گلایههای محمد اصفهانی / سرنوشت موسیقی در مملکت ما، تلخ است
خواننده و آهنگساز موسیقی پاپ و سنتی گفت: از این ناراحت هستم که میبینم سرنوشت موسیقی در مملکت ما، تلخ است و آخر و عاقبت ندارد.
به گزارش خبر فوری، محمد اصفهانی خواننده و آهنگساز موسیقی پاپ و سنتی در رابطه با شرایط این روزهای عرصه موسیقی در کشورمان گفت: فکر نمیکنم در این ایام کسی حال خوبی داشته باشد. از این ناراحت هستم که میبینم سرنوشت موسیقی در مملکت ما، تلخ است و آخر و عاقبت ندارد.
وی ادامه داد: ما هر چه داریم از مردم است. درواقع آنچه داریم و برای ما باقی مانده است، مردم هستند. اگر آنها نباشند ما اصلاً وجود نداریم ولی واقعاً در این مملکت به موسیقی به چشم یک مقوله دسته سه و چهار نگاه میشود، چه کار میشود کرد؟ امیدوارم نگاهها به موسیقی درست شود و چشمها شسته شود و جور دیگری نگاه شود.
این خواننده عنوان کرد: دوست دارم تا زمانی که فایده دارم حضور داشته باشم و از این که موجب زحمت و پریشانی دیگران بشوم، ترس دارم. امیدوار هستم که خداوند همه ما را از چنین روزگاری دور نگه دارد.
اصفهانی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم روزگار امید و شفافیت بیاید. ناراحت میشوم وقتی میبینم که مردم خشم دارند. مدام پیش خودم میگویم چه کاری میتوانم انجام بدهم و چه کاری از دست من برمیآید که برای مردم سرزمینم انجام بدهم؟ من به آنها مدیون هستم.
منبع: هنرآنلاین
72
در مورد مافیای موسیقی و این چیزها تا حالا دوسه تا مطلب داشتید، ولی ما که نفهمیدیم بالاخره موسیقی چیشه؟ چی میخوان؟ مگر در چندهزارسال گذشته که بشر موسیقی داشته، جایی داروغه و پاسبان میگذاشتند برای سروسامان دادن به آن؟ یا مثلا دولت کورش کبیر سوبسید به اینها میداد؟ خود آقای اصفهانی با آن صدای دوست داشتنی شون راز ماندگاری و رشد موسیقی را گفته اند: برای مردم باشد، مردم مردم مردم همین. زحمت کشیدن و همت داشتن هم که لازمۀ هنر است؛ حالا اگر سانسوری و چیزی هست که بازهم استقبال مردم آن را شکست خواهد داد. اما اگر موضوع درآمد است که حال و روزگار نویسندگان و شاعران و مترجمان و معلمان و همه اهل فرهنگ چنین است. دنیا فقط به کام سینمایی هاست.
مردم دارن جون میدن یه عده کارندارن یه عده به این ویروس بیکارشدن موسیقی تلخ شد که شد یه خورده شکر بریز شیرین میشه