یادداشتی به بهانه ی 14 آبان; روز ملی مازندران

در مرداد ماه گذشته و در مراسم رونمایی از کتاب "قیام درویشان تبرستان" در سالن اداره فرهنگ و هنر آمل و با حضور چهره های مطرح علمی،تاریخی،ادبی کشور و مسئولین و نیز مدعوینی از 10 استان کشور و همچنین رسانه های استانی و کشوری; وعده ی برگزاری "کنگره ی بین المللی میربزرگ" در تاریخ 14 آبان 96 داده شد و متأسفانه شاهدیم که اتفاقی نیفتاده است.
میربزرگ، اولین مؤسس حکومت شیعه ی دوازده امامی تبرستان بوده و انقلاب اسلامی ما و نظام کشورمان نیز داعیه ی ادامه ی آن را دارد. پس اگر در چنین حکومت و کشوری، با استفاده از هنر، فرهنگ عقیدتیمان احیاء نشود، از چه کسانی باید توقعی اینگونه داشت؟ ما هنوز قدر داشته های خود را نمی دانیم.
متأسفانه برخی مسئولین در شرایط خاص دچار هیجان کاذب شده و یا اصطلاحا "جوگیر" می شوند و قولهایی می دهند که نه تنها خود تلاشی در انجام آن نمی کنند، بلکه با رفتار و بی خیالی خود، جلوی کار و تلاش علاقه مندان و فعالان این عرصه را نیز می گیرند.
35 سال قبل، قیام سربداران خراسان -که البته بسیار قابل احترام است- اما از جهات مختلف قابل قیاس با قیام علویان آمل به رهبری سید قوام الدین مرعشی ملقب به میربزرگ نبود و نیست، به سریالی فاخر تبدیل شد و سبب آگاهی مردم ایران از تاریخ مبارزینی قابل احترام از خطه ی خراسان شد.
آیا سهم ما مازندرانی ها از رسانه ی پرمخاطب و جذابی چون سینما و تلویزیون، فقط باید فیلم و سریالهای سخیفی چون "پایتخت" باشد؟
البته بنده نه ایده آلیستم و نه متعصب! پس مخالف برنامه هایی اینچنین نیستم و حتی بر خلاف بسیاری، آن را توهین به گویش و فرهنگ خود نمی دانم.
تنها حرف بنده این است که از هویت تاریخی خود نیز دفاع کنیم و آن را به اهالی سرزمینمان معرفی نماییم. شک نکنید که در دنیای امروز اگر خودمان را باور نداشته باشیم، در همه عرصه ها باختیم.
این همه چهره ی شهیر و صاحب نام در گذشته تا حال در شهر ما وجود دارد که میربزرگ، یکی از آنهاست که البته شاید به لحاظ تاریخی و عقیدتی; تأثیر گذار ترین آنها باشد.
چه کرده ایم برای شناساندن آنها به مردم سایر نقاط کشور و حتی جهان؟ چرا نمی توانیم مفهوم چرخه ی اقتصادی با صنعت توریسم را درک کنیم؟
بسطام و خراقان در همسایگی استان ما، سالهاست که با مدیریتی درست و مدبرانه، یکی از مراکز توریستی کشور است و پذیرای گردشگران داخلی و خارجی است.
شهرهایی چون توس و نیشابور و شیراز و همدان، سالهاست که از چهره های تاریخی، ادبی و عرفانی خود; ارتزاق می کنند و از سراسر جهان گردشگر دارند و شهره اند.
چرا ما تا به امروز نتوانسته ایم و یا نخواسته ایم در این حوزه فعالیت کنیم؟!
اسطوره هایی چون فریدون و کیقباد و آرش; بزرگانی چون شیخ خلیفه ی مازندرانی و میربزرگ; مورخینی چون جریر طبری، ابن اسفندیار و ظهیرالدین مرعشی; شعرایی چون طالب آملی و حسن کاشی; عرفایی چون میر حیدر و قصاب آملی، وطن پرستان و دلاورانی چون عباس میرزا تنها بخشی از ده ها چهره ی مطرح تاریخی شهر آمل هستند.
پرداختن به هر یک از چهره های مذکور، بی شک خدمت به فرهنگ و هنر کشور می باشد که متأسفانه با کم کاری و عدم دغدغه مندی مسئولین شهرستان در سالهایی که گذشت، به انجام نرسید.
امید می رود با توجه به شناخت جادوی رسانه در دنیا، متولیان این شهر پر قدمت; آستین همت را بالا زده و در این زمینه ها فعالیتی چشمگیر داشته باشند و نام خود را با چنین رفتار فرهنگی، جاودانه نمایند.

33