چرا از ایران مهاجرت نمی‌کنیم؟

فساد، احساس عدم امنیت، احتمال وقوع جنگ، ریا، تظاهر، بیکاری، تورم، کاهش وحشتناک ارزش پول ملی، تبعیض در همه جا و همه چیز، عدم امید به آینده و اصلاح امور، مشکلات و گرفتاری های بانوان، مسئله محیط زیست، بی نظمی و ترافیک، آلودگی هوا و..... شاید چندین فاکتور دیگر که شما را ترغیب به مهاجرت و رفتن می‌کنند. همه که نمی‌توانند بروند ولی چرا همه آنهایی که می‌توانند، نمی‌روند؟

نگارنده موافق رفتن جوانان برای ادامه تحصیل و همچنین ماندن و کار کردن و کسب تجربه های جدید و سپس تصمیم گیری موکول به آینده هست. ایرانی همیشه به دنبال بهترین است و بخاطر همین مهاجرت را فقط به کشورهایی مانند آمریکا، کانادا، استرالیا و با تبصره چند کشور غربی اروپایی دیگر قبول دارد.

اگر همه ایده‌آل‌ها در آمریکاست چرا اکثر اروپایی های غربی به آمریکا مهاجرت نمی‌کنند؟ آنها که راحت‌تر می توانند این کار را بکنند. آیا کعبه آمال ما با آنها تفاوت دارد؟!

در این یادداشت می خواهم از جنبه دیگر به ایران و مهاجرت نگاه کنیم. در چند روز گذشته به تازگی برای اولین بار در 40 سال اخیر بانوان عزیز موفق به حضور در استادیوم شدند و اکثریت قاطع ما مردم، از این دستاورد بسیار بسیار مهم در ایران و بسیار بسیار بدیهی در خارج از کشور خوشحال شدیم. نکته دقیقاً در همین جاست. ما مانده ایم تا با مهاجرت نکردن، لذت از این لحظات را که در آینده و در دیگر زمینه‌ها تکرار خواهند شد، استمرار ببخشیم.

هیچ کس نمی‌تواند و قادر نیست که آینده را پیش‌بینی کند ولی ما مانده ایم تا امید را استمرار دهیم و چرا نباید با دیدن این جامعه پرسشگر، به آن امیدوار بود؟ آنها هم که به خارج مهاجرت می کنند، مدام اخبار کشورشان را دنبال می کنند، چراکه همچنان دلشان با ایران است.

نکته مهم باز همین جاست آن چیزی که خیلی ها را ترغیب به ماندن می کند همین تلاش و امید به اموری است که در دیگر کشور ها پیش پا افتاده اند.

شاید وقتی اینجا همه چیز روبه‌راه باشد، بیکاری، فقر، ترافیک، تبعیض، تورم، بی‌انضباطی، نابودی محیط زیست، بی‌احترامی به حقوق زنان و خیلی چیزهای دیگر یا وجود نداشته باشند یا در حداقل میزان خود باشند، برای یک ایرانی که از بدو تولد با استرس و مشکلات به دنیا آمده، آیا انگار خسته کننده نخواهد بود؟!!

ایران جامعه پویا و زنده ای دارد. حکومت هر چقدر هم که بخواهد نمی تواند که نسبت به مطالبات جامعه مخصوصاً جوانان و به خصوص بانوان بی تفاوت باشد.

جذابیت جامعه ایران همین است که شما هر روز منتظر شنیدن خبر و حادثه ای باشی که در جوامع پیشرفته دیگر وجود ندارد. سبک زندگی تغییر کرده است و دیگر نمی توان جامعه را با افکار صرفاً سنتی اداره کرد.

امید مردم برای بهبود امور به دست سیاسیون به حداقل رسیده اما زمانی است که دیگر مردم خودشان، پیگیر اصلاح هستند. مردم ایران آرامش، رفاه و خیلی چیزهای حداقلی و بدیهی دیگر می‌خواهند که با زنده و پویا بودن جامعه برای بدست آوردن آن در حال تلاش هستند.

درست است که در بدترین شرایط اقتصادی و کاهش امید به آینده هستیم ولی مهاجرت خیلی از امثال ما - مخصوصاً در سنین بالا را - دچار دوگانگی خواهد کرد. یکی از اشتباهات بزرگ ما این است که خارج را بدون اشتباه می بینیم و ایده آل، در صورتی که این طور نیست.

اوضاع کشور خودمان نیز، به این زودی، نه تنها ایده آل بلکه خیلی خوب هم نمی شود اما تحولات روزمره و بسیار جالبی را شاهد خواهیم بود که قطعا با نگاه دیگری جذاب خواهند بود.

24