23سال از زمان صدور نخستين سيمکارت تلفن همراه در کشور گذشت

در تاريخ 19 مرداد 1373، با واگذاري 4 سيم کارت به کارکنان نهاد رياست جمهوري، عرضه سيم کارت تلفن همراه در ايران رسماً آغاز شد.

23سال از زمان صدور نخستين سيمکارت تلفن همراه در کشور گذشت

خبر فوری / فعاليت هاي تلفن همراه سال 1372 و با 20 سال تاخير وارد ايران شد و پس از ورود تجهيزات تلفن همراه و نصب و تست شبکه در برخي از نقاط شهر تهران ثبت نام براي واگذاري سيم کارت آغاز شد اما هيچ کس از اين ابزار ارتباطي استقبال نکرد.

کار به جايي رسيد که شرکت پست آن زمان براي کارکناني که اقدام به ثبت نام سيم کارت مي کردند 5 هزار تومان پاداش در نظر گرفت. اين درحالي بود که رقم ثبت نام سيم کارت با گوشي 600 هزار تومان بود.

ارائه اولين سيم‌کارت تلفن همراه در دوران وزارت دکتر غرضي در دولت‌ هاشمي‌رفسنجاني صورت گرفت. در آن زمان متقاضيان سيم‌کارت بايد يک چک بانکي به مبلغ 5 ميليون ريال بابت هزينه اشتراک، هزينه نصب و بهاي گوشي پرداخت مي‌کردند. همچنين به منظور افزايش ‌ايمني در حين رانندگي، متقاضياني که درخواست تجهيزات اضافي جهت نصب در خودرو را داشتند، بايد مبلغ 700 هزار ريال بابت تجهيزات اضافي پرداخت مي‌کردند. با ورود اولين سيم‌کارت‌ها به بازار و در اختيار داشتن ‌اين کالا که در آن زمان جزو کالاهاي لوکس به حساب مي‌آمد، به تدريج بر ميزان متقاضيان ‌اين کالا افزوده شد. در نتيجه استقبال از سوي مردم، متوليان تلفن همراه در مخابرات تصميم گرفتند در تهران و چند شهر بزرگ ثبت‌نام انجام دهند. لذا در بهمن ماه سال 1374، از طريق پست و به صورت مکانيزه ثبت‌نام آغاز شد. در‌ اين سال در مجموع 185 هزار و 75 نفر ثبت نام کردند.

شرکت مخابرات براي اينکه سيم کارت ها را بفروشد راه بازاريابي را انتخاب کرد.

اولين آگهي که براي معرفي تلفن همراه آن زمان در روزنامه‌هاي سياه و سفيد اطلاعات و کيهان به چاپ رسيد با اين متن همراه بود. "شبکه تلفن متحرک به دو صورت قابل نصب در خودرو به صورت دستي در اختيار متقاضي قرار داده مي‌شود تا در حال تردد، توقف در منزل يا محل کار مورد استفاده قرار گيرد." در ‌اين آگهي آمده بود که 5 هزار شماره ثبت‌نام به عمل خواهد آمد و يک‌ماه بعد از ثبت‌نام واگذاري‌ها صورت مي‌گيرد. ‌اين شبکه در آن زمان تنها محدوده تهران بزرگ را از شرق به سرخه حصار، از غرب به ابتداي عوارضي جاده کرج، از جنوب به بهشت زهرا و از شمال به ارتفاعات شمال تهران محدود مي‌کرد و تنها از ساعت 8 صبح تا 8 شب قابل دسترس بود.

پس از روشن شدن آنتن هاي تلفن همراه در سال 73 قيمت سيم کارت در بازار به 2 ميليون تومان رسيد.

سال 1374 دوباره ثبت نام کليد خورد. با آغاز ثبت نام صف هايي طولاني شکل گرفتند به طوريکه بعضي مواقع 24 ساعت طول مي کشيد تا فرد متقاضي بتواند به باجه ثبت نام برسد.

با جدي شدن خصوصي‌سازي صنعت مخابرات کشور و اهميت حضور در بازار رقابت تجاري، اين شرکت از سال 1386، داراي «نام (همراه اول)»، «نشان (دو حلقه)»، «رنگ (فيروزه اي و نارنجي)» و «شعار (هيچکس تنها نيست)» تجاري وي‍ژه خود شد.

همچنين در سال 1389 پس از خصوصي شدن شرکت مخابرات ايران، اين شرکت از سهامي خاص به سهامي عام تبديل شد. شرکت ارتباطات سيار ايران در 28 آذر 1389، پنج درصد سهام (معادل 103 ميليون سهم) خود را در فرابورس عرضه کرد. روز 29 مرداد 1392 نماد همراه اول در بازار بورس بازگشايي شد و اين شرکت از آن سال در بازار بورس حضور دارد.
به دنبال استقبال غيرمنتظره و بي‌نظير مردم از اين پديده، شرکت مخابرات ايران درصدد گسترش پوشش آن از تهران به کل کشور بر آمد. متناسب با جهت‌گيري جهاني براي توسعه شبکه تلفن‌همراه در اهداف عالي مجموعه مخابرات کشور صورت گرفت.

در ابتدا استفاده از سرويس پيام کوتاه ملزم به ثبت‌نام براي اين سرويس بود و مشترکان براي استفاده از سرويس پيام کوتاه بايد به دفاتر مخابرات مراجعه کرده و با پر کردن فرم مربوطه اين سرويس را فعال مي‌کردند. اولين پيامک در ايران با هشت سال تاخير يعني سال 1381 ارسال شد.

گوشی تلفن همراه در ایران

نوکيا اولين شرکتي بود که گوشي تلفن همراه را به ايران آورد. پس از آن از شرکت‌هايي که در ايران به ارائه گوشي تلفن همراه پرداختند، مي‌توان زيمنس، آلکاتل، اريکسون و صاايران را نام برد. گوشي‌هاي اوليه به لحاظ ظاهري تفاوت چنداني با هم نداشتند و همه بزرگ و سنگين بودند. در ابتدا قيمت گوشي‌هاي تلفن همراه بسيار بالا بود مثلاً حدود يک ميليون تومان، البته اگر يک ميليون تومان را با نرخ تورم سال 1373 حساب کنيد متوجه قيمت بسيار بالاي تلفن همراه در آن زمان خواهيد شد.

واگذاري سيم‌کارت ‌اين گروه از متقاضيان که با گوشي هم تحويل مي‌شد، از طريق پست و در دهه فجر سال 75 شروع و در اواخر سال 76 به پايان رسيد. پايين آمدن قيمت تلفن همراه در بازار تا يک ميليون و پانصد هزار تومان، بدقولي مخابرات به دليل تاخير در واگذاري باعث شد تا تعداد متقاضيان براي سال 75 به 61 هزار و 900 نفر کاهش يابد.

افزايش تعداد مشترکان تلفن همراه در کشور در آن سال‌هاي ابتدايي ورود ‌اين فناوري به کشور حاشيه‌هاي جالبي را نيز در پيش داشت. با افزايش تعداد مشترکان و آن هم درحالي که در آن زمان چنين فناوري براي کاربران عجيب بود، اداره تحقيقات و مطالعات اجتماعي روابط عمومي‌ شرکت مخابرات‌ايران با درج آگهي‌هايي در روزنامه‌هاي آن زمان اقدام به برگزاري کلاس آموزش آشنايي با نحوه استفاده از تلفن همراه کرد. همچنين اظهارات مقامات سياسي کشور در آن زمان نيز پيرامون ‌اين فناوري شايد هم اکنون براي کاربران فعلي جالب باشد. به عنوان مثال هاشمي‌رفسنجاني در دوران رياست جمهوري درباره استفاده از تلفن همراه در مراسم‌هاي گوناگون گفته بود: "تلفن ديجيتال امروز پيشرفته‌ترين ابزار استفاده از مخابرات است، خوشبختانه ما‌ اين تکنولوژي را داريم و خودمان هم اداره مي‌کنيم. حالا مي‌توانيم ايمان بياوريم به قدرت خوب نيروهاي داخليمان" يا در مراسم ديگري تاکيد کرده بودند که "يک خط تلفن برکت عمر انسان را کلي بالا مي‌برد و بسياري از هزينه‌هاي زندگي را پايين مي‌آورد."

بهره برداري از اولين فاز شبكه تلفن همراه كشور، در مرداد ماه سال 1373 در شهر تهران با استفاده از 176 فرستنده و گيرنده در 24 ايستگاه راديويي و با ظرفيت 9200 شماره آغاز شد. در سال 1374 تعداد تلفن‌هاي دايري به 15907 شماره افزايش يافت و افزون بر تهران، شهرهاي مشهد، اهواز، تبريز، اصفهان و شيراز نيز زير پوشش شبكه تلفن همراه قرار گرفت. گسترش شبكه ارتباطات سيار در سال‌هاي بعد نيز ادامه يافت؛ به طوري كه در سال 1375 علاوه برشهرهاي ياد شده 28 شهر ديگر به اين شبكه پيوست. ضمن آنكه تعداد تلفن‌هاي داير شده در اين سال به 59967 شماره بالغ گشت و در پايان سال 1382 به 3449878 شماره رسيد. در همين خصوص و در راستاي سياست برخورداري كليه اقشار كشور، اعم از ساكنين شهرهاي كوچك و بزرگ از امكانات ارتباطي، تعداد شهرهاي تحت پوشش تلفن همراه از134شهر در آغاز سال 76 ، به 667 شهر در پايان سال 82 و 1120 شهر در ابتداي سال 90رسيده است.

دومين اپراتور تلفن همراه ايران

دومين اپراتور تلفن همراه ايران با نام ايرانسل در سال 85 وارد بازار کشور شد. در پاييز 1384 قرارداد سهامداران ميان شرکت گسترش الکترونيک ايران و ام‌تي‌ان منعقد شد. در ششم آذر ماه 1384، مجوز اپراتوري دوم تلفن همراه توسط سازمان تنظيم مقررات و ارتباطات راديويي کشور و وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات، به شرکت ايرانسل اعطا شد. واگذاري و توزيع سيم‌کارت‌هاي شرکت ايرانسل در سه شهر تهران، تبريز و مشهد از روز شنبه 29 مهر 1385 آغاز شد.

هم اکنون شرکت ارتباطات سیار ایران که تنها برنده طرح ترابرد پذیری شماره های تلفن همراه کشور است، با بیش از ۸۹ میلیون سیم کارت واگذار شده در ۱۲۴۵ شهر (۱۰۰درصد شهرها) و حدود ۴۳ هزار روستا (۸۶.۹ درصد روستاها) و بیش از ۷۰ هزار کیلومتر از جاده های کشور، ۹۶.۵ درصد پوشش جمعیتی کشور را تحت پوشش دارد. ضریب نفوذ اپراتور اول ۸۴.۲ درصد و ارتباط رومینگ بین الملل آن با ۲۷۰ اپراتور در ۱۱۲ کشور جهان برقرار است.

15

شبکه‌های اجتماعی
دیدگاهتان را بنویسید

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    اخبار سایر رسانه ها