زیبا کلام: شیوه‌ای که روحانی در پیش گرفته است «خسرالدنیاوالآخره» است

به نظر می‌رسد پس از یک سخنرانی که سبب می‌شود بسیاری از رأی‌دهندگان نسبت به رئیس‌جمهور سرخورده شوند، این بار روحانی یک سخنرانی داغ می‌کند. این قبض و بسط باعث می‌شود تا بسیاری از آن تردیدها که چرا به او رأی دادیم به زیر علامت سؤال بروند، اما زمان زیادی نخواهد گذشت که او با شلیکِ توپخانه سنگینِ اصولگرایان عقب‌نشینی کرده و انگار، نه انگار که روحانی سخنران دانشگاه تهران بوده است! او به‌گونه‌ای سخن می‌گوید که همه‌چیز گل‌وبلبل است و ما اساساً هیچ مشکلی نداریم! مشکلاتی هم اگر بود درصدد چاره‌سازی آن‌ها برآمده‌ایم، پیشرفت‌هایی نیز داشته‌ایم و به حول قوه الهی سایر مشکلات نیز تا پایان سال جاری اگرنه حداکثر اواخر بهار سال آینده مرتفع خواهد شد! شاید این شیوه برخورد از دید روحانی، نزدیکان و مشاورانش روش درستی باشد که همان «اعتدال و میانه‌روی» است؛ اما برخلاف تصور روحانی و مشاورانش، این‌گونه جرز و مدهای سیاسی سبب می‌گردد که در حقیقت او «از این‌طرف رانده و از آن‌طرف مانده» شود.

برخلاف تصور رئیس‌جمهور، اصولگرایان نه‌تنها با مصاحبه روحانی در تلویزیون آرام نشده و از سر تقصیرات کرده و نکرده او نمی‌گذرند بلکه هرکجا هم که بتوانند در مقابل او خواهند ایستاد. از سویی دیگر، رئیس‌جمهور با ادامه این روش ۲۴میلیونی هم که با امید و انتظار به او رأی دادند را ناامید خواهد کرد.‌ به زبان ساده‌تر شیوه‌ای که روحانی در پیش گرفته است «خسرالدنیاوالآخره» است. او نه اصولگرایان را خواهد داشت و نه بدنه اجتماعی ۲۴میلیونی که به او رأی دادند.

روحانی این واقعیت را باید بپذیرد که هیچ‌گاه نمی‌تواند دل تندروها را به دست بیاورد؛ آن‌ها نه چندان اعتمادی به او دارند و نه اینکه او را از خویش خواهند دانست. روحانی باید آنچه را به خیر و صلاح آینده ایران است پیگیری نماید صرف‌نظر از اینکه طرفداران یا مخالفانش چه احساسی نسبت به او ممکن است داشته باشند و درعین‌حال توضیح دهد که برخی از سیاست‌های دشواری که مجبور است اتخاذ نماید، ممکن است امروز سختی‌ها و تلخی‌هایی برای بسیاری فراهم آورد اما درواقع داروی تلخی است که بیمار برای بهیود باید مصرف کند.

15