شکست کرونا واکسن نمی خواهد، تربیت بهداشتی نیاز دارد

مصطفی انتظاری هروی / روزنامه نگار

شکست کرونا واکسن نمی خواهد، تربیت بهداشتی نیاز دارد

کرونا با همه وحشتی که برانگیخته، دست کم یک حُسن مهم داشته و آن اینکه، توجه ما را بار دیگر به رعایت مسائل بهداشتی و اصول علمی جلب کرد.

مدتها بود که علم پزشکی و علوم مرتبط با صنعت داروسازی چنان پرشتاب پیشرفت کرده و خیال اکثر مردم را از سلامت شان راحت کرده بود که توصیه های پزشکی چندان جدی گرفته نمی شد و برخی از ما از کوچک تا بزرگ گمان می کردند که رعایت مسائل بهداشتی تنها یک رفتار فانتزی برای حفظ دیسیپلین ظاهری است.

شاید برای همین بود که برخی مغازه داران در پایتخت با خیال راحت زباله هایشان را در جوی آب می ریختند، بی واهمه جولان موش ها در فاضلاب تهران ، یا بیشتر ما فست فودها را با خوشمزگی می خوردیم و می خوریم، بی توجه به هشدارهای پزشکانی که می گفتند مراقب سرطان باشید.

از این ها ساده تر، مسائل بهداشتی اولیه مانند شستن دستها پیش از غذا بود یا مسواک زدن قبل از خواب. همین نکات ساده را هم بسیاری از ما جدی نمی گرفتیم، چراکه به معجزه پزشکی ایمان داشتیم که با یک قرص، کپسول، شربت یا نهایتا آمپول، ما را دوباره روی پای مان نگه دارد.

موفقیت های علم پزشکی و صنعت داروسازی چنان توقع همه را از علم مدرن بالا برده بود که کوچک ترین خطا و ناکارآمدی را برنتابیده و رقبای علم پزشکی به سرعت به تجویز نسخه های سنتی شان روی می آوردند، بی توجه به اینکه هنوز درمان های آنها در سطحی که علم پزشکی پاسخ داده، به محک تجربه آزموده نشده است.

کرونا به همه ما یاد داد که حفظ سلامت در جهان در هم تنیده امروز، یک امر عمومی و فراتر از آن، یک امر مشارکتی است. من وقتی کرونا نمی گیرم که شما کرونا نگیرید. بنابراین اگر همه وسائل بهداشتی برای من باشد و شما از امکانات بهداشتی بی بهره باشید، نه فقط سلامت شما، که سلامت من هم به خطر می افتد

با این حال این خواب خوش را کرونا از ما گرفت و ناتوانی علم پزشکی در درمان سریع و چند روزه آن، ما را به خود آورده که حفظ سلامت نیاز به رعایت بهداشت هم دارد و قرار نیست همه کارها را پزشکان برای ما انجام دهند.

تمدن های بزرگ، به پاکیزگی و بهداشت اهمیت داده اند تا آنجا که ادیان با طرح مساله طهارت، مومنان را به رعایت اصول بهداشت فردی فراخوانده اند. اما راه میانبر سالهای اخیر در درمان های مطمئن، عملا این توصیه ها را به حاشیه برده بود و حالا شیوع کرونا زمان بازگشت به همان اصول بهداشتی اولیه است.

شستن دستها، پرهیز از دیده بوسی و دست دادن روزمره در صورت ابتلا به بیماری، شستن مداوم لباس، پوشاندن دهان هنگام عطسه یا سرفه و ده ها توصیه بدیهی دیگر، بار دیگر جدی گرفته شده هرچند هنوز شاید باید برای برخی دیگر توضیح داد که این توصیه ها، نه نشانه ای از تفاخر شخصیتی که نکاتی ضروری برای حفظ بقاست.

آنها که در همین روزهای آلودگی به کرونا، دستکش های خود را روی زمین می اندازند و یا هنوز هم بی توجه به سلامت دیگران، آب دهان بر زمین پرتاب می کنند و از درون خودروی شان زباله به بیرون می اندازند - گویی که زباله خود به خود به سطل زباله خواهد رفت- انگار هنوز متوجه نیستند که خود، ویروسی خطرناک تر از کرونا به شمار می روند که سلامت دیگران را به سخره گرفته اند.

کرونا به همه ما یاد داد که حفظ سلامت در جهان در هم تنیده امروز، یک امر عمومی و فراتر از آن، یک امر مشارکتی است. من وقتی کرونا نمی گیرم که شما کرونا نگیرید. بنابراین اگر همه وسائل بهداشتی برای من باشد و شما از امکانات بهداشتی بی بهره باشید، نه فقط سلامت شما، که سلامت من هم به خطر می افتد.

کرونا یاد داد که همه چیز را برای همه کس بخواهیم و با مشارکت و در کنار هم، پله به پله توصیه های بهداشتی دوران مدرسه را به یاد بیاوریم. مدرسه ای که البته گاه محدود به کلیشه هایی مانند موی بلند ماند و یادش رفت به ما یاد دهد چطور دست مان را درست با صابون بشوییم.

علم پزشکی هر معجزه ای که داشته باشد، ما انسانها با معجزه فرهنگ می توانیم به کمک آن بیاییم. ماجرای حفظ سلامت تمامش خوردن انواع ویتامین ها و قرص های تقویتی نیست. باید در سبک زندگی، رژیم غذایی، استفاده درست از لوازم بهداشتی، حفظ بهداشت و نظافت شخصی، ورزش کردن و رعایت اصول اولیه رفتار سالم تجدیدنظر کنیم.

حتما نباید کرونا بیاید تا گارسون در رستوران یاد بگیرد مراقب سلامت غذا هنگام سرو آن باشد. حتما نباید کرونا ما را تهدید کند تا یاد بگیریم موقع حرف زدن با فاصله نسبت به مخاطب بایستیم و مراقب باشیم قطرات آب دهان مان طرف مقابل را تهدید نکند. نباید با تهدید کرونا حواسمان جمع شود که هنگام بیماری از رفتن به اماکن عمومی پرهیز کنیم و یا به دیگران اطلاع دهیم که باید بیشتر مراقب برخوردشان با ما باشد.

در یک ظرف غذا خوردن، دیگر نشانه صمیمیت نیست و نداشتن مسواک و حوله و شانه و دیگر وسائل شخصی و اشتراک گذاری آنها در خانه و خوابگاه، نمی تواند نشانه ای از انعطاف پذیری باشد.

رعایت سلامت عمومی، از رعایت سلامت فردی ناشی می شود و در دورانی که امیدی به معجزه کوتاه مدت از علم نیست، خودمان باید با هم قرار بگذاریم که این نکات ساده را رعایت کنیم تا حمله کرونا بار دیگر چنین زمین گیرمان نکند.

شکست کرونا، تنها در آزمایشگاه ها رخ نخواهد داد، کمی هم تغییر در سبک زندگی و رفتار ما می خواهد که این شاید برای آینده مهمتر باشد، چراکه هرآنچه ما را نکشد، قطعا قوی ترمان خواهد کرد.

منبع: خبرفوری

17

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

نظرات شما - 1
  • صالحی
    0

    سلام احسنت جایگاه بهداشت یار ها کجاست هر چند راه خوبی رفته ایم اما نگرانی ازضعف شدید نظام سلامت است که تحت تاثیر نبود فرهنگ لازم ازجمله ترویج ورزش همگانی درمدارس و نیز آلودگی محیط زیست شهری و نداشتن کارخانه های لوازم بهداشتی به علت سختی مجوز و .... همینطور تعداد کم دکتر و بیمارستان و....میباشد و نیز تحت تاثیر قرار گرفتن آموزش زیرساختی سلامت توسط کنکور و ...است و اینکه واقعا چرا هیچ ماده اولیه آنتی بیوتیک در کشور ساخته نمیشه چرا تعداد کارخانه های الکل سازی کمه و اینقدر تحت اذیت همین وزارت بهداشت و محیط زیست قرار گرفته اند که حالا با کمبود مواجه شوند چرا اینقدر روستاها بدون دکتر است و سرانه آن ثلث دنیا است کدام مراکز دانشگاهی به طور اساسی روی امثال کرونا از دیدگاه تخصصی کار میکنند نه کارهای تزیینی بلکه کاری همه جانبه که از شناخت گرفته تا کنترل و شیوع و ساخت داروی جدید مورد بررسی قرار بگیره آیا باید دوباره دکتر هندی بیاد و ماده اولیه دارویی چینی.آیا مردم در مدرسه نحوه برخورد با این موضوع را میدانند ورزش کردن برای آنها در مدرسه فرهنگ شده یا اینکه خوب بلدند تست کنکور بزنند .بیایید از کرونا ققنوسی در نظام بهداشت بسازیم که از خاکسترش دوباره ققنوسی دیگر سر بر میاورد.آنچه ملت ما میکشد جهلی است که اینگونه به صورت بهت خودش را نشان میدهد در نظام سلامت باید کاری شود که اکثر افراد در هفتاد سالگی مثل بعضی کشور ها سالم باشن و نه اینکه عده ای خاص از بیمه ها استفاده کنند در حالیکه ثروتمندان باید بیشتر هزینه بیمه سلامت بدهند و کم در آمدها کمتر اما خدمات دریافتی آنها در نظام سلامت مشابه باشد در کشور ی با جمعیت خودمان یک و نیم میلیون نفر در وزارت بهداشت خدمت میکنند و استخدامند و چهل هزار تخت بیکار. و کاش بجای اینکه این همه کارمند با بهره وری کم استخدام شوند همین پزشکان و پرستاراران با تعداد زیاد استخدام دولت ایران میشدند . خلاصه با ید آنچه لازمه سلامت افراد است انجام شود چون این امور فقط به صورت کلی حل میشود.برای مثال نباید مسول فنی کارخانه بسته بندی داروهای گیاهی دکتر دارو ساز باشه و با ماهی ده میلیون حقوق و نتیجه اینکه یک کارخانه بسته بندی به علت به صرفه نبودن در کشور نباشه بقیه کشورها وزارت بهداشتشان جولانگاه پزشک و دارو ساز نیست وتعداد سرانه پزشک آنها سه برابر ما است.امیدوارم امسال نعطیلات یک ماهه پزشکها ازاواخر اسفند مثل هر سال باعث تعطیلی نظام سلامت مثل هر سال به علت کمبود پزشک و پرستار نشه.برای مثال کشورهای مختلف مراحل ساخت چهار گانه داروی جدید ساختارش چیده شده و هریک برنامه هایی برای مثال مطابق شرایط کشور خود دارند که پروتکل شده در سلامت ساخت دارو سازی و کشف داروی جدید و زیر ساخت های لازم را با توجه به آمار ایجاد کرده اند بالفرض یک داروی جدید بدون این ساختارها که حتما در کشور باید باشند به جایی نمیرسد و یا با مشکل مواجهند و....

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها