چرا امام حسن (ع) با معاویه صلح کرد؟
امام حسن (ع) نماد انسان از خود گذشته‌ای است که حفظ منافع دین را به مصالح شخصی خود ترجیح داد.
حجت الاسلام محمد صادق کفیل سخنران و پژوهشگر دینی گفت: هنگامی که امیرالمومنین (ع) به شهادت رسیدند مردم به مسجد آمدند تا با امام حسن مجتبی (ع) بیعت کنند؛ در همان موقع حضرت در مسجد سخنرانی کردند و فرمودند: «ای مردم اگر آمدید با من بیعت کنید یک درخواست از شما دارم و آن این است که اگر به میدان رفتم و جنگیدم مرا همراهی کنید و اگر صلح کردم از من تبعیت کنید».
حفظ وحدت بزرگترین خواسته امام حسن مجتبی (ع) بود
وی در ادامه افزود:امام با سخنرانی خود در مسجد به تعبیری از مردم خواستند تا پیرو ایشان باشند. در تاریخ آمده است مردم نگاهی به یکدیگر کردند و گفتند آمدیم بیعت کنیم و او حرف از جنگ می‌زند پس برویم با برادرش حسین (ع) بیعت کنیم. هنگامی که خدمت امام حسین (ع) آمدند ایشان فرمودند: الان برادرم امام شماست، با او بیعت کنید.
این سخنران مذهبی گفت: برخی امام حسن مجتبی (ع) را صلح طلب و برخی ترسو می‌نامیدند که اهل جنگ و جدال نبوده در صورتی که امام دوم شیعیان اهل حفظ دین بودند و از همان روز اول درسخنان خود با امتشان گفتند در میدان جنگجو باشید و در زمان صلح آرام باشید.
حجت الاسلام کفیل با بیان اینکه ما گاهی نسبت به شخصیت امام حسن کم‌لطفی می‌کنیم، گفت: پیامبر (ص) در روایتی می‌فرمایند: «امام حسن و امام حسین علیهما السلام، امام و الگوی شما هستند»؛ پس اگر قیام کنند و در مقابل زور بایستند یا مجبور به صلح و سکوت شوند باید از آنها تبعیت کرد.
وی در ادامه دلیل صلح امام حسن (ع) را بیان کرد و افزود: گاهی اوقات ادله‌های زیادی برای صلح امام حسن مجتبی (ع) مانند این که یار و همراه نداشتند می‌آوریم، اما صلح امام حسن (ع) تنها یک دلیل دارد و آن این است که دغدغه امام حسن (ع) این نبود که خودش باقی بماند بلکه می خواستند دین بماند در نتیجه صلح در آن زمان برای حفظ دین بهتر از جنگیدن بود.
این کارشناس مذهبی پیامی از زندگی امام حسن (ع) مطرح کرد و گفت: امام حسن (ع) با عمل خود نشان دادند که هر کسی در وصف من هرچه می‌خواهید بگویید، اما دغدغه این است که دین و سنت پیامبر (ص) باقی بماند و اینکه نام، یاد و اسم از من کمتر برده شود، اما دین حفظ شود؛ همان دینی که امیرالمومنین برای حفظ آن ۲۵ سال خانه نشین شد و صبر کرد و امام حسن فرزند امیرالمومنین (ع) هم همین گونه عمل کردند.
وی در پایان به حدیثی از امام حسن (ع) در باره اخلاق نیکو اشاره کرد و گفت: امام حسن (ع) در روایتی فرمودند: «بهترین نیکی اخلاق نیکو است»؛ پس اگر شیعه آن حضرت هستیم باید خلق و منش ما حسنی باشد و در زندگی بدخلق نباشیم و بدانیم که اخلاق نیکو؛ نشانه همراهی ما با امام حسن (ع) است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
66
جنگ و صلح در هر زمان شرایط خاص خود را دارند که فرا زمانی نیستند. --- از حالتهای اساسی که بشر ناگزیر می شود در زندگی خود با آنها برخورد داشته باشد حالتهای جنگ و صلح اند که برای تنظیم زندگی جوامع بشری می باید با در نظر گرفتن تمامی شرایط لازم سران این جوامع حد الامکان به سازمان دهی و تامین و تضمین نیازهای پیچیده ی آنها عالمانه و ضابطه مند بپردازند. بی تردید شرایط لازم برای برخورد با حالتهای جنگ و صلح بلحاظ شرایط زمانی و مکانی و سوق الجیشی و لوجستیکی و ... هرگز برای همه ی جوامع یکسان نیستند و بنا بر همین اصل طرز برخورد با این حالتها در زمانها و مکانهای مختلف تفاوت شایان توجهی دارد که سران هر جامعه ای در حدود امکانات بالقوه و بالفعل خویش باید برخورد خود را در تامین و تضمین نیازهای ذی ربط سازمان دهی کنند. بنا به اصول فوق است که خداوند در قرآن کریم اصل مشاورت با صاحبان نفوذ از صحابه ی پیامبر را در دستور کار آن حضرت قرار داده است. با توضیحی که گذشت تردیدی نیست که برخورد با حالتهای جنگ و صلح در زمان خلافت امام حسن مجتبی (ع) که با خلافت تحمیلی معاویة بن ابی سفیان در شام در تضاد قرار گرفت شرایط خاص خود را داشته اند که با هیچ دلیل عقلی نمی توان برخورد آن حضرت با آن حالتها را برای شرایط گوناگون بی کاستی و فزونی نسخه برداری و پیاده کرد. حالتهای جنگ و صلح در هر زمانی شرایط خاص خود را دارند و هرگز خرد مندانه نیست این شرایط را فرا زمانی تصور کرد و نباید در حالتهای گوناگون جنگ و صلح ؛ چنین تصوری را در همه زمانها مبنای تصمیم گیری یکسان قرار داد.
مسائل حکومتی بدلیل تغییر و تحولهای شرایط زمان و مکان و امکانات هرگز نمی توانند از شرایط ثابت فرا زمانی برخور دار باشند و همیشه مطابق با زمان خود با رعایت اصول عدالت و امانت داری و اقرار به حقوق مردم باید مدیریت شوند.