بازی‌های کامپیوتری واقعاً اعتیادآورند؟

بازیهای کامپیوتری برای اکثر نوجوانان نوعی سرگرمی لذتبخش و غالباً اجتماعی است. در حالی که بازیهای ویدئویی می‌تواند سرگرمی خوبی برای بچه‌ها یا بزرگسالان باشد، این نگرانی وجود دارد که صرف زمان زیاد برای بازی‌های ویدئویی پیامدهای منفی دارد و ممکن است به یک اعتیاد تبدیل شود.

مطالعه‌ای که در طول ۶ سال انجام شد و طولانی‌ترین مطالعه‌ای بود که تاکنون در مورد اعتیاد به بازی‌های ویدئویی صورت گرفته است نشان داد حدود ۹۰ درصد از گیمرها به گونه‌ای بازی نمی‌کنند که مضر باشد یا عواقب منفی طولانی‌مدت داشته باشد. گرچه اقلیت قابل توجهی از آنها ممکن است به بازی‌های ویدئویی اعتیاد پیدا کنند و در نتیجه از نظر روحی، اجتماعی و رفتاری دچار مشکل شوند.

سارا کوین (Sarah Coyne)، استاد خانواده در دانشگاه بیرمنگام و نویسنده اصلی این مقاله، می‌گوید: «هدف از این مقاله خاص این است که به تاثیرات طولانی‌مدت رابطه بازی‌های ویدئویی و آنچه در طول زمان برای شخص می‌افتد بپردازیم. ما برای دیدن تاثیرات شیوه‌های آسیب‌شناختی بازی کردن با دستگاه‌های ویدئویی، این رفتار را طی ۶ سال از اوایل نوجوانی تا بزرگسالی بررسی کردیم.»

این تحقیق که در مجله Developmental Psychology نیز منتشر شده است علاوه بر یافتن عواقب طولانی‌مدت برای گیمرهای معتاد، به کلیشه‌های گیمرها نیز پرداخته و دریافته که بازی‌ کردن به صورت پاتولوژیک در همه یکسان نیست و نمی‌تواند همه اختلالات را در بر گیرد.

انجام پاتولوژیک بازی‌های ویدئویی را با مخشصه‌هایی چون صرف زمان بیش از حد برای بازی، مشکل کنار گذاشتن آنها و اختلال در بروز عملکرد سالم بازنمایی می‌کنند.

فقط حدود ۱۰ درصد از گیمرها در گروه کسانی قرار می‌گیرند که به صورت پاتولوژیک (آسیب‌شناختی) بازی می‌کنند. افراد حاضر در مطالعه در مقایسه با گروه غیرپاتولوژیک، میزان بالاتری از افسردگی، پرخاشگری، کم‌رویی، استفاده زیاد از تلفن همراه و اضطراب را در بزرگسالی از خود نشان دادند. این در حالی بود که این گروه‌ها در همه این متغیرها در شروع تحقیق یکسان بودند. این امر نشان می‌دهد که ممکن است بازی‌های ویدئویی در پیدایش این نتایج منفی نقش داشته باشد.

کوین برای اندازه‌گیری معیارهای پیش‌بینی‌کننده (predicator) و پیامدهای اعتیاد به بازی‌های ویدئویی، ۳۸۵ نوجوان را مورد مطالعه قرار داد. هر فرد سالانه در طول یک دوره ۶ساله چندین بار پرسشنامه را تکمیل کرد. این پرسشنامه‌ها میزان افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، بزهکاری، همدلی، رفتارهای اجتماعی، کم‌رویی، واکنش‌پذیری حسی، استرس مالی و استفاده زیاد از تلفن همراه را اندازه‌گیری می‌کرد.

۲ عامل پیش‌بینی‌کننده اصلی برای اعتیاد به بازی‌های ویدئویی پیدا شد: مرد بودن و داشتن سطح پایینی از رفتارهای اجتماعی. داشتن سطح بالایی از رفتارهای اجتماعی یا رفتارهای داوطلبانه را می‌توان از عواملی برشمرد که فرد را از اعتیاد به بازی‌ها مصون می‌دارد.

کوین در کنار این عوامل پیش‌بینی‌کننده، سه شیوه مشخص برای استفاده از بازی‌های ویدئویی نیز پیدا کرد. ۷۲ درصد از نوجوانانی که طی ۶ سال مورد بررسی قرار گرفته بودند علائم اعتیاد نسبتاً کمی داشتند. ۱۸ درصد دیگر از نوجوانان با علائم متوسط شروع کردند که با گذشت زمان علائم آنان تغییری نکرد و تنها ۱۰ درصد از نوجوانان در طول مطالعه علائم پاتولوژیک اعتیاد به بازی را از خود نشان دادند.

نتایج حاکی از آن است که در حالی که حدود ۹۰ درصد از گیمرها به گونه‌ای بازی نمی‌کنند که عملکردی ناسازگار یا مضر برای زندگی فرد داشته باشد، هنوز اقلیتی بزرگ هستند که واقعاً به بازی‌های ویدئویی معتادند و با گذشت زمان به این علائم دچار می‌شوند.

این یافته‌ها همچنین برخلاف کلیشه گیمرهایی است که در زیرزمین خانه والدین خود زندگی می‌کنند و به دلیل تعلق خاطر به بازی‌های ویدئویی قادر به کسب درآمد یا اشتغال‌زایی نیستند. افرادی که به صورت بیمارگونه بازی‌ می‌کنند دست‌کم در آغاز ۲۱ سالگی، مثل گیمرهایی که معتاد نیستند، می‌توانند وضعیت ثابتی از لحاظ مالی داشته باشند.

کوین می‌گوید: «من واقعاً فکر می‌کنم که نکات شگفت‌آوری درباره بازی‌های ویدئویی وجود دارد. نکته مهم این است که باید از آنها به روش‌های سالم استفاده کرد تا به سطح پاتولوژیک نرسند.»

منبع: اعتمادآنلاین

24