زده بود که جاسوسی فلانی برای دستگاه های امنیتی محرز شده است‌. من خودم به دوستان گفتم تا می توانید این مقاله را بین مجموعه خود آنها پخش کنید.

رئیس ستاد انتخابات میرحسین موسوی در سال 88 ادامه داد: بعد از چند روز  یکی از مسئولین آنها به من زنگ زد که این چه کاری است دارید می کنید؟ گفتم مگر شما مجله را منتشر نکرده اید که همه بخوانند؟ من دارم نشریه شما را تبلیغ می کنم. گفت بعد از اینکه شما توزیع کردید مرتب به من مراجعه می کنند که چرا به فلانی توهین کرده اید. بعد هم مردم استدلال می کنند که فلانی را با 55 سال عمر و نزدیک به 50 سال فعالیتش می سنجیم نه بر اساس آنچه که شما می گویید. 

وی یادآور شد: در گذشته اگر این طور بوده که دوستان چیزی می گفتند و مردم اعتماد می کردند‌. الان چنین نیست و یکی از دلایل آن استفاده نابجا از چنین جایگاهی است. خلاصه مهندس موسوی، خانم رهنورد،  آقای کروبی و دیگران را بر مبنای سابقه تاریخی 60 سال مبارزه و خدمت آنها می سنجند؛ نه بر اساس مطلبی که یک آدم ناآگاه یا قلم به مزد نوشته است. موسوی را به تایید امام می شناسند، به خدمتی که به جنگ و رزمندگان کرده، به ساده زیستی، به سلامت مالی و....می شناسند باید به اینها توجه کنیم . از همان سازمان و حتی روزنامه تماسهایی در تقبیح این رفتار و عذر خواهی داشتم.

دومین نکته ای که از چنین رفتارهایی می توان دریافت این است که امکان اقناع افکار عمومی را ندارند و به فرافکنی روی می آورند. من اگر  امکانی داشتم بدون هیچ دخل و تصرفی برای همه آحاد مردم همین تصویر و همه کارهای به اصطلاح افشا گرانه شان را توضیح می دادم.

بهزادیان نژاد گفت: ضمن اینکه اینها نشان از یک فروپاشی اخلاقی دارد. یعنی کسی جلوی این حرکات غیر اخلاقی و مخرب را نمی گیرد. طنز ماجرا این است که بر اساس گفته ها این روزنامه  وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی است و به زبان انگلیسی منتشر می شود تا به احتمال برای سفارتخانه های مستقر در تهران و دوستداران انقلاب  ارسال و به آنها اطلاع رسانی شد.  یعنی نشریه ای که گمان می کنم باید ترویج معنویت، رواداری، صداقت و انصاف باشد و من افسوس و غصه می خورم.